แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 93

บทที่ 93 คุณเป็นคนสร้างสถานการณ์ทั้งหมดใช่ไหม?

บุริศร์ใช้มือลูบๆ ของเหลวสีแดงสดทำให้เขาทำตัวไม่ถูกนิดหน่อย

เขารีบลุกขึ้นยืน แล้วไปเข้าห้องน้ำ ล้างน้ำเย็นด้วยความรุนแรง

ในตอนนี้ พฤกษ์ก็เคาะประตูเข้ามาพอดี

“คุณบุริศร์ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาฝั่งนั้น......”

“ออกไป!”

บุริศร์เสียงเย็นชา เสียงที่ฉุนเฉียวอย่างนั้นทำให้พฤกษ์ตกใจ

“คุณบุริศร์?”

น้อยครั้งมากที่พฤกษ์จะได้เห็นท่าทางของบุริศร์ที่แสดงอารมณ์อย่างนี้ จึงอยากจะเข้าไปดูในห้องน้ำสักหน่อย ก็ได้ยินบุริศร์พูดขึ้นมา: “ตอนนี้นายรีบออกไปก่อนจะดีที่สุด! ถ้าดวงตามองสะเปะสะปะไปทั่ว เห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นขึ้นมา ฉันจะควักดวงตาทั้งคู่ของนาย!”

คำพูดนี้ทำให้พฤกษ์ไม่กล้าเดินเข้าไปแล้ว เขาอยากจะดูมากๆว่ารอบๆมีอะไรที่ตนไม่ควรมอง แต่เขาไม่กล้า รีบรับปากแล้วถอยออกไปจากห้องทำงานทันที

ได้ยินเสียงประตูห้องทำงานปิดลงแล้ว บุริศร์ก็เป่าปากอย่างผ่อนคลาย

เขาไม่กล้าอยู่ในห้องน้ำนานเกินไป หลังจากเอาน้ำเย็นปะทะหน้าเสร็จแล้วก็รีบออกมาจากห้องน้ำทันที

ในวีดีโอนรมนก้มตัวลงบนโต๊ะเริ่มวาดรูปแล้ว

แต่ก่อนบุริศร์ไม่รู้เลยว่านรมนชอบวาดรูปขนาดนั้น วันนี้เขาเพิ่งจะพบว่าตนเองเข้าใจนรมนน้อยเกินไปจริงๆ

ล้วนแต่พูดกันว่าผู้หญิงสวยที่สุดก็ตอนที่ตั้งใจจริงจัง

นรมนในตอนนี้ตกอยู่ในห้วงความคิดท่ามกลางแสงไฟที่อ่อนโยน บุริศร์มองท่าทางที่ตั้งใจอย่างนั้นด้วยหัวใจที่เต้นแรงมากขึ้น อดไม่ได้ที่จะจูบลงบนหน้าจอที่กั้นเอาไว้

เขาโทรหานรมนอย่างไม่ได้ตั้งใจ

นรมนได้ยินเสียงโทรศัพท์ ด้วยจิตใต้สำนึกก็มองดูครั้งหนึ่ง

บุริศร์เห็นตอนที่นรมนดูเบอร์โทรศัพท์อย่างชัดเจนขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

นั่นคือการปฏิเสธ!

ไม่นึกว่าเธอจะปฏิเสธสายของเขา!

ดูแล้วเธอคงอดไม่ได้ที่จะปฏิเสธคนอย่างเขา รวมไปถึงสำหรับทุกอย่างที่เป็นของเขาเธอก็จะกำจัดออกไปให้หมด

แต่เป็นเพราะอะไรล่ะ?

เธอเคยรักตนขนาดนั้น นี่ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหกอย่างนั้นหรือ?

บุริศร์รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที

เขาดื้อรั้นโทรหาเธอไม่หยุด

นรมนเห็นโทรศัพท์ส่องแสงออกมาไม่หยุด เพราะกลัวว่าจะกระทบต่อกานต์ที่หลับไปแล้ว เธอจึงเริ่มปิดเสียง แต่หน้าจอที่ส่องแสงไม่หยุดอย่างนั้นกลับทำให้เธอกระวนกระวายใจ

ผู้ชายคนนี้จะทำอะไรกันแน่?

