หมอสูสังเกตลั่วเสี่ยวปิง รู้สึกว่าลั่วเสี่ยวปิงไม่เหมือนกับในข่าวลือ
ลั่วเสี่ยวปิงให้หมอสูสังเกตดีๆอย่างไม่ปิดบัง แต่นางก็ไม่ลืมกล่าวขอบใจหมอสู “เมื่อกี้ขอบใจหมอสูเป็นอย่างยิ่ง”
แม้จะไม่มีหมอสู นางก็สามารถทำให้แม่หม้ายหลี่เสียใจที่มาตรงนี้ได้ แต่ความตั้งใจที่คิดจะช่วยของหมอสูนั้นก็ทำให้นางรู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก พูดอย่างงั้น ลั่วเสี่ยวปิงก็เตรียมให้เงินหมอสู
หมอสูกลับยกมือเป็นสัญญาณให้นาง “ถึงอานอานจะไม่ได้เป็นไรมาก แต่ร่างกายก็ยังอ่อนแอมาก หากไม่เลี้ยงดูดีๆละก็ กลัวว่า……”
หมอสูไม่ได้พูดต่อ แต่ความหมายลั่วเสี่ยวปิงก็เข้าใจ
แต่มีนางอยู่ นางจะทำให้เด็กทั้งสองคนเกิดเรื่องอะไรไม่ได้แน่นอน
หมอสูไม่รับเงินเอาไว้ ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่ได้บังคับ เพราะตอนนี้นางก็กำลังขาดแคลนเงินอยู่พอดี แต่ภาพหลังต้องคิดวิธีคืนบุญคุณให้หมอสูให้ได้
พอหมอสูลาจากไป ลั่วเสี่ยวปิงก็อุ้มอานอานที่อยู่บนพื้นขึ้นมา
น้ำหนักที่เบานี้ทำให้ลั่วเสี่ยวปิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดจี๊ดข้างในหัวใจ
เด็นคนนี้ หิวมากเลยสินะ
ลั่วเสี่ยวปิงพึ่งนำอานอานวางลงบนเตียง อานอานก็ลืมตาขึ้นมาเลย
“ท่านแม่ พวกข้ามีเงินแล้ว จะไม่อดกินอีกต่อไปแล้วใช่หรือไม่?”
อานอานจะถามเช่นนี้ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเลย เพราะหลังหมอสูจับชีพจรเสร็จไม่นาน นางก็พบว่าอานอานฟื้นแล้ว แต่นางนึกไม่ถึงว่าเด็กคนนี้จะข่มอารมณ์ไว้ได้ อดทนจนถึงตอนนี้ค่อยลืมตา
“อืม ต่อไปแม่จะไม่ให้พวกเจ้าต้องหิวอีก” ลั่วเสี่ยวปิงสัญญากับอานอาน
ลั่วเสี่ยวปิงจัดการรักษาบาดแผลให้อานอานอย่างง่ายดายเสร็จ ก็อุ้มเล่อเล่อที่อยู่ข้างๆขึ้นเตียง จูบหน้าผากพวกเขาทั้งสองแล้วค่อยพูดว่า “เอาล่ะ แม่ไปทำของอร่อยให้พวกเจ้ากิน พวกเจ้าพักผ่อนก่อน เดียวตื่นมาก็มีกินแล้ว”
เด็กทั้งสองก็พยักหน้าอย่างเด็กดีและเชื่อฟัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง
สนุกแต่ทำไมคุยกับคนอายุเยอะกว่า เรียกเจ้า ๆ ข้า กับเจ้า ทำไม่ใช่ ท่าน เหมือนอันอัน อานอาน คุยกับพ่อ กับผู้ใหญ่ เรียกเจ้าอยู่เลย...
เนื่องนี้สนุกดี..ถึงแม้จะมีบางตอนที่เขียนเนือยไปหน่อย แต่ก็ตบกลับมาได้ 👍👍👍 คือ โอเคดีเลย...
ตอนที่ 19 - 20 หาย...
เรื่องนี้เคยลงจนจบแล้วหายไปไหนหมด เคยลงในreaderaz...