แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 106

ผ้าห่มสีน้ำเงิน เตียงสีดำ สีสันซ้ำซากในห้อง คือห้องนอนเรียบง่ายของลี่ถิงเซิ่ง

บนเตียงขนาดกว้างใหญ่ ครึ่งบนชายคนนั้นพิงหัวเตียง มีเบาะพิงสีขาวบริสุทธิ์อยู่ด้านหลัง

แตกต่างกับเสื้อกันหนาวสีเทาอ่อน ใบหน้าซีดเรืองแดง ทำให้สวี่รั่วฉิงเกิดภาพลวงตาเล็กน้อย

วันนี้เขาอ่อนโยนมาก

สวี่รั่วฉิงมองลี่ถิงเซิ่งบนเตียง เขาพิงอยู่ตรงนั้น บนเตียงมีโน้ตบุ๊คสีเทาบางๆ หนึ่งเครื่องวางอยู่

เพราะมือขวากำลังให้น้ำเกลืออยู่ ลี่ถิงเซิ่งจึงใช้มือซ้ายจับเมาส์ อ่านเอกสารคร่าวๆ

ไม่แปลกใจที่เรียกเธอมา……

สวี่รั่วฉิงคว่ำปากเล็กน้อย ที่แท้ก็เพื่อบีบบังคับผู้ช่วยตัวน้อยผู้น่าสงสารอย่างเธอมาเป็นพนักงานพิมพ์ดีด

“ประธานลี่ สรุปการประชุมเรื่องสำคัญแบบนี้ คุณวางใจให้ฉันช่วยป้อนข้อมูลเหรอคะ?” สวี่รั่วฉิงกะพริบตาอย่างเจ้าเล่ห์มองชายหน้าซีดบนเตียง เอ่ยถามติดตลก

ตั้งแต่วันนั้นที่เธอกลายเป็นผู้ช่วยของลี่ถิงเซิ่ง รับผิดชอบการจัดเตรียมแผนการทำงานของลี่ถิงเซิ่งมาตลอด ไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวสุดยอดความลับทางการค้าของลี่ซื่อกรุ๊ปเลย

ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะอย่างหนักอึ้ง เสียงเสนาะหูราวกับเชลโล่ ดังก้องอยู่ในห้องนอนอันเงียบสงบ ทำให้มึนเมา

“เธอกล้าเปิดเผยความลับทางการค้าเหรอ?”

สวี่รั่วฉิงส่ายหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว เลื่อนเก้าอี้หนึ่งจากในห้องมาวางไว้ข้างเตียง แล้วนั่งลง

“ไม่กล้าค่ะ”

ลี่ถิงเซิ่งใช้มือซ้ายหยิบแท็บเล็ตตัวเองส่งให้สวี่รั่วฉิงข้างเตียง นิ้วเรียวเคาะโต๊ะหัวเตียง “แป้นพิมพ์อยู่ในลิ้นชักที่สอง”

โต๊ะหัวเตียงเป็นที่วางของใช้ส่วนตัวเสมอ ลี่ถิงเซิ่งใจกว้างขนาดให้เธอดูมันเหรอ? สวี่รั่วฉิงค่อนข้างแปลกใจ ถ้าตนเห็นอะไรบางอย่างที่ไม่ควรเห็นที่โต๊ะหัวเตียง เช่นของใช้ในตอนกลางคืน ฉากนั้นคงวิเศษมาก

ในฐานะท่านประธานบริษัทใหญ่คนหนึ่ง ให้สวี่รั่วฉิงเชื่อว่าในโต๊ะหัวเตียงห้องนอนส่วนตัวของลี่ถิงเซิ่งไม่มีของน่าสนใจเหล่านั้น มันเชื่อยากเกินไป

สวี่รั่วฉิงเปิดลิ้นชักชั้นสอง

ในนั้นสิ่งของถูกวางอย่างเป็นระเบียบ กองผ้าเช็ดหน้าแอร์แม็สสีเข้มที่วางอย่างเป็นระเบียบ แท็บเล็ตสีขาวบริสุทธิ์มีแป้นพิมพ์แยก เทียนหอมหนึ่งชุด และสาย USB หนึ่งเส้น

