แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 322

เมื่อเทียบกับความตื่นตระหนกของหมออู๋ ลั่วเสี่ยวปิงจะดูใจเย็นกว่าเมื่อได้เห็นเลือดบนพื้น

"อาเจียนเลือดออกมา คนก็ไม่เป็นอะไรแล้ว"

ระหว่างที่พูด ลั่วเสี่ยวปิงก็เริ่มเอาเข็มออก

หลังจากเอาเข็มออกมาหมดแล้ว ลั่วเสี่ยวปิงก็สะกิดหมออู๋เช็คร่างกายให้ชายหนุ่ม แล้วนางก็เดินออกไป

นานมากกว่าหมออู๋ถึงฟื้นตัวกลับมา จากนั้นก็หยิบผ้าขนหนูมาเริ่มเช็คตัวให้ชายหนุ่ม

พอเช็คจนร่างกายแห้ง นอกจากมีรอยช้ำที่โดยต่อยแล้วหมออู๋ไม่เห็นร่องรอยใดๆบนร่างกายของชายหนุ่มแล้ว

และจับชีพจรให้ชายหนุ่มอีก ชีพจรปกติ นอกจากความเหนื่อยล้าและซี่โครงหัก ไม่มีอะไรผิดปกติอีก

ในเวลานี้ สีหน้าของหมออู๋ก็เริ่มดูไม่คมชัด......

ชายหนุ่มไม่มีอะไรมาก ลั่วเสี่ยวปิงเลยสั่งให้หมออู๋ดูแล ส่วนนางก็จากไปกับฉีเทียนเห้า

พอออกจากถงเหรินถัง ลั่วเสี่ยวปิงก็มองไปทางฉีเทียนเห้า ตอนนี้ไม่ได้มีสีหน้าที่ไม่สบายใจเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้ใต้ตาของลั่วเสี่ยวปิงมีแสงสว่างอยู่

"เจ้าพาข้าไปที่ๆหนึ่ง"

เห็นท่าของลั่วเสี่ยวปิงที่เหมือนจะไปทำเรื่องเลวร้าย ฉีเทียนเห้าเลิกคิ้วเล็กน้อย"ตระกูลจู?"

ลั่วเสี่ยวปิงพยักหน้า นางยังต้องไปทวนเงินจูเหวินรุ่ยเลย

ถ้าไม่ไปทวนเงินในโอกาสที่จูเหวินรุ่ยอยู่ในเมืองหลินอาน จะรอเขาไปแล้วถึงไปทวนอย่างนั้นหรือ?

ถึงแม้ตระกูลจูอยู่ที่เมืองซีเหอและอำเภอเมือง แต่ก็มีเรือนอยู่ในเมืองหลินอานและเมืองใกล้ๆด้วย

ไม่นาน ฉีเทียนเห้าก็พาลั่วเสี่ยวปิงมาถึงตระกูลจูในเมืองหลินอาน

มีฉีเทียนเห้าอยู่ช่วย สองคนจึงเข้าตระกูลจูได้อย่างง่ายดาย

หลังจากเดินรอบตระกูลจูไปรอบหนึ่งแล้ว สองคนก็เจอจูเหวินรุ่ยในห้องหนังสือ

ตั้งแต่ที่กลับมาจากหยาเหมิน เนื่องจากไม่สบายใจ ดังนั้นจูเหวินรุ่ยจึงอยู่แต่ในห้องหนังสือ ทาสในจวนล้วนรู้ว่าคุณชายนี้นิสัยเป็นยังไง ดังนั้นล้วนไม่กล้าเข้าใกล้ ดังนั้นถึงแม้จูเหวินรุ่ยหลับในห้องหนังสือ ก็ไม่มีใครรู้

ทั้งวันนี้จูเหวินรุ่ยโกรธมาก ดังนั้นถึงแม้หลับไปแล้วเขาก็นอนหลับไม่สนิท

เขากำลังฝันอยู่ แต่รู้สึกว่ามีคนจ้องเขาอยู่ จึงสะดุ้งตื่นขึ้นมา

เมื่อเห็นว่ามีสองคนอยู่ในห้องหนังสือที่มืดสลัวจริงๆด้วย จูเหวินรุ่ยก็ตกใจใหญ่เลย

พอเห็นว่าคนที่มานั้นคือใคร จูเหวินรุ่ยก็จากความตกใจกลายเป็นความโกรธ

"ลั่วเสี่ยวปิง เจ้ายังกล้ามาอีก!"จูเหวินรุ่ยโกรธขรึมมาก เบิกตากว้าง เหมือนจะกินกลืนลั่วเสี่ยวปิงลงไป

ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาสูญเสียเงินไปเท่าไหร่ในหนึ่งวันเนี่ย?

แม้เงินเหล่านั้นสำหรับตระกูลจู ก็ถือว่าไม่มาก แต่ถ้ากลับไปถูกญาติพี่น้องหลายคนนั้นรู้เข้า เขาจะขายหน้ามาก

ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกกลัว จูเหวินรุ่ยตะโกนไปทางข้างนอก"คนอยู่ไหนกัน รีบมาสิ"

ถึงแม้คนในจวนไม่มีใครกล้ามารบกวนจูเหวินรุ่ย แต่ผู้อารักขาในจวนก็ไม่กล้าเดินไปไกลหรอก

ดังนั้นเมื่อจูเหวินรุ่ยตะโกนแบบนี้ ผู้อารักขาในจวนก็รีบวิ่งไปทางห้องหนังสือ

"คุณชาย......"

ผู้อารักขายืนอยู่หน้าประตูห้องหนังสือ ไม่กล้าเข้าไปอย่างผลีผลาม

"รีบจับโจรสองคนนี้ให้ข้าสิ ข้าจะ'ต้อนรับ'พวกเขาอย่างดี"

เมื่อได้ยินว่าข้างในมีโจร ผู้อารักขาก็กระแทกประตูวิ่งเข้าไปทันที

เข้าไปแล้วก็เห็นคุณชายของพวกเขากำลังยืนอยู่หลังโต๊ะด้วยสีหน้าที่โกรธขรึม เมื่อเห็นโจรผู้หญิงคนหนึ่งผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ตรงนั้นอย่างใจเย็น จึงรู้สึกอึ้งไปสักครู่หนึ่ง

แต่ไม่นานผู้อารักขาก็เดินไปหาสองคน

เมื่อเทียบกับความตื่นเต้นของผู้อารักขาและจูเหวินรุ่ย ฉีเทียนเห้าและลั่วเสี่ยวปิงดูใจเย็นกว่าเยอะเลย

มือของฉีเทียนเห้ากำลังเล่นผมบนแขนของลั่วเสี่ยวปิงด้วย ส่วนลั่วเสี่ยวปิงก็ยืนอย่างสงบ