แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 35

ฟิว....

"ทำไมฟิวถึงต้องเอาใบบัวไปด้วยล่ะลูก" แม่เฟื่องถามผมเมื่อผมบอกแม่ว่าจะพาใบบัวไปหัวหินด้วยแม่ทำหน้าสงสัยผมก็เลยต้องหาข้ออ้างที่พอจะฟังขึ้นบอกกับแม่

"ผมไปตั้งอาทิตย์นึงผมก็เลยอยากได้แม่บ้านไปดูแลบ้านทำความสะอาดทำอาหารให้เพราะถ้าไปหาที่โน่นผมไม่รู้ว่าจะไว้ใจได้หรือเปล่าผมเลยคิดว่าเอาคนของเราไปน่าจะดีกว่า" ข้ออ้างนี้ผมคิดอยู่นานหลายวันว่าจะบอกกับแม่ยังไงเพื่อไม่ให้ท่านสงสัยและที่ผมเลือกไปหัวหินก็เพราะผมมีบ้านพักติดริมทะเลอยู่ที่นั่นหลังนึงที่ผมเพิ่งตัดสินใจซื้อไปไม่นานสาเหตุที่ซื้อที่นี่ก็เพราะผมมีเหตุผลบางอย่าง

"งั้นก็ตามใจฟิวละกัน ว่าแต่ได้ชวนแฟนเราไปด้วยหรือเปล่า" แม่ถามถึงลูกศร บอกเลยว่าตั้งแต่คืนวันนั้นที่คอนโดของเธอผมกับลูกศรยังไม่เจอหน้ากันเลยเธอไม่ได้โทรหาผมและผมก็ไม่ได้โทรหาเธอด้วยเพราะไม่รู้จะโทรไปคุยเรื่องอะไร

"เปล่าครับผมไปคนเดียว"

"อ้าวทำไมล่ะลูกไปเที่ยวทั้งทีไม่พาแฟนไปด้วยมันดูแปลกๆนะลูก"

"ไม่เห็นจะแปลกอะไรเลยผมแค่อยากจะไปหาที่สงบๆเงียบๆพักผ่อนสมองผมไม่อยากเอาใครไปให้วุ่นวาย ผมไม่อยากต้องมาเสียเวลาเทคแคร์ดูแลใคร"

"ฟิวพูดแบบนี้ตกลง....ยังไม่เลิกกันใช่ไหมลูก"

"ตอนนี้ยังครับแต่อนาคตก็ไม่แน่" ผมพูดไปตามที่ใจคิดเพราะผมรู้ว่าผมคงให้ความรู้สึกแบบที่เคยให้ข้าวฟ่างกับลูกศรไม่ได้ สิ่งที่เกิดขึ้นในคอนโดคืนนั้นเป็นเครื่องยืนยันได้ว่าผมไม่ได้ต้องการลูกศรเลยเพราะขนาดเธอ...ให้ท่าผมขนาดนั้นผมยังไม่มีอารมณ์เลย ผมอาจจะคิดว่าตัวเองผิดปกติก็ได้ที่เห็นผู้หญิงโป๊เปลือยต่อหน้าแล้วไม่รู้สึกอะไรแต่มันไม่ใช่ไงผมยังมีความต้องการแบบที่ผู้ชายมีกับผู้หญิงแต่.....มันมีกับแค่คนเดียวไงไอ้อารมณ์อย่างว่า วันก่อนที่อยู่ด้วยกันบนรถกับใบบัวบนผมยอมรับว่าพออยู่ด้วยกันตามลำพังผมมีความต้องการ...ผมอยากทำแบบนั้นกับใบบัวแต่ติดที่เธอยังเจ็บขาอยู่ผมเลยต้องข่มใจห้ามความรู้สึกของตัวเอง กับลูกศรผมไม่รู้เพราะว่าเป็นเพราะอะไรผมถึงไม่ต้องการเธอทั้งที่รูปร่างหน้าตาเธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าใครผมยอมรับว่าลูกศรเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆคนนึงดูดีไปหมดทุกอย่างในแบบที่ผู้ชายส่วนใหญ่จะชอบแต่สำหรับผมมันไม่ใช่มันไม่ได้ คนที่มันไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่

"หมายความว่าไงลูก ฟิวกับหนูลูกศรเพิ่งคบกันเองไม่ใช่เหรอ" ผมไม่รู้ว่าผมคบกับลูกศรมานานกี่เดือนแล้วเพราะไม่เคยนับไม่เคยใส่ใจ

"คนเราคบกันได้ก็เลิกได้ไม่ใช่เหรอครับถ้าคิดว่าคบกันแล้วมันไม่ใช่ดูๆแล้วน่าจะไปกันไม่รอดก็เลิกกันซะจะมายื้อไว้ทำไมให้เสียเวลาจริงไหมครับเพียงแต่ว่าตอนนี้ผมยังไม่ได้บอกเลิกกับเธอเท่านั้นเอง ผมว่าจะรอดูไปอีกสักพักถ้ามั่นใจผมจะบอกเลิกเธอเอง" จะหาว่าผมใจร้ายก็ไม่ว่านะผมก็เป็นของผมแบบนี้มาตั้งนานแล้วไม่แคร์ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นถ้าสิ่งนั้นหรือคนๆนั้นไม่ได้มีความหมายกับความรู้สึกของผมผมก็จะปล่อยผ่านไป

