แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 69

ฟิว..

"ฟิว"

"ครับ"

"พ่อจะไม่ซ้ำเติมฟิวหรอกนะเพราะพ่อรู้ว่าตอนนี้ฟิวเองก็เสียใจและรู้สึกผิดกับสิ่งที่เคยทำแต่มีอีกเรื่องนึงที่ฟิวไม่เคยรู้ พ่อไม่รู้ว่าถ้าฟิวรู้ฟิวจะรับได้ไหม แต่พ่อก็อยากให้ฟิวได้รับรู้เอาไว้เผื่อว่ามันจะทำให้ฟิวรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาใบบัวเจ็บมากแค่ไหน"

"เรื่องอะไรครับ" 

"ใบบัว..เคยแท้งลูก"

"???" ใจของผมที่ดิ่งอยู่แล้วตอนนี้มันยิ่งดิ่งลึกลงไปอีกเพียงแค่พ่อพูดว่าบัวเคยแท้งมาก่อน แล้วแท้งยังไงตอนไหนทำไมผมถึงไม่รู้

"ความจริงพ่อก็ไม่อยากจะบอกฟิวหรอกนะเพราะบัวเคยขอร้องพ่อเอาไว้ว่าไม่ให้ฟิวรู้เรื่องนี้" 

"ทำไมเธอถึงไม่บอก"

"ตอนแรกบัวก็ไม่ยอมบอกพ่อเรื่องนี้ แต่ในวันที่ฟิวพาพ่อกลับมาพ่อเรียกบัวมาถามเรื่องหลานเพราะพ่อจำได้ว่าวันนั้นที่บัวไปหาพ่อที่บ้านของผกาเพื่อบอกเรื่องที่ฟิวจะมาช่วยพ่อพ่อได้ยินบัวทะเลาะกับผการุนแรงมาก ผการู้ว่าบัวท้องกับฟิวก็เลยขู่บังคับให้บัวทำแท้งแต่บัวไม่ยอมบัวถูกผกาทำร้ายทุบตีใบหน้าของบัวในวันนั้นพ่อยังจำได้ดีมีทั้งรอยมือมีทั้งรอยเลือดเพระาถูกผกาทำร้าย"

"แล้วบัวแท้งได้ยังครับเธอได้บอกพ่อไหม" ผมถามพ่อด้วยหัวใจที่ปวดร้าวเมื่อรู้ว่าบัวเคยแท้งลูก โดยที่ผมไม่เคยรู้เหี้ยอะไรเลย

"บัวแท้งในวันที่ฟิวพาพ่อเดินทางไปรักษาที่อเมริกา สาเหตุที่บัวแท้งตอนแรกพ่อก็ไม่รู้หรอกแต่คำปันมาพูดให้พ่อฟังทีหลัง คำปันบอกว่าบัวเครียดมากกับเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเธอมีภาวะแท้งคุกคามทำให้เธอต้องเสียลูกไป

"แล้วทำไมคนในบ้านถึงไม่มีใครรู้"

"วันนั้นทุกคนไปส่งฟิวกับพ่อที่สนามบินกันหมดก็เลยไม่มีใครรู้"

"แล้วใครพาบัวไปหาหมอครับ"

"คนที่พาบัวไปหาหมอก็คือศิวา คำปันโทรให้ศิวามารับเพราะตอนนั้นไม่มีใครแล้ว"

"ไอ้ศิวาเหรอครับ" 

"ใช่ ศิวาดูแลใบบัวมาตลอดตั้งแต่บัวแท้งลูกจนออกมาจากโรงพยาบาลเพราะแบบนี้ใบบัวถึงรักและนับถือศิวามากเพราะถ้าไม่มีศิวาบัวอาจจะตกเลือดจนเสียชีวิต"

ผมเดินมาที่ห้องของใบบัวที่เจ้าของห้องไม่อยู่มาหลายปีแล้วผมเปิดประตูเข้าไปในห้องที่ว่างเปล่าข้าวของทุกอย่างของเธอไม่มีอะไรเหลืออยู่เลยเพราะผมให้คนเอาของๆเธอที่เหลืออยู่ไปเผาทิ้ง ผมทรุดตัวนั่งลงที่พื้นอย่างหมดแรง มองไปรอบๆห้องที่เมื่อนานมาแล้วผมก็เคยเข้ามานอนที่ห้องนี้กับใบบัวเวลาที่เธอไม่ยอมขึ้นไปนอนกับผมบนตึก

"คุณฟิวเข้ามาทำอะไรมืดๆในห้องนี้คะป้าเปิดไฟให้มั้ย" ป้าคำปันเดินเข้ามาถามเพราะคงจะเห็นว่าประตูห้องของใบบัวถูกเปิด

"ผม..." ผมพูดอะไรไม่ออกทำได้แค่นั่งก้มหน้า

"ถ้าให้ป้าเดาคุณฟิวคงจะรู้ความจริงแล้วใช่มั้ยคะ"

"ครับ"

"เดี๋ยวป้ามานะคะคุณฟิวรอป้าอยู่ตรงนี้ก่อน" ผมไม่รู้ว่าป้าคำปันให้ผมรอแกทำไมหรือแกจะมาบอกเรื่องที่อยู่ของใบบัว สักพักแกก็เดินกลับมาพร้อมกับสมุดเล่มเล็กๆสีชมพู แกยื่นให้กับผม

"อะไรครับ"