ไม่มีสิ่งของเหล่านั้นที่สวี่รั่วฉิงจินตนาการเลย

……รักษาตัวให้พ้นจากปัญหายุ่งยากจริงๆ สวี่รั่วฉิงคิด นำแป้นพิมพ์ออกมาจากลิ้นชัก เชื่อมต่อกับแท็บเล็ต

“ประธานลี่ รหัสแท็บเล็ตคุณคือ?” สวี่รั่วฉิงมองข้อความแจ้งป้อนรหัสบนหน้าจอ เอ่ยถามชายที่อยู่บนเตียง

ริมฝีปากบางลี่ถิงเซิ่งเผยอเล็กน้อย รายงานตัวเลขชุดหนึ่ง

ตัวเลขค่อนข้างคุ้นเคย

สวี่รั่วฉิงเอานิ้วแตะหน้าจอ ป้อนชุดตัวเลขนั้น

เธอไม่ทันได้คิดอะไรมาก

พื้นหลังเดสก์ท็อปแท็บเล็ตของลี่ถิงเซิ่งคือระบบที่ทำขึ้นเอง มันเรียบง่ายและสะอาดสะอ้าน

ซอฟต์แวร์ในนั้นนอกจากซอฟต์แวร์พื้นฐานในการทำงาน ก็ไม่มีความบันเทิงใดๆ

สวี่รั่วฉิงแอบมองชายรูปงามที่เม้มริมฝีปากบางแน่น

ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาทนวันที่ไม่มีความบันเทิงได้อย่างไร

หากเป็นเธอ คงขาดอากาศใจตายไปนานแล้ว

ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองสวี่รั่วฉิงอย่างสงบ ก่อนพูดขึ้น “เตรียมเสร็จหรือยัง?”

สวี่รั่วฉิงพยักหน้า “ประธานลี่ คุณพูดมาสิ”

ถึงแม้สวี่รั่วฉิงจะไม่ใช่ผู้ช่วยมืออาชีพ แต่รับประกันความรวดเร็วในการพิมพ์ รวมถึงความคิดสร้างสรรค์และความคล่องตัว ตามความคิดของลี่ถิงเซิ่งได้อย่างรวดเร็ว

ก้นบึ้งจิตใจหญิงสาวแอบประหลาดใจ ถึงเธอจะรู้ว่าพรสวรรค์ด้านธุรกิจของลี่ถิงเซิ่งนั้นอยู่ไกลเกินเอื้อม แต่ไม่คิดเลยว่าความใฝ่ฝันของชายคนนี้จะยิ่งใหญ่ขนาดนี้

“ประธานลี่ คุณตั้งใจจะเดินหน้าเข้าสู่ตลาดน้ำหอมยุโรปเหรอคะ?” สวี่รั่วฉิงเปิดๆ ปิดๆ ริมฝีปากแดง “ถ้าอยากเดินหน้าเข้าสู่ตลอดน้ำหอมยุโรป เกรงว่าลี่ซื่อกรุ๊ปในตอนนี้จะต้องลงทุนมากขึ้นในการวิจัยและพัฒนาน้ำหอม”

สวี่รั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะแสดงความเห็นของตัวเอง

ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองเธอ

วันนี้สวี่รั่วฉิงมาอย่างเร่งรีบ ไม่ได้แต่งหน้าอย่างระมัดระวัง

แต่ผิวบนใบหน้าเธอก็ยังบอบบางขาวดุจหิมะ เปล่งแสงระยิบระยับ

ดวงตาลี่ถิงเซิ่งหรี่ลงเล็กน้อย แตะพื้นที่สัมผัสของเมาส์บนโน้ตบุ๊กอย่างสงบนิ่ง “ป้อนสรุปการประชุมให้เสร็จก่อน”