หลังจากที่ซ่งฉงปิงทิ้งประโยคนี้เอาไว้ ก็หันตัวกลับแล้วเดินเข้าไปด้านใน
ส่วนการรับคำพูดเช่นนี้สามารถทำให้คนพูดว่านางใช้อำนาจบาตรใหญ่หรือหยิ่งยโสโอหังหรือไม่?
หึ เช่นนั้นแล้วเป็นอย่างไรเล่า?
เมื่อเทียบกับเรื่องที่ตนเองต้องการจะทำให้วันนี้แล้ว การใช้อำนาจบาตรใหญ่นี้จะถือว่าอะไรเล่า?
ยิ่งไปกว่านั้น นางเป็นบุตรสาวของเสด็จพ่อ ก็ย่อมมีอำนาจเป็นทุนเดินอยู่แล้ว
และหลังจากวันนี้ไป เหรินยี่ถังของตนเองก็จะต้องเป็นที่รู้จักทั่วบ้านทั่วเมืองอย่างแน่นอน
ชื่อเสียง ก็เพราะความมีชื่อเสียงของเหรินยี่ถังไม่น้อย
และในเวลานี้ คนเหล่านั้นที่เตรียมพร้อมที่จะฉวยโอกาสทำเรื่องบางอย่าง เวลานี้ได้เห็นองครักษ์เหล่านั้นของจวนอ๋องแล้ว ความคิดที่จะจัดการบางเรื่องก็ไม่มีแม้แต่น้อย
เมื่อครู่นี้ ฉวยโอกาสจากคนจำนวนมาก พวกเขาต้องการหาประโยชน์บางอย่างให้ตัวเอง คิดว่าถ้าหากต่อไปสามารถจ่ายยาและการรักษาเพียงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ได้ เช่นนั้นก็จะสามารถประหยัดเงินได้ไม่น้อย
แต่ว่า ตอนนี้หลังจากที่ซ่งฉงปิงชักสีหน้าใส่พวกเขา ก็ไม่ได้มีความคิดนี้อีกต่อไป
ล้อเล่นหรือเปล่า คืนมีความคิดนี้อีก แล้วในอนาคตจะไม่กลายเป็นเหรินยี่ถังที่ถูกปฏิเสธเช่นนี้หรือ?
พอนึกถึงสิ่งเหล่านี้ที่เกิดขึ้นจากคนคนเดียว ทุกคนจึงอดไม่ได้ที่จะเข้าไปรออีกฝ่าย
หลังจากนั้น เมื่อมองเข้าไป ก็เห็นว่ามีคนรู้จักสถานะของอีกฝ่าย
"เจ้าไม่ใช่เถ้าแก่ของฝูหลินถังหรือ......"
อีกด้านหนึ่ง เมื่อซ่งฉงปิงเดินเข้าไปด้านใน ก็ได้เผชิญหน้ากับชายรูปร่างสูงใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า
เมื่อเห็นซ่งฉงปิง ชายรูปร่างสูงใหญ่ก็รู้สึกชะงักงัน ลังเลใจ แล้วก็ทุกข์ใจเล็กน้อย
"จวิ้น......จวิ้นจู่....." ชาบรูปร่างสูงใหญ่ขยับริมฝีปาก และชั่วพิบตาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี
ซ่งฉงปิงเพียงแค่มองชายรูปร่างสูงใหญ่อย่างนิ่งๆ ไปได้ส่งเสียงพูด
นางไม่ร้อนใจ
เวลาที่เขาสมควรพูด ก็จะต้องพูดอย่างแน่นอน
ชายรูปร่างสูงใหญ่ลังเลใจอยู่นาน ในที่สุดก็ได้พูดคำที่ต้องการพูดออกมา
ที่แท้ ที่ชายรูปร่างสูงใหญ่มาเหรินยี่ถัง อันที่จริงโรงหมออื่นจงใจแนะนำให้มา
โรงหมออื่นบอกกับชายรูปร่างสูงใหญ่ว่า ถ้าหากเด็กไม่ได้รับการช่วยชีวิต เช่นนั้นไม่เพียงแค่หลอกเงินจำนวนหนึ่งของเหรินยี่ถังได้ แต่พวกเขายังสามารถช่วยครอบครัวของชายรูปร่างสูงใหญ่ให้ไปหาหมอได้อีกด้วย
