แค้นนพิศวาส นิยาย บท 19

"เอาไมค์มา" คำพูดของมาเฟียหนุ่มพูดกับลูกน้อง แต่ดวงตาของเขาไม่ละจากใบหน้างามเลย

หลายครั้งแล้ว..ที่เขาไม่สามารถควบคุมแววตาของตัวเองได้ ถ้าเธออยู่ต่อหน้าที่ไร สายตาคมคู่นี้ไม่สามารถละออกจากใบหน้าเธอได้สักครั้ง

ไม่เว้นแม้แต่วันที่เธอสลบอยู่ที่พื้น เขาอยากจะช่วยเธอแทบใจจะขาด ด้วยความแค้นที่เขามีต่อครอบครัวเธอ มันก็เลยทำให้เขาได้แค่นั่งเฝ้าร่างที่เปลือยเปล่า

"มันจะทำอะไรครับเสี่ย"

"รอดูไปก่อน"

อีกมุมหนึ่งของคลับนั้น มาเฟียผู้เป็นพี่ก็นั่งอยู่ และธานินทร์ก็เห็นทุกอย่างตั้งแต่ฉากที่ครุฑถูกตบแล้ว..ไม่สิ..ตั้งแต่วันหนึ่งเดินเข้ามาในคลับเลยด้วยซ้ำ

มือเรียวยื่นไปรับไมค์จากนักร้อง ซึ่งตอนนั้นนักร้องคนที่กำลังร้องเพลงอยู่จำเป็นต้องได้หยุด และถือไมค์ลงมาส่งให้

หมั่บ!

แต่คนที่คว้าไมค์นั้นจากมือของนักร้องหนุ่มก็คือครุฑ และเขาก็ส่งมันให้กับเธอเอง โดยที่ไม่ปล่อยเธอออกจากตักและอ้อมกอดเลย

"คุณจะร้องเพลงอะไรครับ" นักร้องสอบถามชื่อเพลงเพราะว่าจะได้เปิดดนตรีให้ถูก

"เกลียดจนเข้าไส้ค่ะ" วันหนึ่งตอบนักร้องคนนั้นแต่สายตาของเธอจับจ้องที่ใบหน้าคม เพื่อดูปฏิกิริยาของเขา

"เพลงอะไรนะครับ?" นักร้องหนุ่มคิดว่าตัวเองฟังชื่อเพลงผิด ก็เลยถามซ้ำอีกครั้ง

ขอนไม้รีบห้ามลูกน้องไว้ไม่ให้ทำอะไรเธอ เพราะว่าตอนนี้พวกเขาเดินกรูกันเข้ามา เพื่อเตรียมพร้อมเผื่อมีคำสั่ง

"เพลงนี้ไม่ต้องใส่ดนตรีหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันจะร้องสด" หญิงสาวยังไม่ละสายตาจากใบหน้าของเขาเหมือนกัน ทั้งสองมองสบตาโดยที่ไม่ได้พูดกันสักคำ

"อ้อ..ครับ" แล้วนักร้องหนุ่มก็รีบออกมาจากตรงนั้นเพราะดูท่าไม่ดีแล้ว

ตอนนี้ครุฑพอเดาได้ว่าเธอจะทำอะไร แต่มีเหรอเขาจะกลัวเรื่องแค่นี้..มันน่ารักมากต่างหาก

ขอบคุณ~ ขอบคุณ..ที่โลกนี้สร้างคนแบบคุณขึ้นมา

ขอบคุณ~ ขอบคุณ..ที่คุณทำให้ฉันรู้ว่า..

การเกลียดใครสักคน มันเป็นยังไง~~

เกิดมาไม่เคยเกลียดใครเท่านี้~มาก่อน~ ฉันเพียงอยากจะบอกว่า..คุณได้รับสิทธิ์นั้น~คนแรก~

ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้ว่าชีวิตหนึ่ง~ความเกลียดชังมันเป็นยังไง...

