แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 455

ดังนั้นเว่ยเจ๋ออี้ก็ไม่สนใจเว่ยเจ๋อฉีเลย เข้าไปตรงหน้าลั่วเสี่ยวปิง

แต่เมื่อถึงตรงหน้าลั่วเสี่ยวปิงแล้ว เผชิญต่อหน้าใบนั้นของลั่วเสี่ยวปิง เว่ยเจ๋ออี้ก็หยุดกะทันหัน

น้องสาวอะไรต่างก็อ่อนโยนเรียบร้อย หากตัวเองตื่นเต้นเกินไปทำให้น้องสาวตกใจจะทำอย่างไร?

คิดถึงตรงนี้ เว่ยเจ๋ออี้ก็ถอยห่างหนึ่งก้าวอย่างสุภาพบุรุษ จากนั้นก็แนะนำตัวเอง “ข้าชื่อเว่ยเจ๋ออี้ อยู่ในลำดับที่สี่ของครอบครัว เจ้า......”

พูดถึงตรงนี้ เว่ยเจ๋ออี้ก็ลังเลอีกแล้ว

เขารู้ว่าน้องสาวเป็นน้องสาว แต่ว่าน้องสาวกลับไม่รู้ว่าเขาเป็นพี่ชาย ถ้าหากพูดว่าตัวเองเป็นพี่สี่ของเขาอย่างสะเพร่าแบบนี้ จะทำให้นางตกใจหรือไม่?

เว่ยเจ๋ออี้สีหน้ากังวล

มองดูเว่ยเจ๋ออี้แบบนี้ ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกตลก แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมา พูดแค่ “คุณชายเว่ยสี่หาใครสักคนช่วยนำทาง ข้าจะไปดูคนป่วยอื่นๆในจวน”

เหลียนฮัวชิงเวินวานมีผลสำหรับโรคติดต่อในครั้งนี้ เพียงแค่เธอยังต้องการคนป่วยคนอื่นมารับรองจุดนี้

ผู้ป่วยคนสองคน นั่นเป็นเพียงเฉพาะราย หาสูตรยาที่ถูกต้อง ยังต้องรวบรวมสถานการณ์หลายอย่าง

เพราะว่าลั่วเสี่ยวปิงคำว่า “คุณชายเว่ยสี่”

ลั่วเสี่ยวปิงเรียกเว่ยเจ๋ออี้ “คุณชายเว่ยสี่” ทำให้เว่ยเจ๋ออี้รู้สึกผิดหวังในใจ แต่ว่าคิดว่าน้องสาวยังไม่รู้จักเขา ก็ปลอบใจตัวเองไปสักหน่อย ถึงได้นำทางให้ลั่วเสี่ยวปิง

เพียงแค่เกี่ยวกับอาการป่วยของฉวี่ซื่อ เว่ยเจ๋ออี้ไม่รู้ว่าเพราะอะไรไม่ได้พูดกับลั่วเสี่ยวปิง

มาถึงสถานที่กักตัวคนรับใช้ ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้ให้เว่ยเจ๋ออี้ติดตามต่อ แต่พูดให้เว่ยเจ๋ออี้กลับไป

ถึงแม้เว่ยเจ๋ออี้จะอยากได้อยู่กับน้องสาวที่เขาชอบเพียงครู่เดียว แต่ก็ไม่กล้าทำให้น้องสาวโกรธ ก็ทำได้เพียงเดินหนึ่งก้าวหันมามองสามครั้งแล้วจากไป

หลังจากเว่ยเจ๋ออี้จากไปแล้ว ลั่วเสี่ยวปิงเคาะประตูสวน

ผ่านไปชั่วครู่ ถึงมีคนมาเปิดประตู

แน่นอนว่าคนเปิดประตูก็คือท่านซุน ตอนที่เห็นลั่วเสี่ยวปิง ทันใดนั้นท่านซุนตะลึงเล็กน้อย แต่จากนั้นก็เต็มไปด้วยความดีใจ “เสี่ยวปิง เจ้า........หรือว่า......”

