แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 10

ลั่วเสี่ยวปิงไม่สามารถไปต่อว่าเจ้าของร่างเดิมมีความปรารถนาตายนั้นมันถูกหรือผิด เพราะจะบอกว่าเจ้าของร่างเดิมจะขี้ขลาด แต่ก็เข้มแข็งเลี้ยงลูกทั้งสองมาจนถึงตอนนี้ได้

แต่ในความคิดของนาง การตายเพื่อผู้ชายคนหนึ่งนั้นไม่คุ้มค่าเลย

แต่ไม่คิดว่าเรื่องเล็กแค่นี้กลับถูกลั่วเสี่ยวเหมยเอามาทำเป็นเรื่องใหญ่ ยังเป็นเหตุทำให้อานอานถูกตีจนหัวแตก

มาที่นี่ได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ครอบครัวลูกคนโตของตระกูลลั่วก็มาหาเรื่องสองครั้งแล้ว ทำให้ในตาของลั่วเสี่ยวปิงนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา

ไม่ช้านางจะไปคิดบัญชีกับครอบครัวลูกคนโตของตระกูลลั่วแน่นอน แต่ตอนนี้นางต้องจัดการแม่หม้ายหลี่เสร็จก่อน

อย่าคิดว่านางดูไม่ออกว่าแม่หม้ายหลี่อยากจะหนีความผิด มันก็ต้องดูว่านางยอมหรือไม่

ตีลูกนาง ยังไงนางก็จะต้องให้หล่อนชดใช้

“ลั่วเสี่ยวเหมยพูดจาเหลวไหลเกี่ยวกับเรื่องของข้าไปมั่ว ข้าจะไปหานางและพูดคุยให้ชัดเจนว่าตกลงตาข้างไหนของนางเห็นข้าไปเกลี้ยกล่อมลูกชายนาง ถึงตอนนั้นก็ดูว่านางจะกล้าสาบานกับฟ้าหรือไม่……”พูดถึงตรงนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็หยุดไปสักพัก หันมองแม่หม้ายหลี่อย่างดุร้าย

“แม้ลั่วเสี่ยวเหมยจะน่าเกลียดเพียงใด แต่ก็ไม่ได้ลงมือตีลูกชายข้าจนหมดสติไป คนที่ตีคือเจ้า แน่นอนว่าเจ้าก็ต้องเป็นคนให้ค่ายารักษา”

แม่หม้ายหลี่ได้ยินลั่วเสี่ยวปิงยังจะให้ตัวเองชดใช้เงินอยู่ ก็โกรธทันที

“ทำไมต้องชดใช้？ทำไมข้าต้องชดใช้ด้วย？เหตุเกิดก็เพราะลูกพี่ลูกน้องเจ้า เจ้ากลับให้ข้าชดใช้ ตอนนี้ข้าสงสัยว่าพวกเจ้าจงใจสมรู้ร่วมคิดเพื่อทุจริตเงินข้า”

ยิ่งพูด แม่หม้ายหลี่ก็ยิ่งรู้สึกว่าที่ตัวเองพูดนั้นมีเหตุและผลมาก เมื่อครู่ยังมีรู้สึกร้อนตัวอยู่เล็กน้อยขณะนี้ก็กลายเป็นมีเหตุผลเพียงพอสามารถพูดได้อย่างเต็มที่

เห็นแม่หม้ายหลี่ไร้เหตุผลเช่นนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่ได้โมโห เพียงแค่พูดอย่างเฉยชาว่า“ก็ได้ เมื่อเช่นนี้ พวกข้าก็ไปตรวจสอบข้อเท็จจริงคัดค้านคำร้องต่อศาล ให้ท่านขุนนางมาเป็นผู้พิพากษาว่าใครถูกใครผิดกันแน่”

เมื่อแม่หม้ายหลี่ได้ยินว่าจะไปตรวจสอบข้อเท็จจริงคัดค้านคำร้องต่อศาล ความได้ใจบนใบหน้านั้นก็แข็งทื่อ

หากไปตรวจสอบข้อเท็จจริงคัดค้านคำร้องต่อศาลจริงล่ะก็ อนาคตของลูกชายนางก็ต้องจบลงแน่เลย？