บทที่ 417 เป็นฉันที่ทำให้พวกคุณเดือดร้อน
เธอหันหน้ากลับไปทันที แต่ก็ไม่เห็นเงาร่างนั้นแล้ว ดูเหมือนว่าเมื่อครู่นี้ทั้งหมดจะเป็นภาพลวงตาของเธอเองอย่างไรอย่างนั้น
“ทำไมหรือ”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นตุลยาหยุดลงกะทันหัน ก็อดถามไม่ได้ จนถึงขั้นมองไปรอบๆด้าน
ตุลยารีบส่ายหน้า พลางเอ่ยว่า “ไม่มีอะไรค่ะ คุณยาย วันนี้หนูอาจจะถูกตระกูลโตเล็กทำให้เสียขวัญ จึงมักจะรู้สึกว่ารอบตัวพวกเรา ดูเหมือนจะมีคนจับตามองอยู่”
“เด็กโง่ ที่นี่คือตระกูลทวีทรัพย์ธาดา พวกเขาไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าหรอก แม้ว่านักข่าวพวกนั้นอยากจะเขียนอะไร ก็ไม่กล้าเขียนมั่วๆตามใจได้ วางใจเถอะ”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาตบหลังมือตุลยา ยิ้มปลอบใจเธอ หลังจากนั้นก็พาตุลยาเข้าไปในบ้าน
ตุลยายังคงรู้สึกอึดอัดอยู่มาก
เธออ้างว่าร่างกายไม่ค่อยสบาย เป็นฝ่ายเริ่มขอตัวกลับห้องไปก่อน
เพิ่งจะกลับมาถึงห้อง เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์แปลกหน้า คิ้วตุลยาก็ขมวดเล็กน้อย
ที่ร่วมมือกับผู้หญิงคนนั้น ก็เพื่อที่จะทำลายนรมน แต่หลังจากเรื่องนี้หลุดออกไปแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ติดต่อเธอมาอีก ยิ่งไปกว่านั้น รูปภาพของเรื่องนี้ก็ไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไร ตอนนี้แม้ว่าการสืบค้นของนรมนยังไม่ได้เงียบลงไป แต่ก็เห็นได้ชัดว่าบุริศร์จะลงมือเองแล้ว
ขอเพียงแค่บุริศร์ลงมือ ก็จะมีวิธีที่ทำให้เรื่องรูปภาพที่เผยแพร่ออกไปของนรมนเกิดโอกาสเปลี่ยนแปลง ถึงตอนนั้นถ้าหากว่าสืบมาถึงตัวเอง.............
ตุลยาคิดถึงตรงนี้แล้ว ก็ค้นพบว่าตัวเองถูกคนหลอกใช้เป็นเครื่องมือในการโจมตีคนอื่นเสียแล้ว
ในตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นเริ่มติดต่อตัวเธอมาแล้ว เธอมีความรู้สึกเหมือนกับว่าการอยากได้ในสิ่งที่ขัดกับผลประโยชน์ของผู้ที่มีอำนาจมากกว่านั้นสำเร็จได้ยาก
ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่
มีบุญคุณความแค้นอะไรระหว่างนรมนกันแน่
ทำไมเธอถึงไม่ลงมือเอง กลับใช้ประโยชน์จากการลงมือของเธอมากำจัดนรมน
ตุลยาขบคิดมากมาย แต่กลับไม่ได้รับสายโทรศัพท์
หลังจากโทรศัพท์ดังอยู่พักหนึ่งก็ตัดสายไป
ตุลยาอดไม่ได้ที่จะโล่งใจ
สามารถตัดขาดความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้นไปทั้งแบบนี้ก็ไม่เลว เธออยากจะเป็นคุณนายน้อยของตระกูลโตเล็ก อยากจะทำลายนรมน ตัวเธอเองก็มีวิธี ทำไมจะต้องร่วมมือกับผู้หญิงคนนั้นด้วยล่ะ
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ช่วยเหลือตัวเองเท่าไรไม่ใช่หรือ
ตุลยากำลังครุ่นคิด เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง เป็นข้อความ MMS ข้อความหนึ่ง
MMS นั้นเป็นคลิปวิดีโอที่ตุลยาถูกเถ้าแก่น้อยสองคนข่มขืน
ช่วงแรก ทั่วทั้งร่างตุลยาแข็งค้างไปแล้ว ร่างกายสั่นระริกอย่างไม่อาจควบคุมได้
เป็นแบบนี้ได้อย่างไรกัน
คลิปวิดีโอในตอนแรกนั้น เธอได้ส่งคนกลับไปหาแล้ว แต่หาไม่พบ เธอนึกว่าถูกบุริศร์เอาไปแล้ว แต่ตอนนี้ดูท่าจะเป็นผู้หญิงคนนี้ที่อยู่เบื้องหลัง
บุริศร์ไม่ยอมรับว่าตัวเขาแตะต้องเธอมาตลอด ถ้าหากว่าคลิปวิดีโอนี้แพร่หลุดออกไป อย่างนั้นเธอก็จบแล้วจริงๆ
ตุลยารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อสายกลับไปหาผู้หญิงคนนั้น
“ในที่สุดก็ยอมรับโทรศัพท์แล้วหรือ”
เสียงของผู้หญิงคนนั้นแฝงไปด้วยการประชดประชัน
ตุลยากลับถามอย่างตัวสั่นเล็กน้อย “สองคนนี้มันอะไรกันแน่ เป็นคุณที่จัดการหรือ หรือว่าบุริศร์จัดการกัน”
