แค้นนพิศวาส นิยาย บท 9

มาเฟียหนุ่มมองหญิงสาวทันทีที่เห็นเธอก้าวเดินลงมาจากด้านบน

ตอนนี้ทั้งสองได้ทำสัญญา กันเรียบร้อยแล้วว่า..จะให้เธอทำงานใช้หนี้โดยการเป็นผู้หญิงบริการของเขาที่คลับ ชายหนุ่มก็เลยมานั่งรอข้างล่างเพื่อให้เธอจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย

ชุดที่หญิงสาวใส่ลงมาก็คือเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา เพราะชุดเดิมของเธอถูกเขาฉีกขาดจนไม่เหลือชิ้นดี

มาเฟียหนุ่มมองดูก็รู้ได้ทันทีว่า เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อชั้นใน เพราะยอดปทุมของเธอดันเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาออกมา

เหมือนหญิงสาวจะรู้ว่าสายตาของเขาจ้องมองอะไรอยู่ เธอรีบเอามือขึ้นมาปิดตรงนั้นไว้

"หึ!" เขาสบถในลำคอออกมานิดนึง คล้ายกับว่า รอเวลาที่จะทำลายเธอ แบบให้เจ็บแสบและสาสมกว่านี้

"เจ้านายจะไปส่งเธอจริง ๆ เหรอครับ" ขอนไม้เป็นห่วงผู้เป็นนาย เพราะว่าเขาบอกจะขับรถไปส่งเธอเอง

"พวกมันไม่กล้าตุกติกหรอก" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยันร่างหนาให้ลุกขึ้นจากโซฟาตัวงาม ข้าวของทุกอย่างที่ตกแต่งอยู่ในบ้านหลังนี้ดูเลอค่ามาก

แต่หญิงสาวก็ไม่ได้สนใจสิ่งของพวกนี้เลย ตอนนี้เธอคิดแค่ว่าอยากจะรีบกลับไปหาปู่

หญิงสาวก้าวขึ้นรถเก๋งคันหรู มันคือคนละคันที่เขาพาเธอมา คันนี้อาจจะเป็นรถส่วนตัวของเขาก็ได้ เรื่องราคาวันหนึ่งไม่อยากจะตีมูลค่าของรถคันนี้เลย เพราะมันเป็นรถที่ส่งตรงจากนอก ในเมืองไทยคงมีไม่กี่คนที่มีปัญญาซื้อรถรุ่นนี้มาใช้

พอหญิงสาวก้าวขึ้นรถ เธอแอบสังเกตสายตาของเขา เพราะตอนนี้เขามองมาที่ต้นขาเธอ วันหนึ่งรีบดึงชายเสื้อลงมาปิดไว้ แต่มันก็ปิดได้ไม่เยอะ

เขาขับรถออกตัวทันทีเมื่อทุกอย่างพร้อม..

"ตามไป"

"แต่นายบอกไม่ต้องตามนะลูกพี่"

"มึงไว้ใจไอ้พวกหมาลอบกัดได้เหรอ"

ขอนไม้รีบวิ่งไปขึ้นรถอีกคัน และสั่งสันติคนขับรถ แล้วยังเรียกลูกน้องตามไปอีกสองถึงสามคน

พอขอนไม้ตามออกมา มันก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ มีรถเก่งต้องสงสัยวิ่งตามหลังรถของเจ้านายเขาไปแบบไม่ห่าง

"ขับไปให้ใกล้กว่านี้ ให้มันรู้ว่าพวกเรายังตามมาอยู่" เพราะเหมือนกับรถคันนั้นจะคิดว่า มีแค่ครุฑที่ออกมาคนเดียว

ปั้ง! (เสียงปืนขอนไม้ยิ่งขู่รถคันนั้น เพราะเขาแน่ใจแล้วว่ามันคือรถที่หมายจะทำร้ายผู้เป็นนาย)

"กรี๊ดดด!" วันหนึ่งตกใจเธอร้องกรี๊ดขึ้นมาอย่างแรง หญิงสาวใช้มือปิดหูทั้งสองข้างไว้ เพราะเธอคิดว่าปืนนั่นคงจะถูกยิงมาที่รถของมาเฟียคนนี้

