แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 737

ในตอนที่ความสนใจของหูหยานยี่ล้วนอยู่บนซ่งฉงปิง มือของซ่งฉงปิงอยู่ๆก็มีเข็มเงินอันหนึ่งเกิดขึ้น

ฉีเทียนเห้าเหลือบตาไปเห็น สีหน้ายังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ พูดด้วยเสียงเย็นชา"ในเมื่อยี่ชิงอ๋องไม่คำนึงถึงซื่อจื่อ งั้นข้าก็มีแต่ต้องลงมือแล้ว"

ระหว่างที่พูด ฉีเทียนเห้าก็ส่งสายตาสะกิดลูกน้อง

ลูกน้องรับรู้ความหมาย เตรียมจะลงมือ

"รอก่อน"

ในเวลานี้ มีคนตะโกนขึ้นมา

ไม่มีใครคาดการณ์ได้ว่าจะเกิดเสียงนี้ขึ้น

เพราะคนที่ตะโกนนั้น คือหูหยานเฉียน

หูหยานเฉียนวิ่งออกมาจากที่มืดอย่างรีบร้อน"อย่าฆ่าเขา อ๋องเซ่อเจิ้งโปรดอย่าฆ่าเขา"

หูหยานเฉียนคนนี้ทำตัวอยู่เหนือตลอด แถมยังคำนึงถึงภาพลักษณ์ของตัวเองด้วย แต่ในตอนนี้นางดูซีดเผือดและตะลีตะลาน ในสายตาเต็มไปด้วยความกังวล แถมยังคุกเข่าไปทางฉีเทียนเห้าโดยตรง

ท่าทางนี้ของหูหยานเฉียนทำให้ทุกคนตกใจไปหมด

จากนั้นหูหยานเฉียนก็หันหน้ามองไปทางยี่ชิงอ๋องหูหยานยี่ ทำหน้ากล่าวโทษ"ยังไงฉีเอ๋อร์ก็เป็นลูกของเจ้า เจ้าจะใจร้ายขนาดนี้ได้อย่างไร?"

เห็นได้ชัดว่า หูหยานยี่คิดไม่ถึงว่าหูหยานเฉียนจะปรากฏตัวในเวลานี้

เมื่อเผชิญกับการกล่าวโทษของหูหยานเฉียน สีหน้าของหูหยานยี่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

และพอดีในเวลานี้ เข็มเงินในมือของซ่งฉงปิงแทงไปทางหูหยานยี่อย่างไร้ความเมตตา

ตอนนี้กำลังเป็นตอนที่หูหยานยี่มีความสนใจอยู่กับสิ่งอื่น และซ่งฉงปิงก็ถูกบีบคออยู่ตลอด หูหยานยี่คิดไม่ถึงว่าซ่งฉงปิงจะสามารถต่อต้านในเวลานี้ได้

ตอนที่เข็มเงินแทงไปที่ผิวหนังของตัวเอง มือของหูหยานยี่ก็คิดจะออกแรงด้วยจิตสำนึก

แต่ในเมื่อซ่งฉงปิงจะลงมือ ก็ไม่มีทางที่จะให้โอกาสนี้กับหูหยานยี่

สิ่งที่นางใช้แทงหูหยานยี่ สามารถทำให้ปราสาทชาสะเพร่าได้

ดังนั้นถึงแม้มือของหูหยานยี่จะใช้แรงมากขนาดนั้น ก็ทำไม่ได้

และซ่งฉงปิงก็ได้ฉวยโอกาสที่คนของหูหยานยี่ไม่ได้พบเห็นสถานการณ์ฝั่งนี้ รีบวิ่งไปทางฉีเทียนเห้า

แม้กระทั่งซ่งฉงปิงยังได้ใช้ทักษะตัวเบา

"รีบจับนางเอาไว้!"

หูหยานยี่ส่งคำเตือนอย่างทันท่วงที

ปฏิกิริยาของลูกน้องหูหยานยี่ไม่ช้าเลย แต่ในที่สุดก็ช้าไปก้าวหนึ่ง

ฉีเทียนเห้ากระโดดขึ้นไป และปกป้องซ่งฉงปิงอยู่ในอ้อมอก พร้อมตบคนของหูหยานยี่ที่มาจับซ่งฉงปิงจนกระเด็นออกไป

คราวนี้ ฝั่งของหูหยานยี่ไม่มีตัวประกัน แต่ฝั่งของฉีเทียนเห้ายังมีซื่อจื่ออยู่ในมือ

สถานการณ์เหมือนพลิกแพลงทันที

ถูกซ่งฉงปิงหนีออกไปได้ สีหน้าของหูหยานยี่แย่มาก ใช้สายตาจ้องซ่งฉงปิง เหมือนกับว่าจะจ้องทะลุซ่งฉงปิงให้ได้

ไม่พอใจ โกรธแค้นและเสียใจภายหลัง

เรื่องครั้งนี้ล้มเหลวลงจึงเกิดความไม่พอใจ

โกรธแค้นเพราะเรื่องล้มเหลวลง

เสียใจภายหลังที่ไม่ได้ลงมือต่อซ่งฉงปิงไปโดยตรงเลย

เพราะถึงแม้เขาไม่ได้นาง แต่ก็สามารถทำให้ต้าชิ่งก็ไม่ได้นางด้วย

แต่ไม่ว่าตอนนี้จะพูดอะไรก็ช้าไป

หูหยานเฉียนเห็นการเปลี่ยนแปลงที่กะทันหันเช่นนี้ ก็มีการสั่นสักครู่หนึ่ง

เมื่อกี้นางอยู่ที่มืด ได้มองทุกอย่างเข้าตา

แต่ตอนนั้นนางขยับไม่ได้ แล้วก็ออกเสียงไม่ได้ด้วย

ตอนนี้ซ่งฉงปิงหนีพ้นไปได้แล้ว งั้นท่านอ๋อง......

หูหยานเฉียนมองไปทางหูหยานยี่อย่างระมัดระวัง และได้เผชิญกับสายตาที่อาฆาตของหูหยานยี่

ยังไม่ทันรอให้หูหยานเฉียนมีปฏิกิริยามดๆ ก็ได้ยินหูหยานยี่พูดว่า"ถอย!"

จากนั้นคนของหูหยานยี่ก็พาหูหยานยี่หายไปในท่ามกลางแสงจันทร์

ไม่คิดจะสนใจหูหยานเฉียนและหูหยานฉีเลย

ฉีเทียนเห้าโบกมือ แล้วลูกน้องก็วิ่งตามไปทางที่คนพวกหูหยานยี่หนีไป

จากนั้นฉีเทียนเห้าก็จ้องซ่งฉงปิงด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด

เห็นได้ชัดว่า เขาโมโหเพราะพฤติกรรมที่เสี่ยงของซ่งฉงปิง