แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 43

ใบบัว...

เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นขึ้นมาในตอนสายของเช้าวันที่สองก่อนจะมองไปที่คนที่นอนอยู่ข้างๆที่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่ายๆเพราะเมื่อคืนกว่าเราสองคนจะได้นอนก็เกือบสว่างเพราะอะไรไม่ต้องเดา ถ้าฉันได้เดินเข้ามาในห้องนี้เมื่อไหร่ฉันไม่มีทางรอดพ้นฉันต้องโดนคุณฟิวคุกคามลวนลามตลอดแล้วเมื่อคืนเราก็มีอะไรกันอีกตลอดทั้งคืน แต่ที่ฉันต้องตื่นมาเช้าเพราะเจ้าโอโม่ร้องอยู่หน้าห้องฉันคิดว่ามันน่าจะหิวเพราะตอนนี้มันสายมากแล้วพอฉันเดินออกมามันก็รีบเดินมาหาทันทีเอาตัวมาถูๆไถๆตรงขาฉันก็เลยอุ้มมันขึ้นมา

"เมี๊ยววว เมี๊ยววว"

"หิวแล้วใช่มั้ยเจ้าขนฟู หื้มมมมม"  

"เมี๊ยวววว"

"แป๊บน๊าาาเดี๋ยวบัวเอาอาหารให้น๊าาาา"

"เมี๊ยววว" ฉันอุ้มมันมาวางที่โต๊ะทานข้าวก่อนจะไปหยิบอาหารเม็ดใส่จานแล้ววางให้มันกิน ซึ่งมันคงจะหิวจริงๆเพราะมันไม่สนใจอะไรอีกเลยนอกจากอาหารตรงหน้าฉันปล่อยให้มันกินไปส่วนฉันก็เดินมาเข้าครัวเพื่อทำอาหารให้คุณฟิวถ้าเขาตื่นมาเขาจะได้ทานได้เลย ดีที่เมื่อวานฉันขอให้เขาแวะตลาดเพื่อซื้อของสดมาทำอาหารซึ่งตอนแรกคุณฟิวบอกไม่ต้องทำให้ออกไปหาทานเอาข้างนอกแต่ฉันบอกว่าราคามันแพงฉันอยากทำเองมากกว่าเขาก็ตามใจ ฉันมีความสุขกับการได้ซื้อของเพื่อมาทำอาหารให้เขาทานมันเป็นความฝันของฉันอย่างนึงที่เคยฝันเอาไว้ว่าทุกเช้าฉันจะตื่นมาทำอาหารเช้าให้คุณฟิวทานและวันนี้ฝันนั้นก็เป็นจริง แม้จะรู้ว่ามันเป็นเพียงแค่เวลาสั้นๆไม่กี่วันแต่ฉันก็มีความสุข ก่อนที่เราจะกลับไปเผชิญความจริง ส่วนเรื่องที่คุณฟิวบอกว่าจะโทรไปบอกคุณเฟื่องเราของเราฉันได้ขอร้องคุณฟิวว่าอย่าเพิ่งบอกฉันไม่อยากให้คุณเฟื่องผิดหวังในตัวฉันขอเวลาให้ฉันสักหน่อย คุณฟิวก็บอกว่าจะให้เวลาฉันหนึ่งอาทิตย์ เขาบอกว่าเขาอยากบอกความจริงกับคุณเฟื่องเขาไม่สนว่าใครจะว่ายังไง ตอนที่เขาพูดแววตาและคำพูดของเขามันบ่งบอกได้ว่าเขาจริงจังมากเขาพร้อมที่จะบอกกับทุกคนเรื่องของเรา แม้ว่าตอนนี้เขาจะยังไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับฉันกันแน่แต่เขาก็สัญญาว่าจะไม่มีใครแค่นี้ฉันก็พอใจแล้วจะให้ฉันอยู่ในฐานะนี้ตลอดไปฉันก็ยอม แต่พอกลับมาคิดถึงความเป็นจริงบางอย่างฉันคงอยู่กับเขาได้ไม่นานอย่างที่ใจคิด แต่ก็ช่างมันเถอะอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดฉันขอแค่เวลานี้ฉันได้อยู่ใกล้เขาก็เพียงพอแล้ว

