แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 144

“แย่แล้ว!”

เสียงอุทานของลั่วเสี่ยวปิง ทำให้ใจของทุกคนกระตุก

“อ๊า——”

จากนั้น ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของคนทำคลอดและแม่นม

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”ท่านหมอซุนอยู่นอกม่านกั้นไม่เห็นอะไรทั้งนั้น จึงมีสีหน้าร้อนรน

“เลือดออกแล้ว ต้องรีบหยุดเลือด”ลั่วเสี่ยวปิงกล่าวขึ้น

จากนั้นก็มองไปที่คนทำคลอดด้วยสีหน้าจริงจัง“เร็ว ไปเอาน้ำร้อนมา”

ต่อมา ลั่วเสี่ยวปิงกล่าวชื่อสมุนไพรออกมาหลายชนิด “ท่านซุน ยาเหล่านี้ท่านรีบไปหามาเร็วเข้า”

กล่าวจบ ก็มองไปทางแม่นม“เจ้าไปเตรียมเตายาที่ห้องข้างๆ เร็วเข้า”

แม้ว่าลั่วเสี่ยวปิงจะดูมีอายุไม่มาก แต่ท่าทางจริงจังในตอนนี้ กลับทำให้คนรู้สึกน่าเชื่อถืออย่างบอกไม่ถูก

โดยเฉพาะตอนเห็นท่านซุนฟังคำสั่งของลั่วเสี่ยวปิง คนทำคลอดและแม่นมก็ยิ่งไม่กล้ารอช้า

ทั้งสามคนเดินออกจากห้อง คนตระกูลหราวล้อมเข้ามาอย่างร้อนรน

“เหตุใดพวกเจ้าจึงออกมากันหมด หย่าเอ๋อร์ยังอยู่ข้างในอยู่เลย”

“เสี่ยวปิงคอยดูอยู่ข้างใน พวกเจ้าเร็วเข้า รีบพาข้าไปห้องยาของพวกเจ้า”

โดยทั่วไปตระกูลที่สูงศักดิ์จะมีห้องยาเป็นของตัวเอง ตระกูลหราวเองก็เหมือนกัน

แม้ว่าจะร้อนรน แต่คนตระกูลหราวก็ยังให้คนใช้พาท่านหมอซุนไป

ส่วนลั่วเสี่ยวปิง หลังจากที่เห็นว่าในห้องไม่มีใครแล้ว นางรีบป้อนน้ำแร่วิญญาณเข้าไปในปากของหราวชิงหย่าสามหยด เพื่อให้แน่ใจว่าร่างกายของหราวชิงหย่าในตอนนี้จะสามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว

จากนั้น ลั่วเสี่ยวปิงเดินออกมาจากม่านกั้น เปิดกล่องยาของท่านซุน แล้วหยิบเข็มเงินที่เพิ่งทำขึ้นมาใหม่ของท่านซุนออกมา

แม้ว่าท่านซุนจะไม่รู้วิธีการฝังเข็ม แต่เพราะลั่วเสี่ยวปิงได้สอนเขา ดังนั้นท่านซุนจึงได้ทำเข็มขึ้นมาตามคำแนะนำของลั่วเสี่ยวปิง ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงฝึกใช้

ลั่วเสี่ยวปิงหยิบเข็มเงินออกมา ฆ่าเชื้อด้วยไฟ จากนั้นก็เริ่มฝังเข็มให้หราวชิงหย่าเพื่อหยุดเลือดทันที

ภายหลังเมื่อแม่นมและคนทำคลอดเข้ามาเห็นลั่วเสี่ยวปิงกำลังฝังเข็มให้หราวชิงหย่า ทั้งสองคนร้องกรี๊ดขึ้น คิดว่าลั่วเสี่ยวปิงกำลังทารุณกรรมคนท้อง

“เงียบ!”

ลั่วเสี่ยวปิงไม่หันไปมอง ตะโกนด่าโดยตรง

ทั้งสองคนหุบปากลง แต่สายตาที่มองลั่วเสี่ยวปิงดูแปลกประหลาด

ดีที่ตอนทั้งสองคนออกไปลั่วเสี่ยวปิงทำใกล้เสร็จแล้ว ดังนั้นเพียงไม่นานลั่วเสี่ยวปิงก็ดึงเข็มเงินออก

“ทำความสะอาดส่วนล่างให้นางก่อน”ลั่วเสี่ยวปิงพูดแล้วก็ยืนขึ้นเดินไปทางประตู

ตอนนี้เองทั้งสองคนถึงได้เห็นว่าร่างกายส่วนล่างของหราวชิงหย่าไม่มีเลือดไหลแล้ว ถึงแม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทั้งสองคนรู้สึกว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องกับเข็มเงินที่ลั่วเสี่ยวปิงฝัง

เมื่อเดินออกมาจากห้อง ก็พอดีกับที่เห็นท่านซุนกำลังเดินมาพร้อมกับยาสมุนไพร

ไม่ทันได้คุยอะไรมาก ลั่วเสี่ยวปิงก็ตรงไปที่ห้องข้างๆ ปิดประตูแล้วเริ่มปรุงยา

ณ เวลานี้สถานการณ์ของหราวชิงหย่าค่อนข้างแย่ เด็กอยู่ในท้องนานเท่าไหร่ก็จะยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น และนางไม่ใช่แพทย์แผนตะวันตกไม่สามารถผ่าท้องได้ ดังนั้นตอนนี้นางจึงต้องรีบเตรียมยาที่เร่งกระบวนการคลอดและต้องสามารถปกป้องทารกในครรภ์ได้อีกด้วย

เพื่อรับรองผลลัพธ์ ตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงปรุงยาได้เพิ่มสมุนไพรในสเพซและน้ำแร่วิญญาณลงไปด้วย

รอจนในมือของลั่วเสี่ยวปิงมีขวดยาเพิ่มขึ้นมา เวลาก็ผ่านไปเพียงสิบกว่านาทีเท่านั้น

เมื่อลั่วเสี่ยวปิงกลับเข้าไปในห้องคลอดอีกครั้ง หราวชิงหย่าได้ถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว และเพราะฤทธิ์ของน้ำแร่วิญญาณ หราวชิงหย่าจึงได้สติฟื้นขึ้นมา แต่ความน่ากลัวของอาการคลอดยากและความเจ็บปวด ทำให้สีหน้าของหราวชิงหย่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก

ลั่วเสี่ยวปิงเห็นแบบนั้น จึงใช้วิธีฝังเข็มเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดให้หราวชิงหย่าโดยตรง

และในตอนนี้เองคนทำคลอดกับแม่นมถึงได้เข้าใจความสุดยอดของเข็มเงิน ทั้งสองคนต่างรู้สึกแปลกใจ

“เจ้าต้องพยายามเข้านะ เด็กสองคนกำลังรอดูโลกอยู่”ลั่วเสี่ยวปิงให้กำลังใจหราวชิงหย่า พร้อมกับให้หราวชิงหย่าดื่มยาที่ตัวเองปรุงขึ้น

หราวชิงหย่ามองไปที่ใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของลั่วเสี่ยวปิง แต่กลับรู้สึกเชื่อใจอย่างบอกไม่ถูก หลังดื่มยาเข้าไปแล้ว หราวชิงหย่าเอ่ยถามขึ้น“ลูกของข้า ไม่เป็นอะไรหรือ?”

“จะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน เจ้าออมแรงไว้หน่อย อีกประเดี๋ยวหากข้าให้เจ้าออกแรง เจ้าค่อยออกแรง”