นรมนถือโอกาสคว่ำโทรศัพท์ลง ถือเสียว่าแค่ไม่เห็นก็ไม่มีอะไรแล้ว

บุริศร์มองจากฝั่งนั้นอย่างชัดเจน

แต่แรกเขาก็แค่อยากจะได้ยินเสียงของเธอก็เท่านั้น แต่ตอนนี้เห็นท่าทางของเธอที่ทำกับเขาแล้ว ความโมโหก็วนเวียนอยู่ในอก อย่างไรก็ไม่หายไป

บุริศร์โทรหานรมนอย่างอดทน

นรมนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงรับโทรศัพท์ขึ้นมา

“คุณบุริศร์ ดึกมากแล้ว มีเรื่องอะไรหรือ?”

“ไม่มีเรื่องโทรคุณไม่ได้หรือ? หรือจะบอกว่าคุณไม่อยากรับโทรศัพท์ฉัน? ฉันช่วยคุณจัดการสถานการณ์ที่ยากจะแก้ไขได้ คุณก็เลยทำอย่างนี้กับฉันหรือ?”

บุริศร์กลับไม่ได้อยากทำให้นรมนซาบซึ้งใจอะไรหรอก แต่ตอนนี้เห็นเธอปฏิเสธตนอย่างนั้น เขาก็ไม่สบายใจ แต่เขาไม่สบายใจแล้ว เขาก็ไม่อยากทำให้นรมนไม่สบายใจไปด้วย

ผู้หญิงคนนี้เคยให้เขาเป็นคนสำคัญที่สุด รักเขายิ่งกว่าสิ่งใดทั้งหมด ตอนนี้กลับหลบหลีกเขาราวกับคนใจร้าย อยากจะซ่อนตัวให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้เหลือเกิน

บุริศร์รับไม่ได้กับค่าตอบแทนที่แตกต่างจากที่คิดเอาไว้มากอย่างนี้

เขาไม่พูดให้ดีกว่านี้สักหน่อย ฟังบุริศร์พูดอย่างนี้ นรมนก็ยิ้มเย็นชาขึ้นมาทันที

“นี่คุณบุริศร์กำลังแสดงตัวเป็นผู้มีพระคุณใช่ไหม? แต่ฉันจำได้ว่าก็ไม่ได้ขอให้คุณบุริศร์มาแก้ปัญหาแทนฉันไม่ใช่หรือคะ? เพียงแค่คุณบุริศร์บอกมาคำเดียว พรุ่งนี้ก็จะกลับไปจัดการด้วยตัวเอง ไม่ต้องให้คุณบุริศร์สิ้นเปลืองแรงแล้ว”

พูดเสร็จ นรมนก็วางสายไปทันที

ก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีกับเขาตั้งแต่แรกแล้ว ตอนนี้เพราะเรื่องของคุณย่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เธอก็ยิ่งสะอิดสะเอียน บุริศร์อย่างถึงที่สุด

ผู้ชายจอมปลอม!

หลังจากนรมนตัดสายโทรศัพท์ ไม่ปิดบังอารมณ์ของตนที่มีต่อบุริศร์เลยสักนิด

บุริศร์เห็นการเหยียดหยามของนรมนจากทางหน้าจอ ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

เขารู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่ค่อยปกติ

ท่าทางที่นรมนปฏิบัติต่อเขากับตอนที่เรื่องเมื่อครู่เพิ่งเกิดขึ้นท่าทางไม่เหมือนกัน

มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?

บุริศร์คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก

เขาเห็นนรมนทิ้งรูปที่วาดไว้ข้างๆทันที เตะโต๊ะอย่างรุนแรง แต่ก็ในตอนนี้ กานต์พลิกตัว แล้วเตะผ้าห่มตกลงไป

ท่าทางของนรมนเปลี่ยนเป็นคุณแม่ที่มีเมตตาทันที สายตาที่อบอุ่นอย่างนั้นทำให้ทุกคนต่างก็อิจฉาจริงๆ

บุริศร์รู้สึกว่าตนเองบ้าไปแล้ว!

ไม่นึกว่าเขาจะอิจฉาลูกชายของตนเองขึ้นมาได้!

แต่นรมนดีกับกานต์มากจริงๆ

เธอเดินมาถึงข้างเตียงอย่างนุ่มนวล ห่มผ้าให้กานต์ใหม่อีกครั้งอย่างเบามือ จากนั้นก็จูบลงบนหน้าผากของกานต์ สายตานั้นราวกับน้ำที่อบอุ่นจนจะทำให้คนจมน้ำตายได้เลย

จู่ๆบุริศร์ก็มีความปรารถนาที่พุ่งสูงขึ้น

เขาอยากเจอนรมน

ไม่ว่าเธอจะชอบหรือไม่ชอบที่จะต้องเจอเขา ไม่ว่าเธอจะมีท่าทางอย่างไร เขาคิดถึงเธอ!