แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 177

สองทุ่มของวันถัดไป

หลังจากที่สวี่รั่วฉิงกลับบ้านไปแต่งตัว จากนั้นขับรถไปที่Tivano

ตั้งแต่เด็ก เธอได้รับการอบรมมารยาท ซึ่งมันได้เข้ามามีบทบาทอย่างมากในตอนนี้

บริกรถามอย่างสุภาพ “ใช่คุณแอนไหมครับ？ตอนนี้คุณผู้ชายซูได้รออยู่ที่ห้องวีไอพีแล้วครับ”

สวี่รั่วฉิงยิ้มให้เล็กน้อยและถูกบริกรนำไปที่ห้องวีไอพี

ในห้องวีไอพีนั้นนอกจากคุณผู้ชายซูแล้ว ก็ยังมีเลขาของเขา

ตอนนี้คุณผู้ชายซูกำลังดูมือถือของเขาอยู่ เมื่อเห็นสวี่รั่วฉิงเข้ามา เขาเหมือนพ่อที่พูดอย่างใจดีว่า “ไม่ได้พาอี้ฝานอี้หานมาด้วยเหรอ？”

สวี่รั่วฉิงส่ายหัว “พอดีใกล้จะสอบปลายภาคแล้วน่ะค่ะ ต้องทบทวนบทเรียนอยู่ที่บ้าน แถมยังบอกฉันอีกนะว่า ฉันไม่อยู่ช่วยพวกเขาตรวจการบ้าน”

เมื่อคุณผู้ชายซูได้ยิน ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

เขาชี้ไปที่กล่องขนาดน้อยใหญ่ที่อยู่ในห้องวีไอพี “นั่น คือไวน์แดงที่จิ่วเอ๋อร์ยืนกรานให้ฉันเอามาให้ได้ บอกว่าเธอทำงานหนัก นอนไม่ค่อยหลับก็ต้องดื่มไวน์แดงเข้าไป”

สวี่รั่วฉิงมองไปที่กองกล่องแล้วเงียบไป อีกสักครู่ เธอจะย้ายของมากมายเข้าไปในรถได้ยังไงกัน

ดูเหมือนว่าคุณผู้ชายซูจะรับรู้ว่าสวี่รั่วฉิงว่ากำลังคิดอะไรอยู่ “ไม่ต้องกังวล อีกเดี๋ยวฉันจะให้คนส่งของพวกนี้กลับไปเอง”

จากนั้นคุณผู้ชายซูก็เริ่มสั่งอาหารกับบริกร หลังจากที่บริกรออกไป คุณผู้ชายซูและสวี่รั่วฉิงก็ได้คุยกันถึงเรื่องชีวิตในหลินชวน

ด้านนอกห้องวีไอพี ที่กั้นเสียงในห้องวีไอพีนั้นได้ผลดีมาก สวี่รั่วยีไม่รู้ว่าคนด้านในกำลังคุยอะไรกันอยู่ ดังนั้นเธอจึงสามารถใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่บริกรจากไป ได้ยินเสียงของสวี่รั่วฉิง

สวี่รั่วยีหรี่ตาลง เมื่อแน่ใจว่าสวี่รั่วฉิงและคุณผู้ชายซูอยู่ด้านในห้องวีไอพี จึงหยิบโทรศัพท์ออกมา

“แอนนากำลังรับประทานอาหารกับชายวัยกลางคนใน Tivano” กดส่ง

นี่คือโทรศัพท์มือถือส่วนตัวอีกเครื่องของสวี่รั่วยี นอกจากหล่อนแล้วก็ไม่มีใครที่รู้จักหมายเลขนี้อีก

ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้วและมองรูปภาพในโทรศัพท์ เขาจำได้ว่าผู้หญิงที่อยู่ในรูปนั้นคือสวี่รั่วฉิง แต่หล่อนได้ปิดใบหน้าของชายอีกคนเอาไว้ เลยเดาไม่ออกว่าจริงๆเป็นใคร

ดวงตาของชายคนนั้นหรี่ลง แล้วถามกลับไปว่า “หล่อนคือใคร”

สวี่รั่วยียิ้มและตอบกลับไปว่า “นายไม่จำเป็นต้องสนใจว่าฉันเป็นใคร หากสนใจว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ มาดูด้วยตาตัวเองก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ？”

หลังจากตอบเสร็จ สวี่รั่วยีก็ปิดโทรศัพท์ลง แล้วเก็บลงไปในกระเป๋า

ความอยากรู้อยากเห็นเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด

ไม่มีใครต้านทานความอยากรู้ได้

ตราบใดที่ลี่ถิงเซิ่งเห็นสวี่รั่วฉิงทานอาหารเย็นกับผู้ชายคนอื่น เขาจะต้องเริ่มรู้สึกสงสัย

หล่อนไม่ต้องใช้วิธีการอะไร ก็สามารถทำลายความประทับใจที่มีต่อหญิงสาวในใจของลี่ถิงเซิ่งได้

“คุณสวี่ คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ？” บริกรที่เห็นสวี่รั่วยีมายืนที่ด้านหน้าของห้องวีไอพี รู้สึกสงสัย

สวี่รั่วยีเป็นลูกค้าประจำของทางร้าน บริกรจึงรู้จักหล่อนไปโดยปริยาย

สวี่รั่วยียิ้มแล้วพูดว่า “พอดีไปห้องน้ำมาเมื่อสักครู่น่ะค่ะ ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องมาสนใจด้วยคะ？”

หลังจากพูดจบ หล่อนก็เหยียบรองเท้าส้นสูงเดินไปที่โต๊ะของตนอย่างสบายใจ

หล่อนกำลังรอดูการแสดงที่จะฉาย

…..

ลี่ถิงเซิ่งวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ พร้อมกับแตะนิ้วบนแป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่กี่นาที เขาปิดคอมพิวเตอร์ ลุกขึ้นสวมสูท จากนั้นหยิบมือถือกลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ

พ่อบ้านถามอย่างเป็นกังวลว่า “คุณชายลี่ ดึกขนาดนี้จะออกไปข้างนอกหรือครับ？？”

ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้เรียกให้คนเตรียมรถเหมือนที่เคย เขาเดินตรงไปที่โรงรถ