แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 77

ฟิว...

"เมียจ๋าาา ผัวคิดถึงเมียจังเลยค๊าบบบบ" ผมยิ้มให้คนด้านบนที่ตอนนี้ใบหน้าของเธออยู่ห่างกับผมไม่ถึงคืบ

"นี่ตกลงคุณป่วยจริงหรือเปล่า"

"จริงสิ ตัวร้อนขนาดนี้"

"ถ้าอย่างนั้นคุณก็ทานยาแล้วก็นอนพักซะ"

"ไม่อยากนอนอ่ะอยากทำอย่างอื่น"

"ทำ..ทำอะไร"

"รู้อยู่ไม่น่าถามเลยนะครับเมีย"

"ฉันไม่ใช่เมียของคุณ"

"อ่ะไม่ใช่เมียงั้นก็เป็นแม่ของลูกก็ได้อ่ะ"

"ฉันจะไม่เป็นอะไรกับคุณทั้งนั้น ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะฉันจะไปนอนห้องลูกส่วนห้องนี้ฉันยกให้"

"ไม่เอาดินอนด้วยกันเถอะจะไปนอนเบียดลูกทำไมล่ะ หื้มมม"

"ใครจะยอมนอนกับคุณ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน"

"อย่าพูดแบบนี้สิครับเมีย ผัวคิดถึงเมียใจจะขาด จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ" ผมอาศัยจังหวะที่เธอไม่ทันระวังตัวจูบแก้มเธอไปหลายทีด้วยความคิดถึง

"นี่คุณฟิว คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะ"

"แล้วต้องทำยังไงถึงจะมีสิทธิ์ล่ะครับหื้มมม"

"ไม่มี"

"ทำไมใจร้ายจัง"

"คงไม่เท่ากับที่คุณเคยทำหรอกมังคะ"

"ผัวรู้ว่าเมื่อก่อนผัวทั้งเลวทั้งโง่ทั้งนิสัยไม่ดี ผมยอมรับผิดทุกอย่างเลย"

"..........." ผมทำหน้าเศร้าเผื่อเธอจะสงสารแค่เธอเงียบครับเงียบมาก

"ผัวคิดถึงเมียใจจะขาดขอผัวได้นอนกอดเมียสักคืนเถอะนะ หรือถ้าจะให้มากกว่ากอดก็ไม่ว่านะผัวยินดี"

"ไม่ได้ฉันไม่ให้คุณกอดหรือทำอะไรทั้งนั้น ฉันบอกแล้วว่าฉันกำลังจะแต่งงานกับพี่ศิวาเราไม่ควรจะมาทำอะไรกันแบบนี้ ฉันไม่อยากทำผิดต่อว่าที่เจ้าบ่าวของฉัน"

"ก็แค่ว่าที่เจ้าบ่าวจะมาสู้ผัวได้ยังไง"

"โทษทีนะคะฉันไม่มีผัวค่ะแต่อนาคตผัวน่ะมีแล้วชื่อว่าศิวา" เธอพูดเหมือนไม่แคร์ความรู้สึกของผมเลย เธอใจดำใจร้ายกับผมมาก

"เพราะฉะนั้นฉันขอความกรุณาคุณเอามือออกจากตัวของฉันเดี๋ยวนี้"

"ไม่ปล่อย เรื่องอะไรจะยอมปล่อยกว่าจะเข้ามาถึงในนี้ผัวต้องทนยืนหนาวอยู่หน้าบ้านตั้งหลายชั่วโมง"

"ฉันไม่ได้ขอร้องหรือบังคับคุณนี่คุณไปยืนของคุณเอง"

"ก็ผัวอยากเจอหน้าลูกหน้าเมียนี่นา"

"นี่!!!อื้ออออ" ผมคว้าท้ายทอยของใบบัวให้ก้มลงมาแล้วผมก็จูบเธออย่างดูดดื่ม อากาศเย็นเป็นใจขนาดนี้ยังไงคืนนี้ผมต้องทำให้เธอใจอ่อนยอมผมให้ได้