ฟิว...
หลังจากได้รับอนุญาตและได้กำลังจากเมียสุดที่รักผมก็กลับเข้าห้องมานั่งคิดนอนคิดแผนการว่าจะบอกกับลูกยังไงดีจะพูดแบบไหนกับลูกลูกถึงจะได้ยอมรับและไม่แอนตี้ผม ไอ้จะไปปรึกษาไอ้เตอร์ก็กลัวมันจะหัวเราะเยาะสมน้ำหน้าผมอีกเพราะผมทำกับมันเอาไว้เยอะสมัยที่มันยังตามง้อข้าวฟ่าง คิดได้แบบนั้นผมคิดว่าไม่เอาดีกว่าไม่ปรึกษาแม่งละผมคิดของผมเองน่าจะดีที่สุดแม้ตอนนี้จะยังคิดไม่ออกก็ตาม ไม่รู้สิในความรู้สึกของผมถึงแม้ว่าที่ผ่านมาฟ้าครามแกดูเหมือนรักผมนะแต่แกก็รักผมในฐานะคุณลุงสุดหล่อใจดีไม่ใช่คุณพ่อสุดหล่อใจดี ถ้าแกรู้ว่าผมคือพ่อจริงๆ แกจะว่ายังไงในสายตาของแกผมจะยังเป็นคุณลุงสุดหล่อใจดีอยู่อีกไหมความกังวลต่างๆ รุมเร้าเข้ามาอยู่ในหัวจนทำเอาผมนอนไม่หลับบอกตามตรงเลยนะว่าตอนนี้ผมกลัว กลัวความคิดของลูก ลูกชายตัวน้อยในวัยแค่สามขวบครึ่งที่ดูจะไม่มีพิษสงอะไรเป็นเพียงเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ แต่ใครจะรู้ว่าตอนนี้ผมกลัวเด็กน้อยที่ได้ชื่อว่าลูกคนนี้มากแค่ไหนเกิดมาก็ไม่เคยกลัวอะไรเท่านี้มาก่อน ไอ้ความรู้สึกที่ว่ากลัวเมียจะไม่รักยังเทียบไม่ได้กับความรู้สึกของผมตอนนี้ที่กลัวว่าลูกจะไม่รัก
"คุณฟิวทำไมยังไม่นอนอีกคะดึกแล้วนะคะ" ใบบัวเดินเข้ามาในห้องในขณะที่ผมกำลังนอนเอามือก่ายหน้าผากคิดหนักเรื่องลูกคืออีกนิดคงได้เอาเท้าขึ้นมาก่ายแทนมือแล้วล่ะ พอผมเห็นใบบัวผมก็เหมือนเห็นแสงสว่างตรงปลายอุโมงผมรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วทำเสียงสองเสียงสามอ้อนเธอทันที
"เมียจ๋า ผัวนอนไม่หลับเลยค๊าบเมียช่วยผัวหน่อยสิครับผัวคิดไม่ออกจริงๆ นะว่าจะบอกกับลูกยังไงดี" พอใบบัวเดินมาใกล้ถึงขอบเตียงผมคว้าร่างของเธอมานั่งบนตักแล้วกอดเธอไว้เอาใบหน้าลูบไปทั่วแผ่นหลังของเมียอย่างแสนรัก
"ก็บอกไปตามตรงนั่นแล่ะค่ะไม่เห็นจะยากเลย"
"เมียพูดง่ายจังเลยนะครับ"
"แล้วทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องยากด้วยล่ะคะ"
"ก็ผัวกลัวลูกจะไม่รักกลัวลูกจะไม่เข้าใจ"
"ค่อยๆ อธิบายสิคะบัวรู้ว่าฟ้าครามเองก็อยากเจอพ่อแม้ว่าที่ผ่านมาแกจะบอกว่าแกไม่มีพ่อก็ได้แต่ลึกๆ แล้วเด็กๆ ทุกคนก็อยากมีพ่อด้วยกันทั้งนั้น เมื่อกี๊บัวแอบไปดูลูกมา บัวได้ยินแกพูดกับคุณหนูข้าวปั้นว่าถ้าพ่อของแกกลับมาแกจะกอดพ่อของแกให้แน่นๆ แล้วก็จะบอกว่ารักพ่อที่สุด"
"เพราะลูกไม่รู้ไงว่าพี่คือพ่อของแก"
"แต่ถ้าแกรู้แกอาจจะดีใจก็ได้นะคะที่คุณฟิวคือพ่อของแก"
"ทำไมบัวถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ"
"บัวได้ยินลูกพูดว่าถ้าคุณพ่อของแกใจดีเหมือนลุงฟิวก็คงจะดี"
"แกพูดแบบนั้นจริงๆ เหรอครับเมีย"
"แล้วบัวจะโกหกคุณฟิวไปเพื่ออะไรคะ" คำพูดของใบบัวสร้างความมั่นใจให้ผมเกินครึ่งส่วนที่เหลือผมขอเก็บไว้เผื่อความเสียใจผิดหวังเผื่อลูกจะไม่ยอมรับ
"เอาล่ะค่ะนี่ก็ดึกแล้วบัวว่าคุณฟิวนอนเถอะค่ะพรุ่งนี้คุณต้องเข้าบริษัทนะคะ"
"ผัวยังไม่ง่วงเลยอ่ะครับเมีย สงสัยต้องออกกำลังกายก่อนถึงจะนอนหลับสนิท" ผมพูดพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนชวนเคลิบเคลิ้มไปยังเมียรักที่นั่งอยู่บนตักพอเธอเห็นสายตาของผมเธอก็รีบหลบทันที ผมรีบรั้งใบบัวลงมานอนบนเตียงแล้วผมก็ตามมาทายทับ
"เมียจ๋าาาา ผัวอยากกินเมียอีกแล้วค๊าบ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค่เมียคนใช้