แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 4

บทที่4 แค่จูบเดียวก็ทำให้เขาว้าวุ่นสุดๆ

แค่จูบเดียวก็ทำให้เขาว้าวุ่นสุดๆ

“คุณรู้ตัวไหมว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่” ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้ว ถามอย่างเคร่งขรึม

ความมั่นใจบนใบหน้าของเธอนั้น ทำให้ลี่ถิงเซิ่ง เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

สวี่รั่วฉิงหัวเราะเบา “ให้ฉันได้เข้าอยู่ในลี่ซื่อกรุ๊ปสิคะ ฉันจะช่วยคุณเอาสัญญาการร่วมมือกับสามีภรรยาฮิลล์มาให้ได้”

“การทำธุรกิจครั้งนี้ ประธานลี่ได้กำไรไม่ขาดทุนแน่นอนค่ะ”

สวี่รั่วฉิงมีความมุ่งมั่นมากพอ ลี่ถิงเซิ่งไม่ปฏิเสธหรอก

ไม่มีนักธุรกิจคนไหนปฏิเสธเนื้อติดมันชิ้นนึงได้หรอก

“ประธานลี่ครับ คิดให้ดีก่อนนะครับ”

ข้างๆ มีหลี่อานที่คอยเตือนเสียงเบาอยู่ ในมุมของเขาแล้ว ผู้หญิงคนนี้ใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อเข้าใกล้ประธานตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แทบไม่ต้องเดาอะไรเลย

ลี่ถิงเซิ่งโบกมือ ขมวดคิ้ว

เขานึกว่าตัวเองนั้นดูคนออกก็ตั้งเยอะ แต่พอเจอกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าแล้ว กลับจับผิดไม่ได้เลยสักนิด

“แล้วทำไมคุณถึงช่วยลี่ซื่อกรุ๊ปล่ะ” ลี่ถิงเซิ่งถามอย่างเย็นชา ตอนที่ยังไม่รู้เหตุผลจริงๆ นั้น เขาไม่อยากจะให้รอบตัวของตัวเองนั้นมีความไม่แน่ใจค้างคาอยู่

สวี่รั่วฉิงยืนขึ้น มือทั้งสองเกาะอยู่ที่โต๊ะ ค่อยๆ เข้าใกล้ลี่ถิงเซิ่ง ดวงตาโตที่ใสแจ๋วนั้น เล่นหูเล่นตา “เพราะว่า……ฉันชอบท่านประธานไงคะ ยังไงก็มาเกาะเพื่อผลประโยชน์อยู่แล้ว ไม่ใช่รึไง”

น้ำเสียงมีเสน่ห์เย้ายวน ลมหายใจออกของสาวสวย มีกลิ่นหอมอ่อนๆ กระทบเข้ามา

ลี่ถิงเซิ่งเก้ๆ กังๆ สายตาที่เคร่งขรึมนั้นค่อยๆ เก็บไป

หลี่อานเห็นท่าทีแล้ว อีกนิดดวงตาคงถลนหล่นลงมาบนพื้นแล้ว

นี่……ใครสามารถบอกเขาได้ว่า คุณแอนคนนี้นั้นโผล่มาจากไหนกัน

แม้แต่ท่านประธานก็ยังกล้าท้าทาย ไม่กลัวว่าจะโดนหักแขนหักขาโยนออกไปรึไง

แต่ในความเป็นจริงแล้ว ลี่ถิงเซิ่งกลับไม่ได้โต้ตอบอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้นคือกลิ่นหอมบนตัวผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้า ยังทำให้เขาหลงใหลด้วย

“ผมตกลง”

ลี่ถิงเซิ่งตอบตกลง นี่ยิ่งทำให้หลี่อานเซอไพรส์เข้าไปใหญ่

ไม่คิดเลยว่าต้นไม้เหล็กนั้นจะออกดอกได้ด้วย(เป็นเรื่องที่มีโอกาสน้อยมาก)

สวี่รั่วฉิงยิ้มอย่างมั่นใจ “ประธานลี่เป็นคนที่ฉลาดคนนึงเลยนะคะ”

“ฉันมีเรื่องบางอย่างอยากคุยกับคุณแอนเป็นการส่วนตัว นายออกไปก่อนเถอะ”

ลี่ถิงเซิ่งมองหลี่อานแล้วพูด

หลี่อานไม่รู้ว่าท่านประธานคิดจะทำอะไร แต่ก็ยังออกจากห้องทำงานอย่างซื่อสัตย์อยู่ดี แล้วก็ปิดประตูด้วย

สวี่รั่วฉิงกลับไปนั่งที่ตัวเองอีกครั้ง เธอนั่งไขว่ห้างอย่างสง่างาม พูดเสียงเบาว่า “คงไม่ใช่ว่าท่านประธานตกหลุมรักฉันหรอกนะคะ อยากจะคบหาดูใจกับฉันใช่ไหมล่ะคะ”

สวี่รั่วฉิงยิ้มแล้วพูดอย่างชิวๆ แต่ในใจนั้นกลับตื่นเต้นเล็กน้อย

เมื่อกี้ตอนคนที่สามยังอยู่นั้น เธอยังไม่รู้สึกเกร็งขนาดนี้เลย

ตอนนี้ ถูกลี่ถิงเซิ่งจ้องมองอย่างเพ่งเล็ง ในใจกลับรู้สึกว่าอึดอัด

ราวกับว่าอากาศรอบข้างนั้นถูกกำจัดออกไปยังไงอย่างงั้น

เธอพยายามให้ตัวเองยิ้มออกมาธรรมชาติหน่อย ไม่ให้ลี่ถิงเซิ่งจับได้

จู่ๆ ลี่ถิงเซิ่งก็ลุกขึ้น ค่อยๆ เดินไปอยู่ตรงหน้าสวี่รั่วฉิง

“คุณแอนก็มั่นใจตลอดแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรอ” ลี่ถิงเซิ่งยกมุมปากขึ้น มือข้างหนึ่งอยู่บนพนักพิงของเก้าอี้ โน้มตัวลงตามแบบที่สวี่รั่วฉิงทำเมื่อกี้นี้

ลมหายใจของชายที่เนื้อเข้าปากเสือพุ่งหน้าเข้ามา โดยเฉพาะลมหายใจของความเร่าร้อนนั้น กระพือที่ข้างหูของสวี่รั่วฉิง ทำให้ในใจของเธอนั้นยิ่งตื่นเต้นเข้าไปอีก

บนใบหน้าที่ดูมั่นใจนั้น มีความตกใจแวบเข้ามา

เธอพยายามสงบสติอารมณ์ไว้ “ใช่ ไม่……ไม่งั้นจะยืนอยู่ข้างประธานลี่ได้ยังไงล่ะ”

เพียงแต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอนั้น ดูแล้วแข็งกร้าวมาก เหมือนกับว่าฝืนทำออกมายังไงอย่างงั้น

“สามารถทำให้คนสวยอย่างคุณแอนชอบได้นั้น เป็นเรื่องที่โชคดีของผมมาก”

สวี่รั่วฉิงกัดฟันแน่น ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าลี่ถิงเซิ่งนั้นจงใจล่ะ

คงไม่ใช่เพื่อเอาคืนกับการกระทำเมื่อกี้ของเธอหรอกนะ