แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 81

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น จินโจงรุ่นก็ลืมตาขึ้น ดวงตาทั้งสองข้างเปล่งประกาย และตัวของเขาดูเหมือนจะหนุ่มขึ้นกว่าเดิมไม่น้อย

จินโจงรุ่นมองดูร่างกายอย่างเงียบ ๆ ทันใดนั้น ก็แสดงท่าทางตื่นเต้นดีใจขึ้น ไม่เพียงแต่บาดแผลในร่างกายจะได้รับการรักษาให้หายแล้วเท่านั้น พลังบู๊ก็ยังก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้นด้วย จากแดนในชั้นสมบูรณ์ ก้าวขึ้นเป็นแดนในชั้นสูงสุด!

จินเพ่ยอวิ๋นมองไปที่คุณปู่อย่างประหม่า: "คุณปู่ เป็นอย่างไรบ้างแล้ว? "

จินโจงรุ่นพยักหน้าให้กับจินเพ่ยอวิ๋น จากนั้นก็ลุกยืนขึ้น แล้วเดินไปยังด้านหน้าของเฉินโม่ที่ระยะห่างประมาณสามเมตร พร้อมกับแสดงสีหน้าที่จริงจัง

"เป็นบุญคุณอย่างมากที่เฉินไต้ซือเหมือนกับทำให้ฉันได้เกิดใหม่ กรุณารับการคารวะจากฉันด้วย! " เมื่อพูดจบ จินโจงรุ่นก็เตรียมที่จะโค้งตัวทำความเคารพ แต่กลับถูกพลังที่มองไม่เห็นค้ำยันเอาไว้ ไม่สามารถโค้งตัวทำการคารวะได้

เฉินโม่พูดขึ้นว่า: "โอสถที่ฉันมอบให้กับท่านนั้น ท่านได้ชำระเงินมาให้กับฉันแล้ว นี่คือการแลกเปลี่ยนของพวกเรา ต่างฝ่ายต่างก็ได้รับผลประโยชน์ที่ตนเองต้องการ ดังนั้นท่านไม่ต้องขอบคุณฉัน"

เมื่อพูดจบ เฉินโม่ก็พลันล้วงหยิบสมุดบันทึกออกมา แล้วส่งมอบให้กับจินโจงรุ่น: "วันนั้นฉันเห็นว่าวิชาบำเพ็ญฝึกฝนของนายยังมีข้อบกพร่องอยู่ ในฐานะที่นายกับฉันรู้จักกัน ฉันก็อยากที่จะช่วยเติมเต็มข้อบกพร่องของท่านให้สมบูรณ์ และนับตั้งแต่วันนี้ไป ท่านก็จะสามารถบำเพ็ญฝึกฝนวิชาบู๊ได้อย่างต่อเนื่องแล้ว"

จินโจงรุ่นมีสีหน้าท่าทางที่ตกตะลึง ทันใดนั้น ก็ปีติดีใจขึ้น แล้วก็เปิดดูสมุดบันทึกที่เฉินโม่มอบให้กับเขา

เมื่อดูเสร็จแล้ว จินโจงรุ่นก็ตื่นเต้นดีใจจนร่างกายสั่นเทาไปหมด ปิดสมุดบันทึกนั้นลง แล้วจ้องมองไปที่เฉินโม่ ด้วยสายตาที่ตื่นตกใจอย่างมาก!

จินโจงรุ่นพลันคุกเข่าลงให้กับโม่เฉิน ตื่นเต้นดีใจจนน้ำตาคลอเบ้า เดิมทีคิดว่าจะละทิ้งวิชาบู๊ที่ฝึกฝนมาหลายสิบปีลงไปแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าไม่เพียงแต่ไม่ได้ละทิ้ง กลับกลายเป็นว่าพลังบำเพ็ญที่หยุดฝึกฝนไปสิบกว่าปีนั้นจะก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้น ถึงขนาดสามารถขึ้นสู่ระดับปรมาจารย์ได้เลย!

เวลานี้จินโจงรุ่นไม่รู้ว่าควรจะกระทำการสิ่งใดเพื่อเป็นการตอบแทนต่อเฉินโม่: "บุญคุณของเฉินไต้ซือนั้น ฉันไม่รู้ว่าจะตอบแทนอย่างไรดี กรุณารับการคารวะของฉันด้วยเถอะ! "

จินเพ่ยอวิ๋นที่อยู่ด้านข้างได้อุทานขึ้นว่า: "คุณปู่ ห้ามทำอย่างนั้นเด็ดขาด! "

จินโจงรุ่นหันหน้าและตวาดใส่ว่า: "เสี่ยวอวิ๋น คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้! "