แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 49

ฟิว...

"พ่อไม่ต้องกลัวอะไรแล้วนะครับผมมารับพ่อกลับไปอยู่ด้วยกันแล้วต่อไปเราจะได้อยู่ด้วยกันผมจะดูแลพ่อเองเราจะกลับมาเป็นครอบครัวที่อบอุ่นถึงแม้ว่าตอนนี้แม่จะไม่อยู่กับพวกเราแล้วก็ตาม ผมจะพาพ่อไปรักษาที่อเมริกานะครับพ่อต้องหายผมสัญญา"

ผมพูดกับพ่อทั้งน้ำตาบนรถ ครับตอนนี้เราสองคนอยู่บนรถเรียบร้อยแล้วเนื่องจากผกาเชื่อว่าเอกสารทุกอย่างคือของจริงก็เลยยอมปล่อยพ่อผมมาส่วนพยาบาลคนที่ดูแลพ่อผมเธอก็พยายามที่จะขอร้องผมให้ตัวเธอได้ดูแลพ่อของผมต่อไปเธออ้างว่าเธอดูแลพ่อของผมมาตลอดหลายปีก็เลยรู้สึกผูกพันและรักพ่อผมเหมือนพ่อแท้ๆ หึคิดว่าผมโง่งั้นสิที่จะเชื่อคำพูดไม่กี่คำของเธอแค่ผมดูท่าทีของเธอที่มีต่อผมผมก็รู้ได้ทันทีเลยว่าจริงๆแล้วเธอต้องการอะไรกันแน่ผมไม่ได้โง่ถึงกับดูไม่ออกผมปฏิเสธไปตรงๆและที่สำคัญผู้หญิงคนนี้ก็เป็นคนที่ผกาจ้างมาผมคงไว้ใจไม่ได้เหมือนที่ผมไม่ไว้ใจใบบัวในตอนนี้นั่นแล่ะไม่ต่างกัน ผมตัดปัญหาให้เงินเธอไปก้อนนึงแล้วบอกให้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายอะไรอีก ส่วนเรื่องของผกาผมรู้ว่าไม่นานก็จะรู้ว่าเอกสารทุกอย่างเป็นของปลอมแต่ตอนนี้ยังไม่เอะใจเพราะป๊าให้คนรู้จักและเก่งมากๆทำให้ถ้าจะตรวจสอบจริงๆก็คงต้องใช้เวลาหลายเดือนแต่กว่าจะถึงตอนนั้นผกาคงโดนตำรวจจับไปเรียบร้อยแล้วล่ะ ผมไม่มีวันปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้มาทำลายทำร้ายครอบครัวผมอีก

