แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 1
บทที่1 ระหว่างเราจบสิ้นกันแล้ว
ขณะที่นรมนถือที่ตรวจการตั้งครรภ์อยู่นั้น เธอรู้สึกประหลาดใจ
เธอตั้งครรภ์แล้ว!
ท้องลูกของบุริศร์แล้ว!
แต่งงานมาสามปี ในที่สุดเธอก็มีลูกกับเขา นี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดาๆสำหรับนรมน
เธอถือที่ตรวจการตั้งครรภ์เดินออกไปข้างนอกอย่างมีความสุข เธออดใจไม่ไหวที่จะบอกข่าวดีนี้กับบุริศร์ แต่เมื่อหันหลังกลับเธอกลับเห็นเงาร่างที่คุ้นตา
เขมิการึ
รักครั้งแรกของบุริศร์! หล่อนกลับมาแล้ว!
นรมนรีบติดตามไปอย่างรวดเร็ว เธอได้พบว่าบุริศร์ซึ่งควรจะอยู่ที่บริษัทตอนนี้กลับอยู่ที่ข้างกายของหล่อน เขาโอบเธอไว้อย่างทะนุถนอม เห็นได้ชัดว่าท้องของเธอนั้นน่าจะอายุครรภ์ได้ราวห้าเดือนกว่าแล้ว
“บุริศร์ ฉันสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง เด็กแข็งแรงดี”
“ตรวจเสียหน่อยจะได้สบายใจ ยังไงเด็กในท้องคุณก็เป็นหลานชายคนโตของตระกูลโตเล็กของพวกเรา จะให้มีอะไรผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อยไม่ได้”
เขมิกายิ้มหน้าบานเหมือนดอกไม้ บุริศร์อ่อนโยนเช่นสายน้ำ ฉากนี้ช่างทำให้นรมนเจ็บลึก
“พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่”
นรมนซ่อนที่ตรวจการตั้งครรภ์ในมือเอาไว้ เล็บเธอจิกกระดาษที่อยู่ในมือ ความเจ็บนี้เทียบไม่ได้แม้หนึ่งในสิบของความเจ็บในหัวใจเธอ
เธอสงบสติอารมณ์ เพื่อที่จะให้กำเนิดลูกของบุริศร์ เธอทานยาบำรุงอยู่เป็นเวลาสามปี ไปหามาทุกโรงพยาบาล หลายครั้งที่ทำให้เกือบถึงแก่ชีวิต ไม่คาดคิดว่าเมื่อถึงวันที่เธอตั้งครรภ์เธอกลับได้เห็นเขมิกาท้องลูกของบุริศร์
“เธอมาที่นี่ได้อย่างไร”
ทันใดนั้นบุริศร์ก็ขมวดคิ้ว แววตาที่อ่อนโยนดุจสายน้ำเมื่อครู่ก็กลายเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น ดูเหมือนว่าอุณหภูมิโดยรอบจะลดลงหลายองศา
ท่าทีของนรมนตั้งแต่เห็นเขา เธอก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“บุริศร์คุณอยู่ที่นี่ได้อย่างไรคะ ฉันเป็นภรรยาของคุณ แต่ตอนนี้คุณท้องลูกกับคนอื่น ความจริงแล้วคุณควรจะถามฉันมากกว่าว่ามาที่นี่ได้อย่างไร”
คำถามของเธอดึงดูดความสนใจของผู้คนรอบข้าง
ทันใดนั้นเขมิกาก็น้อยใจและร้องไห้ออกมา
“บุริศร์ ฉันขอโทษ ฉันทำให้คุณต้องเหนื่อยแล้ว ถ้าฉันไม่กลับมา ไม่ได้บอกว่ามีเด็กคนนี้อยู่ หรือว่าใจร้ายเอาเด็กคนนี้ออกไป บางทีอาจจะไม่ทำให้มนเข้าใจผิด ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง”
เมื่อพูดจบเขมิกาก็หมุนตัวและวิ่งหนีไป
“พฤกษ์ ตามคุณเขมิกาไป ระวังท้องเธอด้วย ถ้าเด็กในท้องเธอเป็นอะไรไปแม้แต่นิดเดียว ผมจะเอาเรื่องกับคุณ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...