ฟิว....
"พี่ขอโทษที่ทำให้ลูกไม่ได้อยู่กับเรา แต่พี่สัญญากับแกว่าอีกไม่นานพี่จะทำให้แกกลับมาอยู่กับเราอีกครั้ง"
"หมายความว่ายังไง" ใบบัวทำหน้างงไม่เข้าใจ ผมก็เลยดึงเธอเข้ากอดให้แน่นขึ้นแล้วก็พูดในสิ่งที่คิด
"แกมาหาพี่ในวันที่พี่รู้ความจริง แกเรียกพี่ว่าปะป๊า แกบอกว่าแกรอที่จะมาอยู่กับเราเพราะแบบนี้เราควรที่จะ.." ผมใช้สายตาสื่อแทนความหมายแต่...
"ไม่ค่ะ ถ้านางฟ้าน้อยจะมาเกิดกับฉันพ่อของแกคงไม่ใช่คุณ" อะไรคือพ่อไม่ใช่ผมวะ แล้วแบบนี้จะไม่ให้ผมโมโหได้ยังไงกัน
"ใบบัวทำไมพูดแบบนี้วะ!!!" ผมตะคอกใส่เธออย่างลืมตัว เธอมองหน้าผมจนผมรู้สึกตัวว่าเผลอพูดไม่ดีกับเธออีกจนได้
"เอ่อ คือพี่.."
"คุณออกไปได้แล้วค่ะ อ่ะนี่ค่ะน้ำอุ่นกับยาคุณกินซะแล้วพอหิมะหยุดตกคุณก็กลับไปและไม่ต้องมาที่นี่อีกฉันไม่ต้องการให้พี่ศิวารู้ว่าคุณมายุ่งวุ่นวายกับฉันกับลูกพี่ศิวาเค้าอาจจะไม่พอใจที่เห็นคุณอยู่ที่นี่เพราะเรากำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่ช้านี้" หึ ผมมองมองหน้าแม่ของลูกที่กุเรื่องเป็นตุเป็นตะเพื่อให้ผมยอมไปจากที่นี่โดยที่เธอไม่รู้ว่าการที่ผมมาที่นี่มาอยู่ตรงนี้มันคือความต้องการของไอ้ศิวามันต้องการที่จะให้ผมง้อใบบัวมันบอกว่ามันอยากให้ใบบัวมีความสุข ผมเชื่อมันเลยจริงๆ จะมีผู้ชายแบบนี้ในโลกสักกี่คนที่ยอมให้คนที่ตัวเองรักมีความสุขกับคนอื่น เป็นผมๆไม่ยอมหรอก
"แม่ค๊าบบบบ ครามง่วงแล้วค๊าบบบ" ฟ้าครามเดินตาปรือกอดหุ่นยนต์ตัวโปรดมาหาใบบัวที่ห้องครัวด้วยใบหน้าที่บ่งบอกว่าแกคงจะง่วงสุดๆ
"ฉันจะพาลูกไปเข้านอนส่วนคุณฉันอนุญาตให้นั่งรอที่ห้องรับแขกพอหิมะหยุดคุณก็กลับไปได้เลย" ใบบัวพูดจบประโยคแกก็เดินไปอุ้มลูกแล้วพาเดินไปยังห้องที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นห้องของลูกเพราะหน้าห้องมีป้ายชื่อแขวนไว้ว่า ห้องพี่ฟ้าคราม นั่นก็แสดงว่าอีกห้องนึงที่ติดกันน่าจะเป็นห้องนอนของใบบัว หึ ผมยิ้มร้ายอย่างคนมีแผนก่อนจะเดินตามเธอออกมาแล้วนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นตามที่ใบบัวบอก พอเธอเห็นว่าผมยอมทำตามที่เธอบอกเธอก็ปิดประตูห้องนอนของลูกทันที
ใบบัว....
"แม่ค๊าบ" ในขณะที่ฉันกำลังห่มผ้าให้ฟ้าครามแกก็เรียกฉันด้วยสายตามีคำถาม
"ว่าไงครับลูก"
"ผมลืมถามชื่อคุณลุง แม่รู้มั้ยครับว่าคุณลุงใจดีชื่ออะไร"
"ลุงเค้าชื่อ...ลุงฟิวครับลูก" ฉันตอบคำถามของลูก
"ทำไมคุณลุงฟิวถึงใจดีซื้อของเล่นให้ครามเยอะแยะเลยล่ะค๊าบแม่"
"เอ่อออ.." ฉันไม่รู้จะตอบลูกว่ายังไงเหมือนกันเพราะไม่ทันคิดว่าลูกจะถามคำถามนี้
"หรือคุณลุงคิดถึงลูกของคุณลุง"
"หมายความว่ายังไงครับแม่ไม่เข้าใจ"
"เมื่อตอนที่คุณลุงมาซื้อของคุณลุงขอกอดครามแล้วบอกกับครามว่าลุงคิดถึงลูกลุงกอดลูกไม่ได้ก็เลยขอกอดครามแทน "
"ครามก็ยอมให้คุณลุงกอดเหรอครับ" ที่ฉันถามเพราะปกติฟ้าครามจะไม่ยอมให้ใครจับตัวได้ง่ายๆเพราะฉันเคยสอนลูกเอาไว้ว่าห้ามให้คนแปลกหน้าเข้าใกล้หรือจับตัว"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค่เมียคนใช้