ตอนนี้ผมกำลังจะพาพ่อไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายและพักฟื้นที่นั่นเพราะที่ผ่านมาพ่อไม่เคยได้รับการรักษาที่ถูกต้องผกาแค่ทำให้พ่อผมยังมีชีวิตอยู่เท่านั้นไม่ได้ดูแลอะไรมากมาย มันก็แน่อยู่แล้วเรื่องอะไรที่ผู้หญิงคนนั้นมันจะยอมเสียเงินพาพ่อผมไปรักษาที่ที่มันดีๆล่ะ  ส่วนความจริงอีกเรื่องที่ผมเพิ่งรู้บอกตามตรงว่าตอนที่รู้ผมถึงกับพูดอะไรไม่ออกนั่นก็คือเรื่องของใบบัวผกาบอกกับผมว่าใบบัวคือลูกสาวของตัวเองถ้าผมต้องการใบบัวก็ให้จ่ายเงินมาสิบล้านเพราะถ้าไม่อย่างนั้นผกาจะเอาใบบัวไปขายให้กับพวกมหาเศรษฐีแก่ๆหรือไม่ก็พวกรัฐมนตรีที่ชอบเลี้ยงดูสาวๆผกายังบอกอีกว่าตอนนี้ก็มีคนสนใจใบบัวหลายคนแต่ละคนยอมที่จะซื้อตัวใบบัวในราคาสิบล้านเพื่อที่จะเอาใบบัวไปเป็นเมียน้อยโดยให้สัญญาว่าจะให้อยู่อย่างสุขสบาย ถามว่าผมต้องรู้สึกยังไง หึ บอกเลยว่าผมไม่ยอมให้ใบบัวได้ไปอยู่อย่างสุขสบายเป็นนกน้อยในกรงทองของคนพวกนั้นแน่ๆเธอต้องอยู่ชดใช้ความผิดด้วยความเจ็บปวดที่ผมจะมอบให้ ผมก็เลยโกหกผกาไปว่าผมขอเวลาหนึ่งอาทิตย์ผมจะหาเงินมาให้เพราะตอนนี้ผมไม่มีเงินเลยเนื่องจากผมยกทรัพย์สมบัติรวมทั้งเงินที่มีให้ไปหมดแล้วซึ่งผกาก็หลงเชื่ออย่างง่ายดายเพราะความโลภ หึโง่สิ้นดี เรื่องอะไรผมต้องยอมเสียเงินถึงสิบล้านแลกกับผู้หญิงไร้ค่าอย่างใบบัวเธอไม่ได้มีค่าเลยสักนิด ที่ผมต้องการเธอตอนนี้ผมก็แค่อยากแก้แค้นก็เท่านั้นถ้าผมเบื่อที่จะแก้แค้นเมื่อไหร่เธอจะปล่อยเธอไปถึงตอนนั้นเธอจะไปตายที่ไหนก็ไปผมจะไม่สนใจอะไรอีก

ที่โรงพยาบาล...

"จากที่ตรวจดูอาการของคุณพ่อคุณตอนนี้ท่านไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อหลายสิบปีก่อนซึ่งท่านก็ไม่ได้เข้ารับการรักษาอย่างถูกต้อง ทางเราคงต้องดูแลท่านอย่างใกล้ชิดและช่วยฟื้นฟูร่างกายของท่านให้แข็งแรงจนสามารถรถเดินทางไปรักษาตัวที่ต่างประเทศได้อย่างที่คุณฟิวต้องการ คุณฟิวไม่ต้องห่วงนะครับเราจะดูแลคุณพ่อของคุณให้ดีที่สุดและจะเก็บเป็นความลับไม่ให้ใครรู้ว่าพ่อของคุณพักรักษาตัวอยู่ที่นี่"

"ขอบคุณนะครับคุณหมอ" สาเหตุที่ผมเลือกพาพ่อมาที่โรงพยาบาลนี้ก็เพราะป๊ากับแม่เฟื่องมีหุ้นอยู่ที่นี่ถึงหกสิบเปอร์เซ็นต์และผมก็ไว้ใจได้ว่าจะไม่บอกให้ใครรู้ว่าพ่อผมอยู่ที่นี่ ผมกลัวว่าเมื่อผการู้ความจริงว่าผมไม่ได้เซ็นต์ยกอะไรให้ไปเลยผกาอาจจะตามมาทำร้ายพ่อของอีกครั้ง ตราบใดที่ผกายังอยู่ข้างนอกผมไม่มีวันวางใจได้ หลังจากที่คุณหมอกับพยาบาลออกไปจากห้องผมก็เดินมาหาพ่อที่อยู่บนเตียงคนไข้

"พ่อทำไมไม่พักผ่อนครับ"

"บะ บะ บัว ยะ อยู่  ไหน" 

"พ่อว่าอะไรนะครับ" ผมได้ยินไม่ถนัดเพราะพ่อพูดเสียงเบาและพูดตะกุกตะกัก

"บะ ใบ บัว ยะ อยู่ ไหน"

