แค้นนพิศวาส นิยาย บท 51

"ฉันเจ็บ" น้ำตาแห่งความเจ็บปวดได้ไหลออกมา จากดวงตางามคู่นั้นเพื่อขอความเห็นใจจากมาเฟียใจร้าย

"ก็อย่าดิ้นแรงสิ เดี๋ยวจะช่วยไม่ให้เจ็บมาก" มือหนาดึงท่อนเอ็นของตัวเองออกมา แล้วใบหน้าคมก็ก้มลงไปที่หว่างขาเรียว

"อื้อออ..งื้ออออ" สะโพกงามได้รูปเริ่มสะบัดบิดไปมาเมื่อถูกลิ้นหนาลากยาว

ยังไงอบเชยก็คงหนีไม่พ้นเงื้อมือของเขาแล้ว ก็เลยปล่อยให้เขาทำไป เพราะเขาบอกว่าจะช่วยทำให้ไม่เจ็บมาก

ลิ้นหนาตวัดวนไปมาตรงจุดเสียวที่สุดของหญิงสาว แล้วก็ลากขึ้นลง เพื่อให้เธอมีอารมณ์ร่วมไปด้วยกัน

"อ่าาา อร่อย" ใบหน้าหล่อของมาเฟียผู้พี่เงยขึ้นมาพูดเล็กน้อยแล้วก็ก้มลงไปดูดกินอีกครั้ง แบบไม่รังเกียจเลย

"อ๊อยย..อ่ะ..อื้ออ" ไม่รู้ว่านิ้วแกร่งของเขามันจมมิดเข้าไปในร่องสวาทตั้งแต่เมื่อไร พอรู้ตัวอีกทีเขาก็ชักเข้าออกพร้อมกับตวัดลิ้นไปมา จนหญิงสาวครวญครางไม่เป็นท่า

"พร้อมยังจ๊ะคนสวย" ชายหนุ่มคิดว่าจะทำแป๊บเดียวเพื่อเรียกน้ำหล่อลื่นของเธอให้ออกมา แต่พอได้ทำไปแล้วเหมือนกับเธอจะชอบมาก เสียงครางจนลั่นห้อง

หญิงสาวไม่กล้าตอบ..สองมือเรียวได้แต่ขย้ำที่นอนบิดไปมา ถึงแม้ว่าลิ้นของเขาจะหยุดแล้ว แต่นิ้วยังไม่หยุดขยับเข้าออก

"ผัวขอเลยได้ไหมอยากใจจะขาดอยู่แล้ว" ร่างหนาค่อยๆ คืบคลานขึ้นมาทีละน้อย แต่นิ้วของเขาก็ยังทำหน้าที่บดขยี้จุดเสียวของอีกฝ่ายไปมา เพราะไม่อยากให้อารมณ์ของเธอขาดตอน

"อ่ะ..อื้ออ" สะโพกงามบิดไปมาเพื่อร่อนรับนิ้วนั้นของเขา

ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากหนาลงที่ยอดดอกบัวตูมสลับข้างแล้วดูดกินความหอมหวานของยอดเม็ดนั้น

"น้ำเยอะมากเลยนะจ๊ะ" ธานินทร์ชักนิ้วออกมาจากร่อง เพื่อยกขึ้นมาให้เธอได้เห็นด้วย ตอนนี้เธอคงจะเสร็จไปก่อนหน้าแล้ว

หญิงสาวมองดูนิ้วนั้นแบบเอียงอาย ปากห้ามไม่ให้ทำ แต่ร่างกายมันกลับไปตอบสนอง

"ให้เลือกว่าจะเอาลิ้นหรือจะเอาท่อนเอ็น" เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูอีกฝ่ายเบาๆ

เขารออยู่สักพักเธอก็ไม่ยอมตอบ ชายหนุ่มก็เลยเลือกให้โดยการยัดเยียดท่อนเอ็นให้

มาเฟียหนุ่มจับขาเรียวให้แยกออกจากกัน "อยากได้กี่ริกเตอร์ดีจ๊ะ" ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ยอมพูดแต่ธานินทร์ก็หาวิธีมาพูดให้เธอคลายเครียด

