แค้นนพิศวาส นิยาย บท 45
สรุปบท บทที่ 47: แค้นนพิศวาส
สรุปตอน บทที่ 47 – จากเรื่อง แค้นนพิศวาส โดย ชะนีติดมันส์
ตอน บทที่ 47 ของนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่เรื่องดัง แค้นนพิศวาส โดยนักเขียน ชะนีติดมันส์ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
"เจ็บ"
"ใครเป็นคนบงการมึงให้ทำ มึงอย่าคิดนะว่าเป็นผู้หญิงแล้วกูจะไม่กล้าทำอะไร ถ้ามึงไม่พูด..ตาย!!"
ใบหน้าขึงขังของมาเฟียหนุ่มผู้พี่ทำให้เธอหวาดกลัวขึ้นมา เขาต้องกล้าทำแน่ อบเชยรู้ดีว่าคนในวงการนี้โหดร้ายแค่ไหนไม่เว้นแม้แต่คุณป๋าของเธอเอง
"ก็พี่ผู้หญิงที่ทำงานอยู่ในคลับนี้แหละ" เสียงหญิงสาวพูดออกมาอู้อี้ เพราะว่าถูกเขาบีบคางอยู่
"ผู้หญิงที่ทำงานในนี้ เธอหมายถึงใคร" ธานินทร์เอียงคอถามแบบสงสัย แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือนั้น
"เห็นคนที่นี่เรียกพี่เค้าว่าเข็ม"
"เข็ม? เขมมิกา??" ชายหนุ่มปล่อยมือออกจากใบหน้างามในทันทีเมื่อได้คำตอบ "เธอมีหลักฐานอะไร"
20 : 00 น.
ตอนนี้ทุกคนนั่งพร้อมหน้ากันอยู่ในห้องทำงานของธานินทร์
"เข็มไม่ได้ทำนะคะเสี่ย เข็มไม่ได้ทำจริงๆ นะคะ คุณครุฑ" เขมมิกาพูดกับธานินทร์ และก็หันไปหาครุฑเพื่อขอความเห็นใจ
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ผมอยากจะรู้ว่าพี่ให้ผู้หญิงคนนี้มาทำงานที่คลับทำไม" ครุฑถามธานินทร์เบาๆ เพราะทั้งสองนั่งอยู่ใกล้กัน
"ไม่รู้"
"อ้าว"
"ก็ไอ้อิทธิพลมันรักผู้หญิงคนนี้มาก มันยังจับฉันกับเมียแกไปได้เลย ทำไมฉันจะจับผู้หญิงของมันมาไม่ได้"
"แล้วมันก็ยอมเหรอ"
"อืม ก็ไม่เห็นมันมาตามเอาคืนนี่"
"เอาผู้หญิงคนนี้ไปคืนมันซะ" ครุฑสั่งธานินทร์ เพราะมันแปลกมาก
"ฉันไม่ไปนะคะ ฉันไม่อยากกลับไปที่นั่น" อบเชยได้ยินทั้งสองพูดคุยกันก็รีบแย้ง
"ทำไม" มาเฟียผู้น้องถามสวนกลับทันที ในเมื่อพวกเขาจะปล่อยเธอไปแล้ว แต่ทำไมถึงไม่อยากจะกลับไปมันต้องมีอะไรแน่
"เอ่ออ" อบเชยไม่กล้าพูดอะไรมากไปกว่านี้
"เข็มไปทำงานได้แล้วใช่ไหมคะ" ก่อนอื่นเขมมิกาต้องรีบเอาตัวรอดให้ได้ก่อน โชคดีที่พวกเขาให้ความสนใจเรื่องของอบเชยมากกว่า
"ถ้างั้นฉันไปทำงานด้วยเหมือนกันนะคะ" พอเขมมิกาออกไปแล้วอบเชยก็ขอตัวบ้าง
ครุฑอยากจะทำอะไรมากกว่านี้ แต่วันหนึ่งขอร้องไว้ว่าไม่ให้ทำอะไร เขาก็เลยได้แค่สอบถาม แต่ถ้ามีอีกครั้งเขาคงจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่ โชคดีที่ครั้งนี้วันหนึ่งยอมเข้าใจ
...ห้องแต่งตัว...
