แค้นนพิศวาส นิยาย บท 31

วันต่อมา..(พอตลาดวายหญิงสาวก็ได้ผักติดมือมาเหมือนทุกครั้ง)

"กลับมาแล้วค่ะ วันนี้ได้ผักมาเยอะเลย คุณแม่กับคุณปู่รอแป๊บนึงนะ เดี๋ยวหนึ่งทำกับข้าวให้" หญิงสาวพูดพร้อมกับถือของพะรุงพะรังเดินเข้ามา เธอไม่ได้สังเกตว่ามีใครบางคนนั่งอยู่

แต่พอเข้ามาถึงด้านใน ของในมือถึงกับหล่นลงที่พื้นแบบไม่รู้ตัว

พอเธอตั้งสติได้ วันหนึ่งก็ก้มลงไปเก็บของพวกนั้นขึ้นมา แล้วหญิงสาวก็เดินเข้าไปในครัวด้านหลังบ้าน

"หนูหนึ่ง" คนที่นั่งอยู่ด้านในก็คืออำนาจพ่อของครุฑ เขาเดินตามเธอมาในครัวทันที

หญิงสาวยังจับนั่นทำนี่เหมือนไม่ได้ยินเสียงคนเรียก

"ตาอยากจะมาขอโทษ เรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่าง" ตั้งแต่เขาเป็นเจ้าพ่อมาเฟียมา นี่คงเป็นครั้งแรกที่ต้องบากหน้ามาขอโทษเด็กสาวแบบนี้

หญิงสาวหยุดฟังนิดนึง แต่เธอก็แค่นิ่งฟัง โดยไม่หันหน้ากลับมาหาผู้อาวุโส ที่เอ่ยขอโทษเธออยู่ด้านหลังเลย

แล้วอำนาจก็หาคำพูดอีกหลายต่อหลายคำมาพูด เพื่อเกลี้ยกล่อมให้เธอใจอ่อน

แต่เหมือนไม่ได้ผล

"พวกคุณกำลังจะทำอะไรกันอีก ชีวิตฉันยังตกต่ำไม่พอใช่ไหม หรือบ้านหลังนี้มันหรูหราเกินไปสำหรับฉันกับครอบครัว ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันก็จะไป พวกคุณอยากให้ฉันอยู่ในที่แบบไหนก็บอกมา ฉันจะจัดให้" จบประโยคคำพูด หญิงสาวก็จับมีดขึ้นมาหั่นผัก ถ้าเธอหันหน้ามา คนข้างหลังคงจะเห็นว่าตอนนี้น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมา

ครัวที่เธอใช้มันไม่ได้มีเครื่องอำนวยความสะดวกเลย หั่นผักก็ต้องได้นั่งทำที่พื้น โชคดีที่ยังมีเตาแก๊สให้..ไม่ต้องก่อไฟเอง

วันนี้วันหนึ่งเลือกทำอาหารง่าย ๆ ผัดผักกับวิญญาณหมู และลวกผักจิ้มน้ำพริก หุงข้าวสวยร้อน ๆ เมนูทุกอย่างเน้นผัก เพราะไม่มีตู้เย็นไว้แช่

ถึงแม้หญิงสาวคลื่นไส้อยากอาเจียนมาก แต่เธอก็ต้องได้อดกลั้นไว้ เพราะกลัวแม่ผิดสังเกต

"หนูหนึ่งกลับไปอยู่ที่บ้านหลังเดิมเถอะนะ"

"ไม่ค่ะ ฉันพูดคำไหนคำนั้น บ้านหลังนั้นฉันคืนให้เขาไปแล้ว"

"หนูหนึ่งอาจจะยังไม่รู้ ตาชื่ออำนาจเป็นพ่อของครุฑ" อำนาจแค่อยากจะบอกว่าเขามีสิทธิ์ ที่จะอนุญาตให้เธอกลับไปอยู่บ้านหลังเดิมได้

"หึ!!! พ่อเลยเหรอ?" ทีแรกยังแอบคิดว่าคนข้างบ้าน หรืออาจจะเป็นลูกสมุนของเขาก็ได้ แต่นี้เป็นพ่อเลยเหรอ? พ่อลูกไม่ต่างกันเลย ชอบเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น

"เชิญคุณออกไปจากที่นี่เถอะค่ะ ถ้าฉันอยู่ที่นี่แล้วมาทำให้พวกคุณเกะกะลูกตา..ฉันจะย้าย"

"มะ..ไม่เกะกะเลยจ้า" มาเฟียรุ่นใหญ่ถึงกับปาดเหงื่อ เพราะไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนเหมือนเธอมาก่อน

ที่จริงเขารู้อยู่แล้วว่าเมื่อวานนี้ ครุฑให้ขอนไม้มาเชิญเธอกลับไปอยู่ที่บ้านแต่ไม่ได้ผล เขาก็เลยรับอาสามาพูดให้..เผื่อว่าจะได้ความดีความชอบจากลูกชายบ้าง เพราะครุฑยังโกรธเรื่องที่เขาปิดบัง

อำนาจเดินออกมานั่งคุยกับปู่และแม่ของเธอ เพราะขืนยังพูดกับเธอไป มีแต่เขาจะเสียหมาเอาเปล่า ๆ

"ฉันบอกแล้วว่าลูกสาวฉันไม่ธรรมดา" ผกากรองเจอมาหนักกว่านี้ และเถียงลูกไม่ได้ด้วยเพราะตัวเองเป็นคนผิด

"ค่อยเป็นค่อยไปแล้วกัน วันนี้ไม่ได้วันหลังค่อยมาคุยใหม่" ทวีทรัพย์พูดออกมาเสียงแผ่วเบา ถ้าจะให้เขาบังคับหลานสาวเขาคงไม่ทำ

เช้าวันต่อมา...

"หนึ่งไปทำงานก่อนนะคะคุณปู่ หนึ่งทำโจ๊กไว้แล้วนะแม่ ถ้าคุณปู่หิวก็ให้ทานก่อนเลย เดี๋ยวสาย ๆ หนึ่งจะหาอะไรมาทำให้ทานอีก" ก่อนที่หญิงสาวจะออกจากบ้านเธอสั่งทั้งแม่และปู่ไว้

พอเดินออกมาข้างนอกวันหนึ่งก็ตรงไปที่ตลาด โดยมีรถคันหรูขับตามไปแบบเงียบ ๆ

"สวัสดีค่ะป้า แล้วรถเข็นล่ะคะ" ธรรมดาเธอมาถึงตลาด รถเข็นที่เธอใช้เข็นประจำจะมีผักรออยู่บนรถนั้นแล้ว แต่วันนี้ไม่เห็นทั้งรถและผัก

"เอ่ออ..คือออ.." แม่ค้าที่เคยพูดฉอด ๆ แต่วันนี้กลับติดอ่าง แถมไม่ค่อยกล้ามองสบตาเธอ

"มีคนมารับเข็นผักเหมือนหนึ่งเหรอคะ" หญิงสาวเศร้าไปนิดนึง เพราะถ้ามีคนทำอาชีพเหมือนเธอ นั่นแสดงว่ารายได้ของเธอต้องลดลงแน่