“มีอะไรแตกต่างกันด้วยหรือ ถ้าหากบุริศร์ไม่พูด จะมีเถ้าแก่ตัวเล็กๆแบบนี้มาต้องตาเธอหรือ ถ้าหากว่าตอนนั้นบุริศร์อยู่ข้างกายเธอ เถ้าแก่ตัวเล็กๆสองคนนี้จะฉวยโอกาสมาข่มเหงเธอได้หรือ ตุลยา ตอนนี้เธอคิดจะสลัดฉันทิ้ง แยกตัวไปเคลื่อนไหวเองคนเดียว เธอคิดจริงๆหรือว่าตัวเองจะสลัดฉันทิ้งไปได้จริงๆ”
เสียงของผู้หญิงคนนั้นแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม ทำลายความหวังสุดท้ายของตุลยาไปจนหมดสิ้น
“คุณจะช่วยอะไรฉันได้ นอกจากรูปภาพเหล่านั้นของฉันแล้ว ไม่ใช่ว่าอะไรก็เป็นฉันที่ไปทำเองหรือ ฉันหาคนมาประกาศรูป ฉันแบกรับโทสะของบุริศร์คนเดียว จนถึงขั้นที่ต้องจ่ายค่าตอบแทนอันทุกข์ทรมาน คุณล่ะ คุณทำอะไรเพื่อฉันบ้าง ตอนนี้กลับใช้คลิปวิดีโอนี้มาข่มขู่ฉัน ผู้หญิงอย่างคุณจะสามารถร่วมมือกับฉันด้วยความจริงใจได้อย่างไรกัน”
เสียงของตุลยาสั่น แต่ก็โกรธยิ่งกว่า
น้อยครั้งที่เธอจะถูกคนวางแผนตลบหลัง คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะถูกคนหลอกใช้ประโยชน์ ตอนนี้กลับถูกคนข่มขู่โดยไม่คาดฝัน นี่มันเรื่องบ้าจริงๆ
หญิงสาวยังคงเอ่ยเสียงเย็น ไม่ได้รู้สึกอะไรต่อการเอะอะโวยวายของตุลยาเลยแม้แต่น้อย “เธอยังมีทางเลือกอื่นอีกหรือ ไม่ว่าฉันจะปฏิบัติต่อเธออย่างไร อย่างน้อยที่สุด เป้าหมายของพวกเราก็เหมือนกัน เพื่อที่จะทำให้นรมนพ่ายแพ้และเสียชื่อไม่ใช่หรือ ตอนนี้ ถ้าหากว่าเธออยากถอนตัวออกไป ก็ทำได้ แต่ฉันจะนำคลิปวิดีโอนี้ให้กับสื่อมวลชน ฉันเชื่อว่าสื่อมวลชนจะชอบคลิปนี้มากเป็นพิเศษ ถึงตอนนั้น ความฝันที่เธออยากจะแต่งให้กับบุริศร์ก็คงจะแตกสลายแล้วจริงๆ”
“คุณ.........”
ตุลยาโกรธเสียจนตัวสั่น แต่กลับถูกคนข่มขู่
สิ่งสำคัญของเธออยู่ในมือของคนอื่น แล้วเธอจะไม่ถูกคนอื่นจูงจมูกเดินได้อย่างไรกัน
“คุณต้องการให้ฉันทำอะไรกันแน่”
“ทำอะไรหรือ ความจริงแล้วก็ไม่มีอะไร ก็แค่อยากให้เธอคิดหาวิธีเรียกนรมนออกมา ทำให้เกิดเหตุการณ์เคลื่อนไหวเกี่ยวกับภาพถ่าย ก็เพื่อให้นรมนพ่ายแพ้และเสียชื่อเสียง ตอนนี้เธอหลบซ่อนตัวอยู่ การโจมตีมากมายจะมีประโยชน์อะไร ถ้าหากว่าเธอไม่ออกมา เธอก็ตั้งใจจะกล้ำกลืนความน่าสมเพชนี้ลงไปหรือ รอให้บุริศร์กลับคำพิพากษากับนรมนเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นก็มองพวกเขาสองสามีภรรยาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ส่วนเธออะไรก็ไม่มีอย่างนั้นหรือ”
คำพูดของหญิงสาวทำให้ตุลยารู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที
“เรื่องของฉัน ไม่ต้องให้คุณมายุ่ง”
“ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่ง แต่ถ้าหากว่าเธอยังไม่ยอมลงมือ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจแล้วกัน”
เอ่ยจบแล้ว หญิงสาวก็ตัดสายโทรศัพท์ทันที
ตุลยาโกรธเสียจนตัวสั่น
คลิปวิดีโอของเธออยู่ในมือฝ่ายตรงข้าม ไม่อาจจะทำเป็นอะไรก็ไม่สนใจได้ แต่จะล่อให้นรมนออกมาได้อย่างไรกัน
นับตั้งแต่เกิดเรื่อง นรมนก็หลบซ่อนตัวทันที ตอนนี้หาตัวคนไม่พบจริงๆ ส่วนบุริศร์ก็ยิ่งต้องการกลับคำพิพากษาให้กับนรมน ถ้าหากว่าเรื่องนี้ผ่านไปแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างนรมนกับบุริศร์ก็จะดียิ่งขึ้นเรื่อยๆ ถึงตอนนั้นเธอจะทำอย่างไร
ตอนนี้ตุลยามีเพียงความคิดเดียวคือแต่งเข้าตระกูลโตเล็ก เป็นคนเหนือคน แย่งสิ่งที่เคยเป็นของนรมนทั้งหมดมา แล้วเธอจะยอมให้นรมนหลบซ่อนตัวตลอดไปได้อย่างไร
แต่ตอนนี้นรมนไม่ยอมออกมา เธอจะมีวิธีอะไร หรือว่าต้องให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาป่วยสักรอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...