"มันกล้ามากเลยนะพี่เข็ม" แก้วลูกหาบคนสนิทของเขมมิกา แก้วหมายถึงว่าอบเชยกล้ามากที่เอาเรื่องนี้ไปฟ้องเสี่ยทั้งสอง
"เป็นแค่เด็กทำความสะอาดทำเป็นเผยอ คอยดูนะพี่ไม่ปล่อยมันไปแน่จะเล่นงานให้หนักเลย" ทั้งสองพูดกันไม่ค่อยดังเท่าไรเพราะในห้องนี้คนเยอะ
21 : 45 น.
"เสี่ยขาาาให้เข็มนั่งเป็นเพื่อนไหม" เขมมิกาเห็นครุฑเดินออกมาจากห้องทำงาน แล้วมานั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะประจำได้สักพักแล้ว และไม่เห็นมีผู้หญิงคนไหนกล้ามานั่งข้าง
เธอก็เลยยอมปลีกตัวออกจากแขกประจำ
"ไม่ต้อง ไปทำงานเถอะ" เสียงทุ่มพูดออกไปแบบไม่ค่อยจริงจังนัก
"ทำไมคะ เสี่ยเบื่อเข็มแล้วเหรอ เข็มแค่อยากจะบริการเสี่ยแค่นั้นเอง"
23 : 40 น.
พอครุฑกลับมาถึงบ้าน ก็ตรงไปหาวันหนึ่งที่นอนอยู่..เขาก้มลงไปหอมแก้มเธอเบาๆ
"เหม็นกลิ่นอะไร" ที่จริงวันหนึ่งนอนไม่ค่อยหลับถ้าเขาไม่กลับบ้าน พอเขาสัมผัสที่ใบหน้าก็ได้กลิ่นฉุน..คนท้องมักจะสัมผัสกลิ่นได้ดีมาก
"สงสัยจะเป็นกลิ่นเหล้า ถ้างั้นเดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อนนะ คุณนอนต่อเถอะ" ครุฑรีบดันตัวออกจากคนตัวเล็กที่จ้องจะจับผิด
แกร่ก~ แกร่ก~ เสียงที่หน้าต่างห้องของวันหนึ่ง
ตุ้บ! พอเขางัดหน้าต่างได้ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งก็ค่อยๆ ก้าวเดินมาที่เตียง
"ขี้เซาจังเลยนะ ถ้าเป็นคนอื่นงัดเข้ามาจะทำยังไงเนี่ย" มาเฟียหนุ่มค่อยๆ เปิดผ้าห่มของเธอออก แล้วแทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มนั้น
เช้าวันต่อมา..
"คุณมาได้ไง!!" วันหนึ่งตื่นขึ้นมาก็พบว่าร่างกายของเธอไม่มีเสื้อผ้าปกปิดเลยสักชิ้น
หญิงสาวรีบสำรวจน้องสาวของเธอ ตอนนี้เหมือนมีน้ำของผู้ชายอยู่ในนั้น
"คุณทำอะไร! ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!!" คนตัวเล็กรัวกำปั้นใส่ลำตัวของสามีแบบไม่ยั้ง
"อย่าเพิ่งกวนได้ไหมคนจะนอน" เขาหันหลังให้เธอทันที เหมือนไม่สนใจ
เมื่อคืนนี้ที่เธอไม่รู้สึกตัว เพราะหญิงสาวนอนไม่หลับมาหลายคืน ก่อนนอนก็เลยกินยาที่หมอจัดมาให้เวลานอนไม่หลับ
"คุณครุฑ!!"
"ผมยังง่วงอยู่เลย" ชายหนุ่มค่อยๆ งัวเงียลุกขึ้นมานั่ง
"คุณทำอะไรฉัน!"
"ลักหลับ" พูดจบมาเฟียหนุ่มก็ทิ้งตัวลงนอน แล้วหลับตาไปอีกครั้ง เหมือนกับเหนื่อยมาก แต่ไม่ใช่หรอกเพราะเขากลัวเธอด่าก็เลยแกล้ง
ตุ้บ! ตุ๊บ!!
"โอ้ย ผมเจ็บนะ" ครูฑรีบดึงตัวเธอเข้ามากอดไว้
"ปล่อย!!"
"หรือว่าไม่ชอบที่ผมลักหลับ ถ้างั้นล้างหน้าไก่เลยแล้วกัน" พอจบคำพูดชายหนุ่มก็จับหญิงสาวกดลงพร้อมกับบดขยี้ริมฝีปากของเธอเบาๆ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นนพิศวาส