"แม่ไม่เข้าใจ นี่ตกลงเรากับหนูลูกศรรักกันหรือเปล่า"

"เธอเคยบอกว่ารักผมแต่ผมไม่ได้รักเธอ" ผมตอบความจริงแต่ดูแม่จะตกใจกับความจริงที่ผมบอก

"ว่าไงนะลูก ฟิวไม่ได้รักแล้วไปคบกับหนูลูกศรทำไม"

"ถ้าผมบอก แม่อาจจะมองว่าผมเห็นแก่ตัวผมยอมรับว่าผมเป็นคนขอเธอคบเองหลังจากที่เธอบอกว่าเธอชอบผม ที่ผมขอคบกับลูกศรเพราะผมอยากลืมข้างฟ่างผมก็เลยขอคบเธอดูเผื่อเธอจะทำให้ผมลืมข้างฟ่างได้"

"แล้วตกลงตอนนี้ฟิวยังรักหนูฟ่างอยู่ไหมลูก"

"ไม่รู้เหมือนกันครับผมไม่ค่อยมั่นใจ แต่ผมรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิมอาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอกันต่างจากเมื่อก่อนที่เราเจอกันทุกวันตอนนั้นผมยอมรับว่าเวลาที่ผมเจอฟ่างทีไรใจผมสั่นทุกทีแต่ตอนนี้ความรู้สึกแบบนั้นมันค่อยๆหายไปจนเหมือนกับว่าตอนนี้ผมไม่รู้สึกอะไรกับฟ่างแล้ว"

"ถ้าฟิวรู้สึกแบบนั้นทำไมฟิวถึงอยากจะเลิกกับหนูลูกศรล่ะในเมื่อตอนนี้ฟิวก็ไม่รู้สึกกับหนูฟ่างแล้ว บางทีฟิวอาจจะกำลังรู้สึกกับหนูลูกศรอยู่ก็ได้นะลูก"

"ไม่ใช่หรอกครับ ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับลูกศรเลยสักนิดเคยรู้สึกเฉยๆยังไงตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น"

"งั้นก็แปลว่ามีบางคนทำให้ฟิวเลิกรักหนูฟ่างได้และคนๆนั้นก็ไม่ใช่หนูลูกศร" ผมเองก็ไม่รู้ว่าคนบางคนที่แม่พูดถึงคือใครแต่ที่รู้ก็คือตอนนี้ไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับข้าวฟ่างเหมือนเมื่อก่อนซึ่งมันแปลกมากเพราะผมคิดมาตลอดว่าผมคงเลิกรักข้างฟ่างไม่ได้เพราะเธอคือรักแรกของผม

"ถึงยังไงก็แล้วแต่ถ้าฟิวไม่ได้รักไม่ได้รู้สึกอะไรกับหนูลูกศรก็ควรจะรีบบอกกับเจ้าตัวไปซะอย่าปล่อยทิ้งไว่นานมันไม่ดีเพราะคนที่รอเขาก็รอ รอว่าเมื่อไหร่เราจะรักเค้าซักทีถ้าคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ก็รีบบอกให้เค้าตัดใจจากเราซะ"

"ครับ ไว้กลับมาผมจะตัดสินใจอีกที"

วันเดินทาง.....

ใบบัว...

"ไปเที่ยวให้สนุกนะลูกแล้วก็อย่าใช้งานใบบัวหนักมากนักล่ะสงสารบัวบ้างขาก็เพิ่งหายเจ็บ" คุณเฟื่องบอกคุณฟิวขณะที่เขากำลังเปิดประตูโยนกระเป๋าของตัวเองใส่หลังรถโดยมีฉันยืนรออยู่ข้างๆเตรียมเดินทางซึ่งของที่ฉันจะเอาไปมันมีแค่เป้เล็กๆใบเดียวเพราะเสื้อผ้าของฉันไม่ค่อยมีเท่าไหร่อาศัยใส่แล้วซักทันที ถามว่าฉันได้เตรียมเสื้อผ้าสวยๆไปถ่ายรูปเล่นน้ำไหมบอกเลยไม่ ฉันไม่ค่อยมีเสื้อผ้าดีๆสวยๆใส่เหมือนคนอื่นเค้าหรอกมีก็แต่เสื้อผ้าใส่ทำงานบ้านเท่านั้นแล้วอีกอย่างฉันก็คิดว่าตัวเองคงไม่ได้ออกไปไหนคงทำแต่ในงานบ้านให้คุณฟิว ที่เขาบอกว่าจะพาฉันมาเที่ยวก็คงจะพาไปให้ช่วยทำงานบ้านนั่นแล่ะ

"ผมไปก่อนนะครับแม่เดี๋ยวจะถึงที่โน่นค่ำ"

"จ๊ะเดินทางปลอดภัยนะลูกถึงแล้วโทรมาหาแม่ด้วยแม่จะได้ไม่เป็นห่วง"

"ครับ"

"บัวไปก่อนนะคะคุณเฟื่อง"

"จ๊ะ ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะบัว^^"