"อ่าาาส์ อะไรจะฟิตขนาดนี้ มองเห็นสวรรค์ชั้นเจ็ดอยู่รำไร~ ซี๊ดดด~"

"อื้ออ!" อบเชยเกร็งทุกครั้งที่เขา กระแทกเข้ามา ซึ่งธานินทร์ก็รู้ว่าเธอคงจะกลัวเจ็บ แต่ก็ไม่สามารถจะหยุดความเสน่หาในตัวเธอได้ เขาช่วยเธอได้แค่ทำเบาที่สุด

สองมือบีบเคล้นเต้าอวบ ส่วนปากก็ไม่ปล่อยให้ว่าง ลิ้นหนาพยายามแหย่เข้าไปในรูหู เพื่อเรียกความเสียวของเธอจากตรงนั้น มันก็ได้ผล หญิงสาวถึงกับขมิบตอดรับท่อนเอ็นของเขาทุกครั้งที่ลิ้นตวัดวนรอบหูงาม

"คนอะไรจะงานดีขนาดนี้ โอ้ววว ซี้ดดด" ไม่ไหวแล้วโว้ย..

เช้าวันต่อมา..

"ได้เรื่องว่ายังไงบ้างทำไมพวกมึงถึงสืบนานจังวะ" ธานินทร์ลงมาข้างล่างโดยปล่อยให้เธอได้นอนพักผ่อน พอลงมาก็เห็นลูกน้องยืนทำหน้าสลอนอยู่

"มันไม่ทิ้งหลักฐานอะไรไว้ให้เราสืบเลยครับ"

"ถ้าไม่มีหลักฐาน พวกมึงก็ตรวจดีเอ็นเอไปเลย ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์อะไรกันแน่ กูอยากจะรู้เต็มทีแล้ว"

"แล้วทำไมเสี่ยไม่ถามดูเลยล่ะครับ" ถึงแม้ว่าการตรวจดีเอ็นเอมันจะใช้ดีเอ็นเอของทั้งสองคน แต่ถ้าคนของเขาจะทำก็ไม่ยาก

"มึงว่ากูไม่ถามหรือไง แต่แม่เจ้าพระคุณเธอ..หึ!" พอพูดถึงเธอขึ้นมาเขาก็หยุด แล้วมองขึ้นไปชั้นสอง "มึงเป็นอะไรมากหรือเปล่าวะไอ้ธา" ธานินทร์ถามตัวเอง ทั้งๆ ที่เธออยู่ชั้นสองนี่เอง เขากลับคิดถึงเธอขึ้นมาอีกแล้ว

"พวกมึงจะจัดการยังไงก็ได้ แต่ต้องให้กูรู้ให้เร็วที่สุด" จบคำพูดชายหนุ่มก็รีบขึ้นบ้าน

แกร่ก~

เปิดประตูเข้ามาเธอก็ยังนอนอยู่บนเตียง

"หนู..หิวยัง" ร่างหนาเดินเข้าไปใกล้แล้วเอ่ยถามเบาๆ 

ที่เรียกว่าหนู เพราะอายุของทั้งสองดูแล้วคงจะห่างกันมาก

และเขาไม่รู้ว่าจะเรียกชื่อเธอยังไงดี อบเชยงั้นเหรอคงจะไม่ใช่ชื่อเธอก็ได้ เพราะคนหน้าตาน่ารักแบบนี้จะชื่ออบเชยได้ยังไง ที่จริงธานินทร์ได้ยินวันหนึ่งเรียกชื่อนี้ครั้งหนึ่งแล้วตอนอยู่ในคลับ

"เจ็บ" หญิงสาวเจ็บไปทั้งตัว เพราะเมื่อคืนนี้เขาไม่ได้ทำเธอแค่ครั้งเดียว ยังมีต่อ..จนมังกรหมดฤทธิ์ไปเอง

"ลุกขึ้นมากินข้าวก่อน เดี๋ยวจะหายามาให้กิน"

"ฉันลุกไม่ไหว" หญิงสาวพยายามจะลุกขึ้นด้วยตัวเองแล้วแต่ก็ลุกไม่ไหว

ดึกๆ วันเดียวกันนั้น...

ก๊อก~ ก๊อก~