แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 803

“ผมขอท้าทายนาย!” กู่หลินเฟิงกัดฟันพูดออกมา แม้เขารู้ว่าจะแพ้ แต่ก็จำเป็นต้องทำแบบนี้

“ไอ้กู่ ใจเย็นๆ!” เจี่ยจวินเซี่ยเกลี้ยกล่อมเสียงขรึม แต่ก็ไร้ประโยชน์ นี่ไม่ใช่เกียรติยศและความอับอายของกู่หลินเฟิงเพียงคนเดียว แต่เป็นศักดิ์ศรีของตระกูลกู่ทั้งหมด

“ฮ่าฮ่าฮ่า...” หยุนเทียนหลิงหัวเราะดังกว่าเดิม สีหน้าดูถูกเหยียดหยามมากขึ้น “อยากจะท้าทายผม งั้นแกก็เข้าแดนในให้ได้เสียก่อนค่อยว่ากัน!”

“ในตอนนี้ แกยังไม่คู่ควร!”

“ไอ้แซ่หยุน ฉันจะฆ่าแก!” กู่หลินเฟิงกัดฟันปล่อยหมัดใส่หยุนเทียนหลิง

“ไอ้กู่ อย่าวู่วาม นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!” เจี่ยจวินเซี่ยรีบดึงกู่หลินเฟิงไว้ แต่เขาเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่สามารถหยุดกู่หลินเฟิงได้เลย

พลั่ก!

กู่หลินเฟิงถูกหยุนเทียนหลิงต่อยอย่างง่ายดาย ตัวกระเด็นออกไป นอนอยู่บนพื้น กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

น่ากลัวมาก!

นักเรียนที่อยู่รอบๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ มองหยุนเทียนหลิงด้วยแววตาหวาดกลัว

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขามีอำนาจขนาดนี้ ที่แท้เขาก็เป็นยอดฝีมือที่ไม่เปิดเผยตัว!”

เสิ่นเจี้ยนเหวินย่อมไม่พลาดโอกาสดีๆ ที่จะได้โจมตีกู่หลินเฟิง เขายิ้มเยาะอย่างภาคภูมิใจ “คุณชายกู่ ปกติเก่งกาจมากไม่ใช่เหรอ? ทำไมนายถึงต้านคุณชายหยุนไม่อยู่แม้แต่กระบวนท่าเดียวล่ะ? มิน่าล่ะพ่อของนายส่งของกำนัลให้ตระกูลหยุนเป็นเวลาสามปีติดต่อกัน แต่ตระกูลหยุนก็ไม่ยอมรับเลย ใครจะรับของกำนัลจากตระกูลที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ล่ะ!”

“ฮ่าๆ!” ลูกสมุนของเสิ่นเจี้ยนเหวินพากันหัวเราะเยาะเขา

“ฉันจะฆ่าแก!” กู่หลินเฟิงพยายามลุกขึ้นยืน แต่หมัดเมื่อครู่ของหยุนเทียนหลิงไม่เบาเลย ตอนนี้ชี่แท้ภายในร่างกายของเขายุ่งเหยิง ไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อสู้อีก

กู่หลินเฟิงตะเกียกตะกาย เขากระอักเลือดออกมาเต็มปากอีกครั้ง

“ไอ้กู่ ใจเย็นๆ!” เจี่ยจวินเซี่ยและคนอื่นๆ รีบวิ่งเข้าไป นั่งยองลงข้างกายกู่หลินเฟิง