"หลบ!" มือหนาของชายหนุ่มกดหัวหญิงสาวให้ต่ำลง พร้อมกับมองไปดูกระจกหลัง

เอี๊ยกก~ (รถคันที่ต้องสงสัยเลี้ยวเข้าซอยแล้วขับหลบหนีไป)

"ไม่ต้องตามแล้ว" ขอนไม้สั่งสันติไม่ให้ตามพวกคนร้าย เพราะเขากลัวว่ามันจะเป็นแผนของพวกมันที่ล่อหลอกให้เขาไปทางอื่น

พอดูเหมือนว่าทุกอย่างจะปกติแล้ว หญิงสาวรีบชะเง้อมองไปด้านหลัง แล้วเธอแอบมองกลับมาดูที่มาเฟียหนุ่ม วันหนึ่งคิดว่าเขาคงมีศัตรูที่อยากจะฆ่าเขาแน่

"มันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก อย่าเพิ่งดีใจไป" เหมือนเขาจะรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

เพราะนั่นมันคือความคิดของวันหนึ่งเลย ถ้าเขาถูกยิงตายไป เธอคงจะเป็นอิสระ

หญิงสาวไม่พูดตอบโต้อะไรเขาสักอย่าง เธอหันหน้าไปมองทิศทางอื่น

[ทรัพย์ไพศาล] มันคือชื่อป้ายหน้าบ้านที่เธออาศัยอยู่ และมันก็คือนามสกุลของต้นตระกูลเธอ

ส่วนปู่ของเธอชื่อทวีทรัพย์ ทรัพย์ไพศาล

และบ้านหลังนี้มันได้ถูกเปลี่ยนมือโดยเธอไม่รู้ตัว หญิงสาวคิดว่าบ้านแค่ติดจำนอง..แต่ไม่ใช่เลย เขาได้โอนถ่ายทุกอย่างของเธอมาเป็นของเขาหมดแล้ว

ลงมาไม่เจอคนเลวพวกนั้น วันหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องของปู่ในทันที

"คุณปู่คะ!" เธอถึงกับหน้าเปลี่ยนสี เพราะผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ข้างเตียง

"คุณเข้ามาในนี้ทำไม ออกไปรอฉันข้างนอกดีกว่าค่ะ" หญิงสาวพยายามที่จะไม่ทำให้ปู่สงสัย ว่าผู้ชายคนนี้คือใคร

"หนึ่ง.." ปู่เห็นหน้าหลานสาวถึงกับดีใจ ที่เธอกลับมาโดยปลอดภัย

"ปู่คะ" เธอรีบเดินตรงเข้ามาหาชายชราที่นอนอยู่

"แล้วพ่อหนุ่มคนนี้เป็นใครเหรอลูก" ปู่ถามออกไปแบบสงสัย เพราะเห็นเขามายืนทำหน้าหล่อมองดูโดยไม่พูดอะไรออกมาเลย

"เขาคือแฟนของหนึ่งค่ะ เขาอยากจะมาเยี่ยมคุณปู่" นาทีนี้เธอไม่รู้ว่าจะโกหกปู่ยังไงดี วันหนึ่งหวังแค่ว่าเขาคงจะไม่เหี้ยมโหดเกินไป

"แฟนหนูเหรอ"

"ใช่ค่ะ..ปู่หิวหรือยังคะ เดี๋ยวหนึ่งออกไปหาอะไรมาให้ทานนะ" หญิงสาวไม่อยากจะให้ปู่สอบถามอะไรมากกว่านี้แล้ว เธอรีบเดินไปจูงแขนของเขาให้เดินตามออกมาข้างนอก

และเขาก็ยอมตามเธอออกมาแต่โดยดี

"คุณสัญญากับฉันแล้วไง ว่าจะไม่ให้ปู่ฉันรู้เรื่องนี้"

"ฉันก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักคำ ฉันแค่เข้าไปดูว่า ลมหายใจมันใกล้จะหมดหรือยัง"

"คุณ!!" วันหนึ่งได้แต่กล้ำกลืน ฝืนทนกับคำพูดของเขา เพราะมันเป็นอย่างที่เขาพูดมาว่า..เกมนี้เขาเป็นคนคุม

"คุณกลับไปเถอะ เย็นนี้..ฉันจะไปที่คลับนั้นเอง" เพราะเธอได้ตกลงกับเขาไว้แล้วว่า จะเริ่มงานตั้งแต่เย็นวันนี้เป็นต้นไป