แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 802

“ทำไมเธอถึงดื้อรั้นเหมือนเขาเลย!” เล่หรูหั่วถอนหายใจเบาๆ แต่อันที่จริงตนเองก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่หรือ? พวกเธอเป็นคนประเภทเดียวกัน ดังนั้นจึงอยู่ด้วยกันได้

หยุนเทียนหลิงโกรธมาก ด้วยฐานะอย่างเขา เคยเห็นผู้หญิงสวยๆ มามาก จึงย่อมไม่สงสารและอ่อนโยนกับมู่หรงยานเอ๋อร์เพียงเพราะความงามของเธอ

“ดูท่าทางเธอนี่เตือนดีๆ ไม่ฟัง ต้องบังคับถึงจะฟัง!”

มู่หรงยานเอ๋อร์เงยหน้าขึ้น จ้องไปที่หยุนเทียนหลิงอย่างไม่เกรงกลัว

จี๋ต๋าจิ่วตูมองไปที่คนสองคนที่กำลังจะขัดแย้งกัน แล้วหันไปหาเจี่ยจวินเซี่ย “ไอ้เจี่ย เราจะไม่สนใจหน่อยเหรอ?”

เจี่ยจวินเซี่ยขมวดคิ้วแน่น ถ้าเขาไม่สนใจ แล้วจะทนดูมู่หรงยานเอ๋อร์เสียเปรียบเฉยๆ เหรอ?

ทุกคนรู้ว่ามู่หรงยานเอ๋อร์และเฉินโม่มีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน ถ้าพวกเขาทำเพิกเฉย หากเฉินโม่กลับมาแล้วจะอธิบายกับเฉินโม่ว่าอย่างไร?

“ไป!” หลังจากเลือกอย่างยากลำบาก เจี่ยจวินเซี่ยก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว แม้ว่าจะเป็นการล่วงเกินตระกูลหยุน เขาก็ไม่สามารถทนเห็นมู่หรงยานเอ๋อร์ได้รับความอัปยศได้

“นี่คือประโยคที่ผมรอฟังจากนาย!” จี๋ต๋าจิ่วตูกล่าวด้วยความดีใจ

“เพื่อนนักเรียนหยุนเทียนหลิง ทำแบบนี้กับผู้หญิงสองคน ไม่คิดว่ามันเกินไปหน่อยเหรอ!” เสียงแผ่วเบาของเจี่ยจวินเซี่ยดังขึ้นมา หลายคนในหอพัก 306 ยืนขวางอยู่หน้ามู่หรงยานเอ๋อร์ เผชิญหน้ากับหยุนเทียนหลิง

เสิ่นเจี้ยนเหวินที่นั่งอยู่ข้างหลังหยุนเทียนหลิงมาตลอด มีความดีใจระคนแปลกใจปรากฏขึ้นในแววตาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขาเดินเข้ามาพร้อมกับลูกสมุน มายืนอยู่ข้างหยุนเทียนหลิง

“ว่าไง? เฉินโม่ไม่อยู่ กลายเป็นพวกคุณที่ต้องออกหน้าแทนเขาแล้วเหรอ? คนหอพัก 306 อย่างพวกคุณ ชอบหาแสงแบบนี้เหรอ?” เสิ่นเจี้ยนเหวินเยาะเย้ย

หยุนเทียนหลิงเหลือบมองเสิ่นเจี้ยนเหวินอย่างเฉยเมย เขาย่อมมองออกว่าเสิ่นเจี้ยนเหวินต้องการประจบประแจงเขา คนประเภทนี้เขาเคยเห็นมามากมาย แน่นอนว่าในเวลาแบบนี้ เขาปฏิเสธไม่ได้แน่นอน มีคนออกหน้าแทนเขา เขาแค่รอชุบมือเปิบ

“นายคือใคร?” หยุนเทียนหลิงแสร้งถามขึ้น

เสิ่นเจี้ยนเหวินรีบโค้งคำนับแล้วพูดว่า “กระผมเสิ่นเจี้ยนเหวิน จากตระกูลเสิ่นแห่งเมืองหนานหัว ขอคารวะคุณชายหยุน!”