แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 887

เมื่อได้ยินคำว่าเฉินไต้ซือ สีหน้าสมาชิกของตระกูลมู่เปลี่ยนไปอย่างมาก

สำหรับสมาชิกของตระกูลมู่แล้ว เฉินไต้ซือไม่ใช่คนแปลกหน้า

ในฐานะญาติของตระกูลหนานกง ตระกูลมู่ไม่ลืมบุคคลที่ทำลายล้างตระกูลหนานกงอย่างแน่นอน

ตระกูลมู่คิดจะล้างแค้นให้ตระกูลหนานกงหลายครั้งแล้ว แต่หลังจากได้รู้พลังความแข็งแกร่งของเฉินไต้ซือแล้ว ทำให้ตระกูลมู่เกิดความลังเล

ถ้าไม่เอ่ยถึงการกลั่นยา ความแข็งแกร่งของตระกูลมู่นั้นยังสู้ตระกูลหนานกงไม่ได้

ตระกูลหนานกงยังถูกเฉินไต้ซือทำลายล้าง ถ้าตระกูลมู่ไปแก้แค้นเฉินไต้ซือ เท่ากับพวกเขารนหาที่ตายเอง เหมือนแมลงเม่าบินเข้าไปในกองไฟ

พวกเขาไม่ได้ไปหาเฉินโม่ แต่นึกไม่ถึงว่าวันหนึ่งเฉินโม่จะมาหาพวกเขาถึงที่

อย่างไรก็ตามตระกูลมู่เป็นตระกูลที่สืบทอดมาเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว ตระกูลมู่ต้องมีภูมิหลังอย่างแน่นอน เมื่ออยู่ในสำนักยาเซียน ตระกูลมู่ไม่กลัวเฉินโม่อยู่แล้ว

“เฉินไต้ซือ ที่แท้เป็นแกเอง!” มู่จือเสว๋กัดฟันกล่าวด้วยความแค้น

เขาเป็นอาของหนานกงหลินเทียน ดังนั้นเขาจึงเกลียดเฉินโม่เข้ากระดูก

เฉินโม่มองเขาด้วยความเย็นชา และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ทำไม อยากล้างแค้นให้ตระกูลหนานกงเหรอ? เชิญได้อย่างเต็มที่!”

“ฉันรู้ว่าแกมีความสามารถ แต่แกอย่าลืมว่าที่นี่คือสำนักยาเซียน!” มู่จือเสว๋กล่าวด้วยสีหน้าดุร้าย

“พวกเรา จัดการมันซะ!” มู่จือเสว๋ตะโกนใส่ฝูงชนด้วยความโกรธ

มู่เจิ้งเฟิงรีบพุ่งออกไปด้วยสีหน้าตื่นตระหนก และเกลี้ยกล่อมว่า “ผู้นำตระกูล อย่าทำเช่นนั้นเด็ดขาด!”

“ความแค้นระหว่างตระกูลหนานกงกับเฉินไต้ซือ ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลมู่ นายอย่าเอาตระกูลมู่เข้าไปเกี่ยวข้องเลย!”

มู่เจิ้งเฟิงรู้ความน่าสะพรึงกลัวของเฉินโม่ และเขารู้ว่าตระกูลมู่ไม่สามารถต่อต้านเฉินไต้ซือได้อย่างแน่นอน

“หุบปาก!” มู่จือเสว๋กล่าวด้วยความโกรธ “นายเป็นสมาชิกของตระกูลมู่หรือเป็นสุนัขรับใช้ของเฉินไต้ซือ ทำไมนายถึงได้พูดแทนเขาทุกอย่าง!”