แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 53
บทที่ 53 ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา
“ปล่อยฉัน！ พวกแกปล่อยฉันนะ พฤกษ์ แกไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นใครอะ พวกแกพาฉันมาที่นี่ทำไมกัน ฉันจะบอกไรพวกแกให้นะ รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะให้บุริศร์ไล่พวกแกออก แกได้ยินไหม?”
เสียงของเขมิกาแหลมจนบาดแก้วหูนรมนและบุริศร์ต่างก็ได้ยินเสียงของเธอถึงแม้ว่าจะยังมาไม่ถึงห้องพักผู้ป่วยที่นรมนพักอยู่
ที่จริงแล้ว บุริศร์แค่อยากจะดูว่านรมนจะมีท่าทีอย่างไร
5ปีแล้ว！
คำอธิบายและคำขอโทษนี้ เขาช้าไป5ปี！
ไม่รู้ว่านรมนเธอจะยอมรับมันหรือไม่และก็ไม่รู้ว่านรมนจะให้อภัยในการตัดสินใจในครั้งนั้นของเขาหรือไม่
ถ้าเขารู้ว่าผลของการตัดสินใจของเขาในครั้งนั้นจะทำให้เขาและเธอมีเส้นแบ่งแยกอยู่ตรงกลาง เขายอมที่จะไม่ให้เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นน
แต่ว่าเสียงของเขมิกาที่ร้องโวยวายอยู่ตอนนี้ได้ทำลายทุกอย่างลง
เป็นเพราะเสียงของเขมิกาที่ร้องโหวกเหวกอยู่ทำให้นรมนตั้งสตกลับมาได้
อันตรายจริงๆ！
เมื่อครู่ อีกนิดเดียวก็เกือบจะพูดเรื่องราวในตอนนั้นออกมาจนหมดซะแล้ว ถึงขั้นยังอยากจะเค้นถามบุริศร์ด้วยซ้ำว่าทำไมพูดโกหกได้หน้าตายเช่นนี้
ดีที่เขมิกามาก่อน！
นรมนค่อยๆถอนหายใจในขณะเดียวกัน ทำพูดของเหล่านั้นของบุริศร์ทำให้เธอคิดหนัก
ไม่ควรที่จะให้เขาเข้ามีผลต่ออารมณ์！
เธอก้มหน้ารีบเก็บและจัดการกับอารมณ์และสีหน้า แล้วพูดอย่างเย็นชา“คุณบุริศร์นี่คุณคิดจะให้คุณเขมิกามารับไอ้รอยฝ่ามือนี้คืนไปหรอคะ？ไม่ได้ให้เขามาจัดการฉันใช่ไหมคะ？คุณดูไฟอาฆาตนี้สิคะสามารถที่จะเผาผู้ช่วยพิเศษของคุณได้สบายๆเลยนะคะ ว่าไปฐานะของคุณเขมิกาในตระกูลโตเล็กนั้นไม่ได้ด้อยเลยนะคะ”
สีหน้าบุริศร์เริ่มดูเปลี่ยนไป
ตลอด5ปีที่ผ่านมานี้ เขมิกา เขมิกาหยิ่งผยองแค่ไหนไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ แต่เป็นเพราะเธอมีกิจจาและกิจจาเองก็ยังอยู่ในช่วงที่ยังไม่สามารถห่างจากแม่ได้ เพราะงั้นที่ผ่านมาเขาจึงยอมทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แต่มาถึงตอนนี้ เธอนับวันยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไร ไม่ควรทำอะไร แววตาของบุริศร์เปลี่ยนเป็นนิ่งไป
ในขณะที่ทั้งกำลังพูดคุยอยู่นั้นพฤกษ์ก็พาเขมิกาเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย
“คุณบุริศร์ครับ ผมพาคุณเขมิกามาแล้วครับ”
เขมิกาถึงกับอึ้งจนนิ่งไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...