(พยายามร้องให้เป็นเพลงนะคะเพลงนี้ไรท์แต่งขึ้นมาเองและวันหนึ่งก็ร้องเพราะมาก^///^)

จากที่เงียบปานป่าช้าอยู่แล้ว..ตอนนี้แทบจะไม่มีเสียงหายใจของคนรอบข้างเลย เพราะทุกคนรู้ดีแล้วว่า เธอต้องการจะสื่ออะไร และทุกคนก็คิดว่าเขาคงจะไม่ปล่อยให้เธอเหยียดหยามได้ถึงขนาดนี้

ตอนนี้ขอนไม้ไม่รู้จะทำยังไง เขาควักบุหรี่แล้วก็เคาะมันออกมาหนึ่งตัว พร้อมกับจุดไฟที่บุหรี่นั้น ส่งไปให้มาเฟียหนุ่มผู้เป็นนาย เพื่อจะได้ดูดคลายความโมโหบ้าง

"เอามาทำไม..ไม่รู้หรือไงว่ามันเหม็น" เสียงทุ้มต่อว่าลูกน้อง แต่สายตาก็ไม่ได้ละไปจากใบหน้าสวยนั้นเลย

ตอนที่เธอยังไม่รู้ตัวว่าเขาแอบตามเธออยู่ ช่วงที่วันหนึ่งเรียนมหาวิทยาลัย ครุฑเคยเห็นเธอด่าวัยรุ่นที่สูบบุหรี่ใกล้ๆ

วันหนึ่งถึงกับหยุดไม่ตอบโต้อีก ให้เขาล้วงอยู่ตรงนี้ยังดีกว่าขึ้นห้อง เพราะเขาคงไม่ทำแค่นี้แน่ วันหนึ่งยังกลัวสิ่งที่เขาทำกับเธอในคืนนั้นอยู่เลย

"อื้ออ" ยังไงเธอก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน บีบเคล้นขนาดนั้นมีเหรอที่เธอจะทนไหว โชคดีที่ด้านในเสียงดังเขาคงไม่ได้ยินเสียงที่เธอครางออกมา

พอลูกน้องรินเหล้าแล้วส่งมาให้ มือหนึ่งของมาเฟียหนุ่มจับแก้วเหล้านั้นขึ้นดื่ม อีกมือก็ยังล้วงเธออยู่เหมือนกับว่าเธอเป็นกับแกล้มอันโอชา

00 : 25 น.

"มันดึกมากแล้วค่ะ ฉันจะกลับไปหาคุณปู่" ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่บนตักเขาเหมือนเดิม หญิงสาวนั่งอยู่ด้านข้าง และอีกฝั่งของเขาก็มีผู้หญิง ที่เรียกตัวเองว่าเขมยังงั้นเขมอย่างนี้พูดออเซาะเขาได้ตลอดเวลา ซึ่งคำพูดของผู้หญิงคนนั้นก็ต่างจากเธอมาก และวันหนึ่งคิดว่าเขาคงจะชอบแบบนั้นมากกว่า

แต่มาเฟียหนุ่มไม่ตอบ เขายังโอบกอดผู้หญิงคนนั้นต่อหน้าเธอ ซึ่งวันหนึ่งก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเขาเป็นถึงมาเฟียมีเหรอที่จะไม่มีผู้หญิงข้างกายเลย วันหนึ่งรอแค่วันที่เธอจะเป็นอิสระจากเขา และหญิงสาวก็ภาวนาขอให้วันนั้นมาถึงเร็วๆ

00 : 50 น.

เธอขอกลับไปหาปู่แต่เขาไม่พูดอะไรสักคำ จนเวลาล่วงเลยหญิงสาวก็เลยลุกขึ้น แต่ถูกลูกน้องของเขาขวางไว้ก่อน

"ฉันก็บอกแล้วไงว่ามันดึกมากแล้ว ฉันจะกลับไปที่โรงพยาบาล" ดวงตางามกรอกมองกลับมาหาเขาผู้ชายที่กำลังกอดผู้หญิงคนอื่นอยู่

"แล้วแต่นะถ้าจะกลับ คิดว่าคลับปิดแล้วจะพาไปหาเพื่อนสักหน่อย ถ้าไม่อยากจะไปก็..เชิญ.." ครุฑหมายถึงว่าจะพาเธอไปหานุชนาถ

วันหนึ่งรีบกลับมานั่งลงที่เดิม โดยไม่พูดอะไร

ใบหน้าคมยกยิ้มที่มุมปาก..เขารู้แล้วว่าจะจัดการกับผู้หญิงคนนี้ยังไง

ที่จริงครุฑไม่จำเป็นต้องรอให้คลับปิด เขาแค่อยากจะแกล้งเธอกลับเรื่องร้องเพลง..