"ใบบัว??" พ่อพยักหน้าก่อนจะใช้สายตามองไปรอบๆห้องเหมือนหาใคร

"พ่อถามหาผู้หญิงคนนั้นทำไม ผู้หญิงคนนั้นทำให้ผมกับพ่อไม่ได้เจอกันทั้งที่เธอรู้มาตลอดว่าพ่ออยู่ที่ไหน"

"บะ บัว คะ คน ดะ ดี นะ"

"พ่ออย่าไว้ใจผู้หญิงคนนั้น พ่อรู้มั้ยว่าใบบัวคือลูกของผกา คนที่ทำให้พ่อต้องเป็นแบบนี้ใบบัวคือลูกสาวของคนที่ทำให้แม่ของผมต้องตาย"

"บะ บัว ปะ เป็น คน ดะ ดี" ผมไม่รู้หรอกว่าใบบัวเคยมาหลอกอะไรพ่อผมพ่อถึงบอกว่าเธอเป็นคนดี ก็คงจะเหมือนกับที่หลอกทุกคนในบ้านนั่นแล่ะหลอกให้ทุกคนรักทุกคนเอ็นดู หลอกให้ผมไว้ใจ หลอกให้ผม...ช่างมันเถอะเพราะความรู้สึกแบบนั้นมันจะไม่เกิดขึ้นอีก

"ยะ อยาก จะ เจอ บะ บ้ว"

"อย่าดีกว่าครับพ่อพ่อไม่ต้องเจอหรอกที่พ่อบอกว่าบัวเป็นคนดีเขาอาจจะมาทำดีกับพ่อแค่อยากให้พ่อไว้ใจเท่านั้น"

"ฟะ ฟิววว"

"เราจะไม่พูดเรื่องผู้หญิงคนนี้อีกแล้วนะครับ เอาล่ะครับผมว่าพ่อพักผ่อนดีกว่าผมจะนั่งเฝ้าพ่อจนกว่าพ่อจะหลับนะครับ"ผมพูดัดบทเพราะไม่ต้องการให้พ่อถามหาคนที่ผมไม่อากได้ยินชื่อ

ใบบัว....

ฉันถูกคุณเฟื่องเรียกมาพบที่ห้องนอนของท่าน ท่านบอกว่าวันก่อนท่านใช้อารมณ์มากไปหน่อยก็เลยพูดทำร้ายจิตใจของฉันโดยลืมไปว่าฉันเองก็ถูกกระทำเหมือนกัน คุณเฟื่องบอกว่าป้าคำปันมาพูดให้ท่านเข้าใจว่าฉันถูกบังคับให้มาอยู่ที่นี่ทั้งที่ไม่เต็มใจแต่เพราะคำขู่จะทำร้ายคุณปกรณ์ทำให้ฉันต้องยอมรับสภาพและยอมทำตามที่คุณผกาบอกรวมถึงบอกความจริงเรื่องที่ฉันเป็นลูกของคุณผกาให้คุณเฟื่องทราบและเล่าถึงความเป็นมาของฉันตั้งแต่ที่ฉันถูกทิ้งให้อยู่ที่สถานกำพร้าจนมาอยู่ที่นี่

"ชีวิตของบัวอาได้ฟังมาจากคำปันแล้วนะลูก อาไม่คิดเลยว่าแม่แท้ๆจะทำกับลูกของตัวเองได้ลงคอ เค้าเคยเห็นบัวเป็นลูกหรือเปล่าทำไมเขาถึงใจร้ายกับบัวได้ขนาด" ฉันก้มหน้าไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะถึงยังไงคุณผกาก็คือแม่ที่แท้จริงของฉัน ฉันพูดอะไรไม่ได้นอกจากทำใจรับกับความจริงเกี่ยวกับแม่ ถ้าเลือกได้ฉันขอเลือกที่จะเป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อไม่มีแม่ไปตลอดชีวิต

"อาไม่รู้จะช่วยบัวยังไงดีเรื่องที่ตาฟิวจะเอาบัวเข้าคุก"