แค้นนพิศวาส นิยาย บท 46

"อ๊อยย..คุณอย่าทำแรงสิ" เพราะลำปืนของเขามันทั้งใหญ่และยาว เธอกลัวว่าจะกระแทกเข้าไปจนถึงลูก

"ก็อดใจไม่ได้นี่ หลายคืนแล้วนะไม่ได้ปลดปล่อยแบบนี้"

"แล้วเมื่อคืนนี้ล่ะ"

"เมื่อคืนนี้จะกระแทกแรงก็ไม่ได้ กลัวคุณตื่นมาโวยวาย"

"คุณกลัวฉันด้วยเหรอ อ๊อยย" พอหญิงสาวพูดจบ..เขาก็เริ่มขยับท่อนเอ็นอีกครั้ง

"ถ้าไม่กลัว ผมก็ตามคุณมาตั้งแต่คืนแรกแล้วสิ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับขยับเอวเบาๆ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา

"นึกว่าคุณไม่สนใจฉันซะอีก" เล่นเอาวันหนึ่งนอนไม่หลับตั้งหลายคืน จนเธอต้องได้กินยาที่หมอจัดมาให้

"ใครจะไม่สนใจล่ะ รักขนาดนี้"

"คุณรักฉันแบบไหนกัน รักแล้วไปเจ๊าะแจ๊ะกับผู้หญิงคนอื่นอีกทำไม"

"ผมเปล่าสักหน่อย พวกนั้นต่างหากที่มาเข้ามาหาผม"

"มันต่างอะไรกัน ถ้าคุณปฏิเสธแล้วพวกนางจะกล้ามาใกล้คุณไหม"

"ก็ได้ครับต่อจากนี้ไปผมจะระวังตัว แต่ตอนนี้ผมขอต่อให้เสร็จก่อนได้ไหมใกล้แล้ว อ้าาส์ คิดถึงใจจะขาดอยู่แล้ว" เขาคิดถึงเธอมาก ถึงขนาดปีนห้องนอนของเธอโดยใช้บันไดยาวไต่ขึ้นมา ส่วนลูกน้องต่างก็ระวังข้างล่างกลัวเจ้านายตกลงไป

"อื้อส์ อ่ะ อ่ะ"

"สุดยอดเลยจ้าที่รักจ๋า ซี๊ดด..อีกนิดเดียวพ่อก็เสร็จแล้วลูกอย่าเพิ่งดิ้นแรงสิ"

จะกระแทกแรงก็ไม่ได้ เพราะกลัวมันทะลุทะลวงเข้าไปถึงลูก..ส่งแก่นกายเข้าไปแค่ครึ่งเดียว ไอ้ตัวเล็กยังโวยวายดิ้นจนพ่อรู้สึกได้

"อ๊อย..ใกล้ยังคะ..ฉันปวดฉี่"

"ถ้างั้นผมฝากไปด้วยเลยนะ..อ้าาา.." 

จังหวะสุดท้ายมือเรียวเผลอไปแตะถูกแผลของเขา เพราะความเสียวซ่าน เธอต้องได้รีบขยับมือออก

"อ๊าาา ซื้ดด.." น้ำลาวาขาวข้นได้พุ่งเข้าไปเจือปนกับของเดิมที่มันยังค้างคาอยู่ และเขาก็สังเกตได้ว่าเธอดูแปลกไปตอนที่เตะหน้าอก "เป็นอะไร"

"ฉันขอโทษค่ะ ที่มือไปโดนแผลคุณ"

"มันน่าเกลียดมากเลยใช่ไหม" ชายหนุ่มชักอาวุธลับของเขาออกมาทันที

"เปล่าสักหน่อย คุณต่างหากที่ไม่อยากให้ฉันแตะ" วันหนึ่งจำความเจ็บปวดที่เขาเคยทำได้ดี

"ถ้าคุณไม่รังเกียจที่มันน่าเกลียด คุณก็จับได้นะ"

มือเรียวสวยของคนตัวเล็กค่อยๆ สัมผัสหน้าอกเขาแผ่วเบา น้ำตาของเธอไหลออกมาทันทีที่แตะถูกแผลนั้น 

"คุณคงจะเจ็บมากใช่ไหมคะ"

"มากสิ แต่มันผ่านไปแล้ว"

ดวงตาทั้งสองจ้องมองอีกฝ่ายแบบไม่ลดละ นิ้วแกร่งค่อยๆ เขี่ยน้ำตาออกจากใบหน้างาม

"ผมขอโทษ ที่เคยทำกับครอบครัวของคุณแบบนั้น ต่อจากนี้ไป ชีวิตที่เหลืออยู่ของผม จะชดใช้สิ่งที่เคยทำกับคุณทั้งหมด"

"ขอบคุณค่ะ คุณไม่ต้องชดใช้อะไรหรอก คุณมีแค่ฉันคนเดียวก็พอแล้ว" เพราะเขาได้ชดใช้มันให้เธอไปแล้วเมื่อตอนที่รับกระสุนแทน แต่เธอยังคาใจเรื่องผู้หญิงพวกนั้น "แต่ถ้าเมื่อไรที่คุณเบื่อ..คุณบอกฉันก่อนได้ไหม" เธอจะได้มีเวลาทำใจ เพราะชีวิตของเขามีผู้หญิงมากมายรายล้อมให้เขาเลือกอีกเยอะ สักวันหนึ่งเขาอาจจะเปลี่ยนใจจากเธอก็ได้

"ผมจะเบื่อคุณก็ต่อเมื่อ ลมหายใจของผมได้หมดลงไปแล้ว..ไม่สิ..ถึงแม้ว่ามันจะหมดไปแล้ว คุณก็ยังจะอยู่ตรงนี้" ครุฑจับมือของหญิงคนรักมาแนบไว้ที่หน้าอกข้างซ้าย ตอนนี้มันเต้นแรงจนเธอสัมผัสได้

"คุณอย่าพูดแบบนั้นอีกนะฉันไม่อยากได้ยิน" นิ้วเรียวแตะที่ริมฝีปากหนาเพื่อหยุดไม่ให้เขาพูดต่อมากไปกว่านั้น

"โอ้ย!" หญิงสาวรีบดึงมือกลับมาทั้งสองข้างแล้วกุมท้องตัวเองไว้

"วันหนึ่งเป็นอะไร!"

"ฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหม..ฉี่จะราดแล้ว"

"ผมตกใจหมดเลย" ร่างหนารีบลุกขึ้นแล้วอุ้มเธอเดินไปส่งที่ห้องน้ำ