แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 93

เฉินโม่เข้าใจดีถึงแผนการความคิดของเฉินซงจื่อ โดยรู้สึกชื่นชอบในมุมมองความคิดและความเด็ดเดี่ยวของเฉินซงจื่อเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้เขาอยู่ด้วยกันกับเอียนชิงเฉิง ถ้าหากมีเฉินซงจื่อเพิ่มมาอีกหนึ่งคน อย่างนั้นห้องพักหนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องรับแขกของเขาคงจะไม่ใหญ่พอ

แต่เจ้าของห้องพักอีกสองวันถึงจะกลับมา เฉินโม่จึงได้ปฏิเสธต่อเฉินซงจื่อไปชั่วคราวก่อน

"รออีกสักสองวันเถอะ รอฉันกลับมาจากบ่อนพนันหินแล้ว นายก็มาติดตามและอยู่กับฉัน"

ได้ยินเฉินโม่ตอบตกลง เฉินซงจื่อพลันดีใจขึ้นเป็นอย่างมาก เขารอมาแล้วหลายสิบปี จะให้รออีกสองวันก็คงไม่เป็นไร

"ขอบคุณอาจารย์ที่ตอบตกลง! "

เฉินโม่พยักหน้า แล้วก็มองไปที่เอียนชิงเฉิงที่กำลังดูภาพวาดและของสะสมโบราณอยู่ พร้อมกับพูดขึ้นว่า: "กลับกันเถอะ! "

เอียนชิงเฉิงส่งเสียงอืม แล้วก็เดินกลับออกไปพร้อมกับเฉินโม่

เมื่อกลับมาถึงบ้านเช่าในชุมชนเมือง ซังซังได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว ก็เปิดประตูแล้วเดินออกมา สีหน้าท่าทางดูดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว อีกทั้งพลังอำนาจที่แสดงออกมาอย่างดุดันก่อนหน้านี้นั้น ก็ได้แอบแฝงอยู่ภายในร่างกายแล้ว

เฉินโม่กวาดสายตามองไปที่ซังซัง และแอบพยักหน้า ซังซังในตอนนี้คือนักบู๊แดนในชั้นรู้ความแล้ว

"คุณหนู ไปเที่ยวมาสนุกไหม? " ซังซังถามขึ้นอย่างยิ้มแย้ม

เอียนชิงเฉิงพยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจ: "ก็พอได้ แต่มีบางคนที่น่าเบื่อหน่ายอย่างมาก"

พูดจบ เอียนชิงเฉิงก็เดินกลับเข้าไปในห้องอย่างเย่อหยิ่ง

ซังซังแสดงความเคารพในแบบนักบู๊ต่อเฉินโม่: "เฉินโม่ ขอบคุณคุณมาก! "

เฉินโม่พยักหน้า โดยที่ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็เดินตามเอียนชิงเฉิงเข้าไปในห้อง

ซังซังมองไปที่ทั้งสองคน ก็พลันพบว่า ถ้าหากไม่ใช่เพราะวงศ์ตระกูลที่แตกต่างห่างกันมากเกินไป ที่จริงแล้วเฉินโม่กับเอียนชิงเฉิงก็ถือว่าเหมาะสมกันเลย

ตอนกลางวัน เฉินโม่ไม่ได้ออกไปทานอาหาร เพราะเมื่อวานนี้ซังซังได้ซื้ออุปกรณ์เครื่องครัวมาจากตลาด จึงได้ลงมือทำอาหาร โดยมีกับข้าวสี่อย่างและน้ำซุปหนึ่งอย่าง