แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 395

หลังจากสามพี่น้องตัดสินใจอย่างเป็นเอกฉันท์ พวกเขาก็เริ่มหารือเกี่ยวกับแผนรับมือ

ในเมื่อไม่สามารถเข้าใกล้ได้ และไม่ต้องพะวงหน้าพะวงหลัง เช่นนั้นก็โจมตีจากระยะไกลแล้วกัน?

นอกจากกองทัพแล้ว คนธรรมดาทั่วไปไม่มีทางเตรียมธนูอะไร ดังนั้นหากต้องการโจมตีจากระยะไกล จะต้องเตรียมยิงธนูอย่างรวดเร็ว

ในช่วงเวลานี้ จูซิ่วเต๋อสามพี่น้องตัดสินใจใช้แผนถ่วงเวลาก่อน ในขณะที่จัดการกับคนที่มาตามหาบุตรสาว ในเวลาเดียวกันก็จะไปถามลั่วเสี่ยวปิงว่านางเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดใช่หรือไม่

หากไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร เพราะในเมื่อลั่วเสี่ยวปิงยั่วยุตระกูลจู ดังนั้นนางจึงต้องตาย

ตระกูลจูไม่สามารถปล่อยให้คนที่มีสถานะต่ำกว่ามายั่วยุพวกเขาได้

เพียงแต่ว่าทั้งสามคนเพิ่งตัดสินใจ และเพิ่งออกจากห้องของนายท่านใหญ่ ทั้งสามคนยังไม่ทันจะได้แยกย้าย คนรับใช้ก็วิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก

“นายใหญ่ นายสอง นายสามแย่แล้วขอรับ แย่แล้ว”

จูซิ่วเต๋อกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “แค่คนธรรมดาๆ ที่โง่เขลาไม่ใช่หรือ ทำไมถึงทำให้เจ้ากลัวจนกลายเป็นเช่นนี้?”

จูซิ่วจื้อกับจูซิ่วหยวนคิดเช่นเดียวกัน และต้องการจากไป

“ไม่ มีคนมาเคาะประตู...... ”

เมื่อสามพี่น้องตระกูลจูมาถึงหน้าประตูใหญ่ ก็เห็นหญิงสาวอายุสิบหกสิบเจ็ดในชุดสีแดงพร้อมกับองครักษ์อีกหลายคนกำลังเผชิญหน้ากับผู้คุ้มของตระกูลจู

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือฝั่งผู้คุ้มของตระกูลจูถูกองครักษ์ของหญิงสาวชุดแดงทุบตีจนน่าเวทนา

เมื่อเห็นฉากนี้ สามพี่น้องตระกูลจูก็โกรธจนหน้ามืดตาลาย

ใครสามารถมาหาเรื่องตระกูลจูถึงหน้าประตูได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

อีกทั้งยังพ่ายแพ้ด้วยน้ำมือของหญิงผู้นั้น?

“แม่นาง นี่มันอะไรกัน? ตระกูลจูของเราทำให้เจ้าขุ่นเคืองหรือ?” จูซิ่วเต๋อก้าวไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

หญิงสาวชุดแดงคือจีเหวินจุน เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็เท้าสะเอว “ใช่ ตระกูลจูของพวกท่านทำให้ข้าขุ่นเคือง”

จูซิ่วเต๋อ: “......”

รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

จูซิ่วจื้อฝืนยิ้ม “แม่นางหน้าตาไม่คุ้นเลย ตระกูลจูของพวกเราคงจะไม่ได้ทำให้เจ้าขุ่นเคืองถึงจะถูก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จีเหวินจุนก็จ้องมองอย่างโกรธเคือง “พวกท่านจับตัวพี่สาวของข้าไป ทำไมจะไม่ทำให้ข้าขุ่นเคืองเล่า?”

เมื่อสามพี่น้องตระกูลจูได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของพวกเขาก็แข็งทื่อ

เมื่อคนที่มุงดูอยู่นอกประตูได้ยิน พวกเขาก็โวยวายอีกครั้งในทันที

“ที่แท้ตระกูลจูก็จับคนไปจริงๆ”

“แล้วยังจะเสแสร้งอยู่อีก? มีคนมากมายมาหาถึงหน้าประตู ดูเหมือนว่าคราวนี้ตระกูลจูจะประสบปัญหาอันหนักหน่วง”

“เอาบุตรสาวของข้าคืนมา......”

“......”

การวิพากษ์วิจารณ์ข้างนอกทวีความรุนแรงขึ้น คนตระกูลจูไม่ได้หูหนวก แน่นอนว่าย่อมได้ยิน

สีหน้าของจูซิ่วเต๋อดูไม่ค่อยดีนัก และสั่งคนรับใช้ที่อยู่ข้างๆ “มั่วงงอะไรอยู่? ยังไม่รีบไปปิดประตูอีก? ”

คนรับใช้กำลังจะเคลื่อนไหว แต่คนของจีเหวินจุนก็ขวางคนรับใช้ไว้

“จะปิดได้อย่างไร? ตระกูลจูของพวกท่านจับหญิงสาวไปมากมายเช่นนั้น ยังกลัวว่าผู้อื่นจะรู้อีกหรือ?” จีเหวินจุนไม่ละอายต่อตระกูลจู

ตอนที่มานางได้ยินว่ามีคนจำนวนมากต้องการพบบุตรสาวของพวกเขา รวมทั้งบางคนที่มาตามหาภรรยาและน้องสาว ตระกูลจูจับคนไปเยอะแค่ไหน ถึงได้มีคนมาตามหามากมายเช่นนี้?

เดิมทีนางเพียงต้องการมาพาพี่เสี่ยวปิงกลับไป แต่เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่น่าเศร้าสลด นางก็ตัดสินใจที่จะเข้าไปยุ่ง ดังนั้นจึงให้ลูกน้องทุบประตูบ้านของตระกูลจู

เมื่อคิดว่าตระกูลจูปิดปากคนจำนวนมาก ยกเว้นพี่เสี่ยวปิง จีเหวินจุนรู้สึกว่าการที่นางเขียนจดหมายถึงท่านพ่อ ความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดคือไม่ได้บอกว่าเรื่องร้ายแรงมากแค่ไหน