แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 152

น้ำเสียงของสวี่อี้ฝานไม่อ่อนเหมือนเด็กหกขวบ

แต่ทุกคำพูดของเขาช่างกระทบใจ

เขาฉลาดมาก รู้เรื่องมากกว่าเด็กวัยเดียวกัน ย่อมรู้ว่าในโลกนี้ถ้าไม่มีลี่ถิงเซิ่ง ย่อมไม่มีตัวเองกับน้องสาว

แต่ลี่ถิงเซิ่งเพียงแต่มอบการมีตัวตนของพวกเขา คนที่ทำให้พวกเขาอยู่ในโลกนี้ได้อย่างสุขสบายคือ คือสวี่รั่วฉิง คือแม่ของพวกเขา

สวี่อี้ฝานกังวลใจ สวี่รั่วฉิงทำเพื่อเขากับสวี่อี้หาน สุดท้ายก็ต้องคืนดีกับลี่ถิงเซิ่ง

ถ้าสวี่รั่วฉิงรักลี่ถิงเซิ่งจริงๆ และลี่ถิงเซิ่งก็ดีกับเธอ บางทีสวี่อี้ฝานอาจไม่คัดค้าน

สิ่งที่สวี่อี้ฝานกลัว คือสวี่รั่วฉิงคิดเพื่อการเติบโตของเขากับน้องสาว สุดท้ายต้องยอมฝืนใจตัวไปคืนดีกับลี่ถิงเซิ่ง……

พอสวี่อี้ฝานพูดจบ จึงหุบปาก ไม่พูดอะไรอีก

สวี่รั่วฉิงตะลึง

เธอคิดไม่ถึงว่าเด็กหกขวบจะคิดได้ลึกซึ้งขนาดนี้

สวี่อี้ฝานฉลาดกว่าเด็กวัยเดียวกันมาตลอด มองการณ์ไกล แต่คิดไม่ถึงว่า ลูกชายที่แสนฉลาดจะคิดเพื่อเธอมากมายขนาดนี้

น้ำตาไหลออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ สวี่รั่วฉิงวางกระเป๋านักเรียนของลูกไว้บนโต๊ะด้านหลัง นั่งยองๆ ใช้มืออันอบอุ่นค่อยๆลูบหัวลูกรัก

แววตาเธออบอุ่นมาก ไม่เหมือนกับตอนที่คุยเล่นเฮโลกับซูจิ่วเอ๋อร์

สวี่รั่วฉิงจ้อมองสวี่อี้ฝานตรงหน้าจริงจัง ค่อยๆพูด“หม่ามี๊รักอี้ฝานมาก และก็รักอี้หานมาก ลูกสองคนเป็นคนสำคัญที่สุดในโลกของหม่ามี๊ แต่พวกลูก ไม่มีผลกระทบในการหาเพื่อนชายของหม่ามี๊ในอนาคตหรอกรู้มั้ยลูก”

สวี่อี้ฝานดูรู้เรื่องมาก

หลังจากฝังสวี่รั่วฉิงจบ เด็กชายจึงอมยิ้ม

เขาพยักหน้า น้ำเสียงดีใจ“นี่ถึงจะเป็นหม่ามี๊ที่ผมรู้จักฮะ”

สวี่รั่วฉิงยิ้มมุมปาก“งั้นแน่นอน แม่ไม่เปลี่ยนตัวเองเพราะใคร ไม่ว่าใครทั้งนั้น ต่อให้ผู้ชายที่แม่จะรักในอนาคตก็เถอะ”

สวี่รั่วฉิงยื่นมือ บีบจมูกน้อยๆของสวี่อี้ฝาน

เธอหันไปมองสวี่อี้หานที่เพิ่งล้างหน้าออกมาเสร็จ ชุดนอนของสาวน้อยเปียกชุ่ม

สวี่รั่วฉิงส่ายหน้าอ่อนใจ“อี้หาน รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าลูก เตรียมไปกินข้าวเช้า！”

สวี่อี้ฝานเห็นน้องสาวตัวเองเละเทะ แล้วถอนใจอ่อนใจ

……

หลังอาหารเช้า คุณผู้หญิงซูดึงมือสวี่รั่วฉิงกับเด็กสองคนไปกำชับสองสามคำ

คุณผู้ชายซูกับคุณผู้หญิงซูขับรถไปส่งสวี่รั่วฉิงด้วยตัวเองที่สนามบิน

ซูจิ่วเอ๋อร์นั่งข้างๆสวี่รั่วฉิง เอี้ยวตัวเล็กน้อย“ไม่รู้ว่าตกลงฉันเป็นลูกสาวแท้ๆหรือเธอเป็นลูกสาวแท้ๆ”

สวี่รั่วฉิงพูดเสียงเบา“ทำไม อิจฉาหรือจ๊ะ”

ซูจิ่วเอ๋อร์แค่นเสียง ยื่นมือไปจี๋เอวสวี่รั่วฉิง“ถ้าฉันอิจฉานะ เธอต้องกลับไปชดใช้ฉันดีๆเลย！”

สวี่รั่วฉิง“จิ่วเอ๋อร์ คำพูดเมื่อกี้เหมือนบทรักในละครเลยนะจ๊ะ”

ซูจิ่วเอ๋อร์กลอกตา

หลังจากอำลาคุณผู้ชายซูกับคุณผู้หญิงซู ทั้งคู่พาสวี่อี้ฝานกับสวี่อี้กานไปนั่งรอเครื่องบินที่ห้องVIP

ห้องVIPนอกจากห้าคนนั้น ก็ไม่มีใคร

ซูจิ่วเอ๋อร์แตะมือสวี่รั่วฉิงเบาๆ“พอถึงหลินชวน ฉันจะให้รถซูซื่อกรุ๊ปมารับนะ ฉันพาอี้หานกับอี้ฝานไปก่อน แล้วเธอล่ะ ลี่ถิงเซิ่งคงมารับสินะ คงไม่ไปเปิดห้องกันมั้ง”