แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 240

จางต้าฉวนและทุกคนมองไปยังทิศทางของเสียงแล้วขมวดคิ้วพร้อมกัน

“หวังจินเสียคนนี้มาไม้ไหนอีกแล้วอีกแล้ว?” จางเฉินซื่อพูด เห็นได้ชัดว่าบ้านใกล้เรือนเคียงจางเฉินซื่อเคยเห็นเรื่องแผลงๆที่หวังจินเสียทำมามากมาย

“ให้ตายเถอะ หมูของข้า เจ้าทำหมูของข้าเสีย รีบมาดูเร็ว รีบมาตัดสินเร็วเข้า...”

เสียงฝีเท้าของหวังจินเสียดังขึ้น

จางต้าฉวนและจางเฉินซื่อมองหน้ากัน ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความงุนงง ในที่สุด จางเฉินซื่อก็อยู่บ้านเพื่อดูแลจางเสี่ยวเหม่ย ส่วนจางต้าฉวนและจางต้าหลางออกไปดูสถานการณ์

สำหรับลั่วเสี่ยวปิง นางต้องไปดูความสนุกในครั้งนี้แน่นอน

เมื่อลั่วเสี่ยวปิงและคนอื่นๆออกไป บ้านของจางต้าโถวที่อยู่ข้างๆได้ดึงดูดผู้คนจำนวนมากที่มาดูความครึกครื้นด้วยเสียงของหวังจินเสียแล้ว

เมื่อมีคนได้ยินคำพูดของหวังจินเสีย พวกเขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะออกมา “นี่หวังจินเสีย กลางวันแสกๆเจ้าพูดเหลวไหลอะไร? เจ้าบอกว่ามีคนข่มขืนเจ้ายังพอว่า แต่คนอื่นจะข่มขืนหมูเจ้าได้อย่างไร?”

“แล้วเจ้ากำลังขอให้พวกเราตัดสินให้คนหรือตัดสินให้หมู?”

เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครเห็นคำพูดของหวังจินเสียเป็นเรื่องจริงจัง เหตุผลที่ทุกคนออกมาก็แค่ว่างงานมาดูความครึกครื้นเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าทุกคนไม่เชื่อในตัวนาง หวังจินเสียก็แทบโมโหจนหงายหลัง

หลังจากกระทืบเท้า และตบขาของตัวเอง หวังจินเสียร้อนใจจนหน้าแดงคอตั้งแล้ว

"ใครพูดมั่วซั่วกับพวกเจ้ากัน? ถ้าพวกเจ้าไม่เชื่อ ก็ไปดูที่เล้าหมูของข้าเลย"

ทันทีที่หวังจินเสียพูดออกมา ก่อนที่ทุกคนจะทันได้เข้าใจในคำพูดของหวังจินเสีย พวกเขาก็ได้ยินการเคลื่อนไหวในบ้านเสียก่อน

เมื่อทุกคนเริ่มสงสัย พวกเขาทั้งหมดตามหวังจินเสีย ไปที่ลานบ้าน

ลานบ้านของหวังจินเสียเป็นลานเล็กๆธรรมดาๆ ลานบ้านสร้างจากกำแพงดินและรั้ว และค่อนข้างกว้างขวาง

ที่มุมขวาของลานมีเล้าหมูและไก่ที่ทำจากไม้และไม้ไผ่ ในเวลานี้จางต้าโถวกำลังถือไม้กวาดขนาดใหญ่แล้วทุบตีหมู

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ทุกคนก็ได้ยินเสียงแปลกๆ

ลองคิดดูแล้วต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับหมูแน่

ทุกคนเดินเร็วขึ้นสองสามก้าว แต่เมื่อพวกเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในเล้าหมู ทุกคนก็ตกตะลึงจริงๆ

เหลือเชื่อ!

เหลือเชื่อจริงๆ!

มีชายเปลือยกายคนหนึ่ง ผิวของขาวๆเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นจากไม้กวาด และเขาก็ตื่นตระหนกตกใจมาก

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาเหลือเชื่อยิ่งกว่านั้นก็คือ ในเวลานี้ชายผู้นี้กำลังทำเรื่องผิดทำนองคลองธรรมหมูอยู่ แม้ว่าเขาจะถูกไม้กวาดทุบตี ก็หยุดไม่ได้

“อ๊ากก”

หลังจากตกตะลึง สาวใหญ่สาวน้อยถึงได้สติ กรีดร้องด้วยความตกใจ แล้วถอยหลังเนืองๆ ไม่กล้าที่จะมองดูอีกครั้ง

เพียงแต่ว่าหน้าที่แดงและตาที่ยังอยากจะเหลือบมองไปทางเล้าหมูครั้งแล้วครั้งเล่า เผยให้เห็นว่าพวกเขาสนใจอย่างมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับหมูในเวลานี้

และผู้ชายไม่ได้คำนึงมากเหมือนผู้หญิง ตอนนี้ทุกคนต่างมองไปยังคนที่กำลัง...กับหมูด้วยท่าทางราวกับเห็นผี

“ท่านพี่ เจ้ารีบดึงคนออกไปก่อนสิ หมูบ้านเราจะโดนทรมานจนตายแล้ว”

เมื่อเห็นว่าทุกคนเอาแต่ดูเรื่องสนุก ไม่มีใครดึงคนที่ทำเรื่องชั่วร้ายกับหมู หวังจินเสียก็โมโหร้อนใจมาก

ทันทีที่หวังจินเสียพูดแบบนี้ จางต้าโถวก็เรียกคนสองสามคนเพื่อมาช่วย แล้วเข้าไปในเล้าหมูด้วยกัน