แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 53

บทที่ 53 ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา

“ปล่อยฉัน！ พวกแกปล่อยฉันนะ พฤกษ์ แกไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นใครอะ พวกแกพาฉันมาที่นี่ทำไมกัน ฉันจะบอกไรพวกแกให้นะ รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะให้บุริศร์ไล่พวกแกออก แกได้ยินไหม?”

เสียงของเขมิกาแหลมจนบาดแก้วหูนรมนและบุริศร์ต่างก็ได้ยินเสียงของเธอถึงแม้ว่าจะยังมาไม่ถึงห้องพักผู้ป่วยที่นรมนพักอยู่

ที่จริงแล้ว บุริศร์แค่อยากจะดูว่านรมนจะมีท่าทีอย่างไร

5ปีแล้ว！

คำอธิบายและคำขอโทษนี้ เขาช้าไป5ปี！

ไม่รู้ว่านรมนเธอจะยอมรับมันหรือไม่และก็ไม่รู้ว่านรมนจะให้อภัยในการตัดสินใจในครั้งนั้นของเขาหรือไม่

ถ้าเขารู้ว่าผลของการตัดสินใจของเขาในครั้งนั้นจะทำให้เขาและเธอมีเส้นแบ่งแยกอยู่ตรงกลาง เขายอมที่จะไม่ให้เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นน

แต่ว่าเสียงของเขมิกาที่ร้องโวยวายอยู่ตอนนี้ได้ทำลายทุกอย่างลง

เป็นเพราะเสียงของเขมิกาที่ร้องโหวกเหวกอยู่ทำให้นรมนตั้งสตกลับมาได้

อันตรายจริงๆ！

เมื่อครู่ อีกนิดเดียวก็เกือบจะพูดเรื่องราวในตอนนั้นออกมาจนหมดซะแล้ว ถึงขั้นยังอยากจะเค้นถามบุริศร์ด้วยซ้ำว่าทำไมพูดโกหกได้หน้าตายเช่นนี้

ดีที่เขมิกามาก่อน！

นรมนค่อยๆถอนหายใจในขณะเดียวกัน ทำพูดของเหล่านั้นของบุริศร์ทำให้เธอคิดหนัก

ไม่ควรที่จะให้เขาเข้ามีผลต่ออารมณ์！

เธอก้มหน้ารีบเก็บและจัดการกับอารมณ์และสีหน้า แล้วพูดอย่างเย็นชา“คุณบุริศร์นี่คุณคิดจะให้คุณเขมิกามารับไอ้รอยฝ่ามือนี้คืนไปหรอคะ？ไม่ได้ให้เขามาจัดการฉันใช่ไหมคะ？คุณดูไฟอาฆาตนี้สิคะสามารถที่จะเผาผู้ช่วยพิเศษของคุณได้สบายๆเลยนะคะ ว่าไปฐานะของคุณเขมิกาในตระกูลโตเล็กนั้นไม่ได้ด้อยเลยนะคะ”

สีหน้าบุริศร์เริ่มดูเปลี่ยนไป

ตลอด5ปีที่ผ่านมานี้ เขมิกา เขมิกาหยิ่งผยองแค่ไหนไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ แต่เป็นเพราะเธอมีกิจจาและกิจจาเองก็ยังอยู่ในช่วงที่ยังไม่สามารถห่างจากแม่ได้ เพราะงั้นที่ผ่านมาเขาจึงยอมทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แต่มาถึงตอนนี้ เธอนับวันยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไร ไม่ควรทำอะไร แววตาของบุริศร์เปลี่ยนเป็นนิ่งไป

ในขณะที่ทั้งกำลังพูดคุยอยู่นั้นพฤกษ์ก็พาเขมิกาเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย

“คุณบุริศร์ครับ ผมพาคุณเขมิกามาแล้วครับ”

เขมิกาถึงกับอึ้งจนนิ่งไป