แค้นนพิศวาส นิยาย บท 26

"มันเป็นอะไร"

"นะ! นายใหญ่!!" ขอนไม้ถึงกับตกใจ เมื่อหิ้วปีกเจ้านายกลับมาบ้าน แล้วเจอกับนายใหญ่..ซึ่งก็คือพ่อบุญธรรมของครุฑ

"นะ..นายเล็กเมาครับ"

"กูรู้แล้วว่ามันเมา แล้วมันกลุ้มใจอะไรนักหนา ทำไมต้องดื่มจนไม่ได้สติขนาดนั้นด้วย" เพราะลูกชายของเขา ขึ้นชื่อว่าคอทองแดงมาก แต่ถึงกับหมดสภาพแบบนี้ต้องมีอะไรแน่

"เอ่อ..คือ.."

"ไม่ต้องพูดแล้ว ถ้ามันหายเมาบอกให้มันไปหากูที่บ้านด้วย" ธุรกิจของครอบครัวเขาไม่ได้มีแค่ในประเทศ ต่างประเทศพ่อของเขาเป็นคนดูแลธุรกิจ และบ้านของพวกเขาไม่ได้มีแค่หลังนี้หลังเดียว

"ครับ"

..วันหนึ่ง..

ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองท้อง หญิงสาวก็เริ่มแพ้ท้องหนักขึ้น ได้กลิ่นอะไรก็เหม็นไปหมด เหม็นแม้กระทั่งกลิ่นข้าวสวย จนวันนี้ทั้งวันไม่มีอะไรลงท้องเลย

"นั่นแม่จะไปไหนคะ" วันหนึ่งเห็นแม่กำลังเตรียมตัวจะออกจากบ้าน

"แม่จะไปตลาดเย็น ไปซื้อของสดมาไว้ทำอาหารพรุ่งนี้เช้า"

"แม่ไม่ต้องไป เดี๋ยวหนึ่งไปเอง" วันหนึ่งไม่เชื่อใจแม่อีกแล้ว และเงินที่ได้มาจากเสี่ยธานินทร์ก็คงจะหมด ถ้าแม่ออกไป ต้องไปหากู้ยืมเงินอีกแน่

"เดี๋ยวแม่ไปเองหนึ่งดูแลคุณปู่เถอะ" ผกากรองกำลังจะออกจากบ้าน

"ถ้าแม่ก้าวออกจากบ้านหลังนี้ หนึ่งจะฆ่าตัวตาย" วันหนึ่งไม่ได้ขู่ และนี่มันก็เป็นอารมณ์คนท้องด้วย

"หนึ่งพูดบ้าอะไร"

"หนึ่งไม่ได้พูดบ้า ถ้าแม่อยากรู้ว่าหนึ่งพูดจริงหรือไม่ แม่ก็ลองก้าวขาออกไปดูสิ" วันหนึ่งเหลืออดกับพฤติกรรมของแม่ เธอรู้ดีแม่แค่หลอกว่าจะไปตลาด แต่แม่คงอยากจะไปที่บ่อนการพนันมากกว่า และก็จะหายไปอีกหลายวัน กลับมาพร้อมหนี้สินก้อนโตอีก ถ้าเป็นแบบนั้นสู้เธอตายไปสะดีกว่า

เพราะถ้าแม่ไปสร้างหนี้สินเพิ่ม เธอคงไม่มีปัญญาตามใช้หนี้ให้แม่ได้อีกแล้ว

ห่วงก็แต่ปู่ ถ้าไม่มีเธอแล้วปู่จะอยู่ยังไง จะอยู่ก็ไม่ได้ จะตายก็ยังไม่ได้อีก

"แม่ไม่ไปก็ได้ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องร้องไห้ด้วย" ผกากรองดูท่าทางของลูกแล้วเหมือนจะเอาจริง

แต่ก่อนไม่ว่านางจะทำผิดมากแค่ไหน ลูกสาวยังไม่ยืนร้องไห้แบบนี้เลย แต่ครั้งนี้มันแปลก

"แม่อยากจะได้อะไรบ้าง ก็บอกหนึ่งมา" วันหนึ่งรีบเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้างาม เธอก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

[ตลาดใกล้บ้าน]

หญิงสาวนั่งวินมอเตอร์ไซค์หน้าปากซอยมาลงที่ตลาด แล้วก็เดินเข้าไปจับจ่ายซื้อของพวกที่จำเป็น

เพียงไม่นานก็รีบเดินออกมาจากตลาด เพราะรู้สึกเหม็นกลิ่น

อึ่บ! (เสียงวันหนึ่งเดินชนเข้ากับใครบางคนหน้าตลาด)

"อุ๊ย! ขอโทษค่ะคุณตา" ทั้งๆ ที่ของในมือเธอหล่นกระจาย แต่หญิงสาวไม่สนใจของพวกนั้น วันหนึ่งรีบเข้าไปพยุงผู้ชายที่ดูมีอายุแต่ดูภูมิฐานมาก

"หนูเป็นอะไรไหม"

"ไม่เป็นอะไรค่ะแค่ของหล่น..แต่คุณตาเป็นอะไรไหมคะ เจ็บตรงไหนไหม" เธอดูเป็นห่วงและร้อนรนมาก เพราะดูจากคุณตาคนนี้ อายุคงไม่ห่างจากปู่ของเธอมากนัก แต่ท่านยังดูดีแข็งแรง ไม่เหมือนปู่ของเธอเลย มีแต่โรคภัยไข้เจ็บ

ดูท่าทางท่านไม่เป็นอะไรมาก หญิงสาวรีบเดินกลับไปเก็บเอาของที่หล่นลงพื้น พอยกขึ้นมา..ไข่ของเธอแตกยกถุง

"แตกหมดเลยใช่ไหมหนู ตาก็ไม่มีเงินจะซื้อแทนหนูด้วยสิ"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณตา ไม่ต้องซื้อหรอก มันแตกอยู่ในถุง ไม่ได้แตกออกมาข้างนอกสักหน่อย ยังทำกินได้ค่ะ"