แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 715

ซ่งฉงปิงถูกฉีเทียนเห้า นำกลับไปยังจวนองค์หญิงใหญ่โดยตรง และแน่นอนว่าถูกฉีเทียนเห้า'ลงโทษ'ไปหนึ่งครั้ง

ส่วนหลัวเจิ้งหยาง หลังจากกลับไปแล้ว แน่นอนว่าไม่ได้เห็นสีหน้าที่ดีของหลัวหงเลย

เพียงแต่ว่า บุตรชายก็ได้รับการช่วยเหลือออกมาแล้ว ก็จะต้องเตรียมการต้อนรับขับสู้สำหรับการจากไปให้ดี

อีกทั้ง ตอนนี้หลัวหงที่สูญเสียอำนาจทางการทหารไปครึ่งหนึ่งก็อยากจะกลับบ้านจวนจะแย่แล้ว

ซ่งหยุนดากับฉีเทียนเห้าพ่อตาลูกเขยสองคนนี้มีเจตนาที่จะปล่อยเสือเข้าป่า แน่นอนว่าเป็นการเปิดทางสะดวกให้หลัวหงแล้ว

และเป็นธรรมดา ที่เส้นทางแห่งนี้ ก็ไม่สามารถเดินทางได้ปลอดภัยขนาดนั้น

เนื่องจากฮ่องเต้องค์ใหม่ได้เสด็จขึ้นครองราชย์แล้ว ประตูเข้าออกเมืองหลวงถูกปกป้องไว้อย่างเข้มงวด เจ้าหน้าที่ทั่วไปที่จะเข้าออก หรือรถม้าต้องการจะเข้าออก ล้วนต้องผ่านการตรวจสอบอย่างเข้มงวด

และเมื่อเวลาเปลี่ยนแปลงไป นโยบายก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลงมา

อาทิเช่น ในช่วงเร็วๆ นี้ มีรถม้าสองประเภทที่เข้าออกโดยไม่ได้นับการตรวจสอบ

หนึ่ง โลงศพ

สอง ถังปฏิกูล

สองอย่างนี้ หลังจากที่ฉีเทียนเห้ากับซ่งหยุนดาปรึกษาหารือกันแล้ว มันเป็นทางเดียวที่สามารถซ่อนคนออกจากเมืองหลวงไปได้

ส่วนหลัวหงจะเลือกหรือไม่ นั่นคือเรื่องของหลัวหงเอง

หากหลัวหงไม่เลือก เช่นนั้นจะต้องคิดหาวิธีต่อไปด้วยตนเอง

เพียงแต่ว่า ด้วยเรื่องของการผ่านเส้นทางประเภทนี้ หลัวหงไม่เลิกไม่ได้

และเผอิญว่า ไม่กี่วันมานี้มีสองครัวครอบในเมืองหลวงที่มีคนเสียชีวิต

หลัวหงรู้สึกอึดอัดอยู่ในใจ แต่ยังคงนอนอยู่ในโลงศพของคนอื่น

โลงศพของสองครอบครัวนี้ พอดิบพอดีกับสองพ่อลูกเลย

ส่วนข้าหลวงของหลัวหง แน่นอนว่าไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

อย่างไรเสีย คนตายไม่ได้มีทุกวัน

และหากว่าพวกเขาต้องการสร้างสถานการณ์ว่ามีคนตายออกมา การแจ้งเพื่อจัดงานศพ ก็จะต้องใช้เวลาถึงสองสามวัน

สิ่งเหล่านี้ไม่เท่าไหร่หรอก แต่สำหรับข้าหลวงมากมายขนาดนั้น หากมีคนตายเป็นจำนวนมากทุกวัน จะไม่เป็นที่ดึงดูดความสนใจหรอกหรือ?

ด้วยเหตุนี้ องครักษ์ของตระกูลหลัว จึงทำได้เพียงออกจากเมืองโดยซ่อนตัวในถังปฏิกูลเท่านั้น

ในยามค่ำคืน พ่อลูกตระกูลหลัวถูกนำออกมาจากโลงศพ พวกเขาอึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก

และเมื่อพวกเขาเนื้อตัวของข้าหลวงเหล่านั้นที่ออกมา เหม็นโฉ่ไปหมด ทำให้สองพ่อลูกเกือบจะคลื่นไส้อาเจียน

เมื่อได้รับอิสระแล้ว สองพ่อลูกเดินทางโดยไม่สนใจการพักผ่อน กลัวว่าแผนการร้ายถูกเปิดโปงออกมา จะถูกสกัดกั้นเอาได้

แต่ว่า พวกเขาไม่รู้ว่า สถานที่พักในระหว่างการเดินทางของพวกเขา ถูกคนของฉีเทียนเห้าสังเกตการณ์อยู่ตลอด

หลังจากพ่อลูกหลัวหงออกไปได้หนึ่งวัน เรื่องก็ถูกเปิดเผยออกมา

ประชาชนทั้งเมืองหลวงได้รู้ว่า พ่อลูกตระกูลหลัวภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ได้รับอนุญาตจากพระราชโองการ แต่ออกจากเมืองหลวงไปเป็นการส่วนตัว

ในฐานะขุนนางผู้มีอำนาจ การเข้าออกเมืองหลวงโดยไม่มีพระราชโองการ นั่นเป็นความผิดใหญ่หลวง และที่สำคัญกว่านั้นคืออาจจะถูกตั้งข้อหาว่ารวมหัวกันก่อกบฏได้

แน่นอนว่า จะต้องส่งคนไปไล่ล่า

อย่างไรเสีย หากไม่ไล่ล่าจะทำให้คนสงสัยเอาได้

ส่วนเพราะเหตุใดจะต้องปล่อยเสือเข้าป่า?

เพราะว่า มีเพียงแค่แบบนั้นเท่านั้น จึงจะสามารถกดให้ตายได้ในคราวเดียว

เรื่องของพ่อลูกตระกูลหลัว ไม่นานก็ผ่านไป

เรื่องของพวกเขาจะใหญ่แค่ไหน ในแต่ละวัน มันก็หายไปเหมือนคลื่นบนผิวน้ำ

ในชั่วพริบตา ก็เป็นวันที่หนึ่งของเดือนถัดไปแล้ว