"ทำอะไรหอมไปถึงในห้อง" คุณฟิวเดินมากอดฉันจากทางด้านหลังก่อนจะฝังจูบลงมาที่ซอกคอของฉัน

"ทำข้าวต้มทะเลค่ะ คุณฟิวหิวหรือยังคะ บัวทำเสร็จพอดีเลย"

"หิวแล้ว"

"งั้นรอแป๊บนะคะเดี๋ยวบัวตักใส่ชามไปให้คุณฟิวไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนนะคะ"

"ใครบอกว่าฉันอยากกินข้าวฉันอยากกิน...เธอต่างหาก"

"ว๊ายยย" ฉันอุทานออกมาด้วยความตกใจเพราะจู่ๆฉันก็ถูกคุณฟิวอุ้มเข้าห้อง

"คุณฟิวไม่เอาแล้วนะคะบัวไม่ไหวแล้วนะ"

"เธอไม่ต้องทำอะไรนอนอย่างเดียวก็พอที่เหลือฉันจัดการเอง"

"อื้อออออ" เขาก้มลงมาจูบฉันอย่างแผ่วเบาก่อนจะไล่ระดับความรุนแรง

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ

"อ่าาาทำไมฉันถึงเสพติดเธอได้ขนาดนี้วะบัว ฉันอยากเอาเธอทั้งวันทั้งคืนไม่อยากไปไหนเลยจริงๆ" เขาพูดพร้อมกับถอดชุดที่ฉันใส่ออกจนตอนนี้ร่างกายของฉันก็ไม่มีอะไรติดกายเลยแม้แต่ชิ้นเดียว คุณฟิวก้มใบหน้าลงมาดูดหน้าอกของฉัน

"อ๊าาา เสียวค่ะ" ฉันครางออกมาเมื่อคุณฟิวใช้ลิ้นละเลงไปทั่วเต้านมของฉันเขาใช้ปลายลิ้นสะกิดยอดอกจนฉันขนลุกไปทั่วร่างกาย

"นมเธอหวานมากรู้ไหม ฉันอยากกินมันทุกวันเธอต้องให้ฉันกินเข้าใจไหม"

"อ๊ะ อ๊ะ อย่าเลียแบบนั้นค่ะ อื้ออออ บัวเสียวค่ะคุณฟิวขาาา"

ฟิว...

ตอนนี้ผมละเลงลิ้นลงบนหน้าอกหน้าใจของใบบัวที่ใหญ่เกินตัวผมทั้งบีบทั้งขยำทั้งดูดทั้งเลียมันอย่างเพลิดเพลินนมคู่สวยที่ใหญ่จนแทบทะลักออกมาตามง่ามนิ้วเวลาที่เขาบีบมันแรงๆ

"อย่าบีบแรงค่ะ  อ๊ะ อ๊าาาา จะ เจ็บ อื้ออออ"

"ฉันไม่ไหวแล้วบัว"

จากนั้นผมก็จับบัวให้อยู่ในท่าคลานเข่าก่อนที่ผมจะจัดการงัดท่อนเอ็นที่แข็งเต็มที่ออกมาแล้วจับมันแทงเข้าไปในร่องรักที่บวมแดงของใบบัวแบบทีเดียวมิดลำ

"อ๊ะ จุก" ใบบัวสะดุ้งสุดตัวตอนที่ผมสอดใส่ตัวตนเข้าไปภายในร่องรักของเธออย่างรวดเร็วและรุนแรง บอกเลยว่าผมทำเบาๆไม่เป็นผมชอบรุนแรงแต่ก็ไม่ได้รุนแรงจนใบบัวทนไม่ไหวนะแค่ทำให้เธอทรมานแบบเสียวๆเท่านั้นเธอเสียวผมเสียวแฟร์ๆดี

"ซี๊ดดดด อื้มมม แน่นตลอด แน่นจนอยากจะแตก อ่าาาาา"