ที่แท้ ชายรูปร่างสูงใหญ่ที่ดูแข็งแรงกำยำ แต่ที่ยากจนเช่นนั้นก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผล
เพราะว่าภรรยาและแม่ของชายรูปร่างสูงใหญ่ ต่างก็ป่วยไข้ ป่วยมาหลายปี คนทั้งครอบครัว ต่างก็พึ่งพาอาศัยชายรูปร่างสูงใหญ่เพียงคนเดียว
เงินทั้งหมดที่ชายรูปร่างสูงใหญ่หามาได้ ล้วนกลายเป็นค่ารักษาหมด
ชายรูปร่างสูงใหญ่พูดพลาง มองไปยังซ่งฉงปิงแล้วคุกเข่าลง: "จวิ้นจู่ ข้าน้อยต้องขอโทษด้วยจริงๆ ท่านช่วยชีวิตลูกของข้าน้อยเอาไว้ แต่ข้าน้อยยังคิดร้ายกับจวิ้นจู่ ข้าน้อยมันไม่ใช่คน——"
ชายรูปร่างสูงใหญ่พูดพลาง เริ่มทำร้ายตบตีตนเองขึ้นมา
เมื่อซ่งฉงปิงเห็น ก็กล่าวถามอย่างนิ่งๆ ว่า "คนในบ้านของเจ้าป่วยเป็นอะไรหรือ?"
เพียงชายรูปร่างสูงใหญ่ได้ยิน ก็แทบไม่ได้สนใจที่จะทำร้ายตัวเอง และรีบตอบกลับว่า "แม่ของข้าน้อยไอเป็นเลือด ก่อนหน้านี้หมอต่างก็บอกว่าหลอดเลือดปอดถูกทำลาย ส่วนภรรยาของข้านางเป็นโรคหอบหืด เพราะในครอบครัวยากจน ฉะนั้นจึง......."
ชายรูปร่างสูงใหญ่กล่าวพลาง แสดงสีหน้าละอายใจ
ซ่งฉงปิงเห็นเช่นนี้ ก็รู้ได้ชัดเจนว่าเหตุการณ์เป็นอย่างไร จึงกล่าว: "พาพวกนางมาตรวจดูที่เหรินยี่ถังเถิด"
สำหรับที่ชายรูปร่างสูงใหญ่กล่าวมา นางไม่ใช่ว่าไม่ถือสา
แต่นางก็รู้ดีว่า ไม่ใช่ชายรูปร่างสูงใหญ่ก็คงจะเป็นคนอื่นๆ ไม่ใช่เด็กที่ได้รับบาดเจ็บ ก็คงจะเป็นผู้ป่วยคนอื่นๆ
เพียงแค่วันหนึ่งตนเองได้ทำลายผลประโยชน์ของโรงหมอ วันนั้นพวกเขาก็จะคิดได้
เพียงแต่ หลังจากที่รู้สถานะของตนเองแล้วยังกล้ามายั่วยวน แสดงให้เห็นว่ามีคนอยู่เบื้องหลัง
คนที่อยู่เบื้องหลังผู้นี้ นางสามารถส่งคนให้ไปตรวจสอบได้
เพียงชายรูปร่างสูงใหญ่ได้ยิน อันดับแรกก็คือดีใจ ต่อมาก็สับสนลนลาน
"แต่——แต่ว่า——" ชายรูปร่างสูงใหญ่หน้าแดง "ข้าน้อยไม่มีเงินแล้ว"
เงินยี่สิบเหวินก็ไม่มีแล้ว
ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ ก็เรียกไป๋ซู่ให้เข้ามา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง
สนุกแต่ทำไมคุยกับคนอายุเยอะกว่า เรียกเจ้า ๆ ข้า กับเจ้า ทำไม่ใช่ ท่าน เหมือนอันอัน อานอาน คุยกับพ่อ กับผู้ใหญ่ เรียกเจ้าอยู่เลย...
เนื่องนี้สนุกดี..ถึงแม้จะมีบางตอนที่เขียนเนือยไปหน่อย แต่ก็ตบกลับมาได้ 👍👍👍 คือ โอเคดีเลย...
ตอนที่ 19 - 20 หาย...
เรื่องนี้เคยลงจนจบแล้วหายไปไหนหมด เคยลงในreaderaz...