ท่านซุนตื่นเต้นจนพูดไม่รู้เรื่องแล้ว

ในเมื่อเสี่ยวปิงมาแล้ว ก็หมายความว่าโรคติดต่อนี้มีวิธีแก้แล้วใช่ไหม?

ลั่วเสี่ยวปิงมองดูสภาพของท่านซุน รู้ว่าท่านซุนอยากสื่อถึงอะไร จึงพยักหน้า “ทางด้านข้ามีหนทางแล้ว”

ท่านซุนฟังแล้ว ระหว่างดีใจนั้นก็รู้สึกโล่งอก

หลายวันนี้มา ในใจเขาก็มีก้อนหินกดทับอยู่ตลอดทำให้เขาหายใจไม่ออก

ลั่วเสี่ยวปิงตามท่านซุนเข้าไปในสวน ขณะนี้ในสวนมีเตาหลายเตากำลังต้มยาอยู่ ผู้ป่วยหลายคนที่อาการไม่ค่อยหนักกำลังปิดหน้าต้มยาอยู่ สถานการณ์ก็ยังถือว่าดี

หลังจากลั่วเสี่ยวปิงเข้าไป จับชีพจรให้ทีละคน แล้วดูผลบันทึกชีพจรของท่านซุน

ท่านซุนเป็นซินแสแก่ การบันทึกผลชีพจรก็บันทึกได้ชัดเจนมาก

ผู้ป่วยทุกคน สถานการณ์ทุกวันเป็นอย่างไร รวมถึงชีพจร ยาทุกอย่าง อาการอะไรต่างๆ ล้วนบันทึกไว้ทั้งหมด

ลั่วเสี่ยวปิงดูไปรอบหนึ่งทั้งหมด พบว่าตอนที่ท่านซุนใช้ถึงสูตรยาที่มีส่วนผสมของสมุนไพร ไฉหูต่างๆเป็นต้น ผู้ป่วยอาการหนักบางส่วนอาการดีขึ้น แต่ว่าผู้ป่วยอาการเบากลับไม่มีผล

ดังนั้นลั่วเสี่ยวปิงจึงตามที่มาของสูตรยากับท่านซุน จากปากท่านซุนลั่วเสี่ยวปิงได้รู้ว่านั่นเป็นสูตรที่ตระกูลซุนสืบทอดลงมาในการรักษาโรคติดต่อ ครั้งนี้ก็รักษาม้าตายเป็นม้าเป็นกันเลย แต่รู้สึกว่าผลค่อนข้างอ่อน

หลายวันไม่ได้ผลแม้แต่น้อย และตอนที่เขากำลังไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ดีที่ลั่วเสี่ยวปิงออกมาแล้ว และนี่ทำให้เขาวางใจไปไม่น้อย

ลั่วเสี่ยวปิงจึงเล่าเรื่องที่ตัวเองใช้เหลียนฮัวชิงเวินวานรักษาโรคติดต่อในครั้งนี้เห็นผลบ้างแล้ว ท่านซุนเต็มไปด้วยความดีใจ ไปป้อนยาให้เหล่าผู้ป่วย

ครั้งนี้ เหลียนฮัวชิงเวินวานยังคงเห็นผล โดยเฉพาะลั่วเสี่ยวปิงเติมน้ำแร่วิญญาณในเหลียนฮัวชิงเวินวานก็ยิ่งเห็นผลทันตาเห็น

เพียงแค่ ในนี้มีผู้ป่วยทั้งหมดสิบห้าคน มีเจ็ดคนอาการหนัก แปดคนอาการเบา เหลียนฮัวชิงเวินวานทำให้ผู้ป่วยหนักห้าคนและผู้ป่วยอาการเบาเจ็ดคนชีพจรกลับมามั่นคงแล้ว แต่ว่ายังมีผู้ป่วยหนักสองคนและอาการเบาหนึ่งคนเป็นเห็นผล