แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 791

สิ่งที่เหล่าทหารค้นพบอีกครั้ง คือเสื้อคลุมมังกรตัวหนึ่ง และตราประทับหยกแกะสลักมังกรทองเก้าเล็บหนึ่งอัน

นี่คือสิ่งที่ราชวงศ์เท่านั้นถึงจะสามารถครอบครองได้ แต่ทว่าหลัวหงเป็นเพียงแค่โหวเย๋เท่านั้น การแอบมีสิ่งเหล่านี้ไว้ในครอบครองแค่คิดก็น่าจะรู้ว่าหมายความว่าอะไร

หลัวหง มุ่งมั่นที่จะก่อกบฏ

"สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ของข้า" หลัวหงที่เงียบกริบมาโดยตลอดก็เอ่ยปากขึ้นทันที ด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นหวั่นไหวอย่างมากว่า "ถึงแม้ว่าข้าจะไม่พึงพอใจต่อฝ่าบาท แต่ข้าไม่เคยมีความคิดที่จะรวมหัวกันก่อกบฏ สิ่งของเหล่านี้จะต้องมีคนยัดของใส่ร้ายข้าอย่างแน่นอน"

คำพูดของหลัวหงเต็มไปด้วยสัจธรรม และดูเหมือนว่าจะถูกคนสาดน้ำสกปรกใส่

แต่ทว่า ถึงเวลานี้แล้ว ใครเล่าจะเชื่อเขา?

หลัวหงก็คงจะรู้ว่าไม่มีใครเชื่อตนเอง ฉะนั้นจึงดิ้นให้หลุดจากองครักษ์ที่จับตัวเขาเอาไว้ และคุกเข่าไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นทิศที่เมืองหลวงตั้งอยู่ในปัจจุบันไม่ใช่หรือ?

นี่หลัวหงต้องการจะทำอะไร?

เวลานี้ ในขณะที่คนทั้งหมดยังไม่ได้ตอบสนองกลับมา หลัวหงก็ล้วงกริชเล่มหนึ่งออกมาจากในแขนเสื้อ

กริชสิ้นมาก มีความยาวเพียงแค่สองนิ้ว

หลัวหงหันไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ แล้วกล่าวด้วยสีหน้าโศกเศร้าเสียใจว่า "ข้ายินยอมรับผิดด้วยความตาย เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์"

หลัวหงพูดพลาง ทำท่าทางจะปาดคอ

แต่ทว่าในเวลานี้ มีเข็มหนึ่งลอยออกมา และกระแทกกริชในมือของหลัวหงจนหล่นไปโดยตรง

"ต้องการจะฆ่าตัวตายเหรอ? มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก" ฉีเทียนเห้ากล่าวด้วยเสียงที่เย็นชา

หลังจากนั้น ก็ส่งสายตาไปยังทหารเหล่านั้น

ทหารเหล่านั้นก็เข้าใจ และเข้าไปคุมตัวหลัวหงขึ้นมา

ฆ่าตัวตายไม่สำเร็จ ในสายตาของหลัวหงเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เผชิญหน้ากับหลัวหงที่เป็นเช่นนี้ สายตาของฉีเทียนเห้าและซ่งฉงปิง

หลัวหงต้องการจะหลุดพ้นการกระทำที่ผิดกฎหมายของตนเองด้วยความตายของตนเอง ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้

ที่เขาทำเช่นก็เพราะต้องการรักษาครอบครัวของตนเองเอาไว้

แต่ว่าคนเหล่านั้นในตระกูลหลัวไหนเลยจะไม่มีความผิด?

และอีกอย่างถ้าหากปล่อยให้หลัวหงฆ่าตัวตายจริงๆ มันจะไม่ง่ายเกินไปสำหรับเขาหรือ?

การกระทำผิดกฎหมายของหลัวหงรวมทั้งตระกูลหลัว ควรผ่านหารตัดสินคดีแบบดั้งเดิม หลังจากนั้น ก็ปล่อยให้พวกเขาได้รับการลงโทษตามสมควร

เช่นนี้ จึงจะสามารถคลายความแค้นเคืองภายในใจของเหล่าประชาชนได้

จะว่าไปก็คือ คนทำชั่วควรได้รับกรรมตามสนอง

บางครั้งกรรมตามสนองอาจจะมาช้า แต่ไม่ใช่ว่าไม่มาอย่างแน่นอน

เช่นนี้ ทั้งครอบครัวของจวนอู่หมิงโหว ทั้งหมดล้วนถูกคุมขัง

และภายหลัง เหล่าทหารก็ยังพบประชาชนบางส่วนถูกทารุณกรรมในคุกมืดของจวนอู่หมิงโหวอีกด้วย

ประชาชนเหล่านี้ พวกเขาไม่ได้ทำเรื่องผิดอะไรเลย เพียงแต่เพิ่งกลับมาจากนอกเมืองหลี แล้วได้รู้ว่าด้านนอกเมืองหลีไม่มีการจัดเก็บภาษีอย่างโหดร้ายทารุณ พูดคำพูดโต้แย้งสองสามคำ ก็ถูกจับแล้ว

และพวกเขาที่ถูกจับไป กลับไม่ได้ถูกฆ่าโดยตรง แต่ถูกทรมานทีละน้อยๆ

ว่ากันว่าการฆ่าคนไม่ใช่เรื่องจริงจังอะไร แต่คนเหล่านี้ของจวนอู่หมิงโหว ดูเหมือนว่าการทรมานคนจะเป็นความสนุกสนาน

บางคนที่รับต่อการทรมานไม่ไหวก็ตายไปก่อน

แต่บางคนที่มีชีวิตอยู่ต่อ ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส และในอนาคตก็ไม่รู้ว่าจะทิ้งความหวาดกลัวเอาไว้ให้มากน้อยเพียงใด

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่มีชีวิตอยู่ก็มีจำนวนน้อย

และประชาชนเหล่านั้นที่ต้องสูญเสียครอบครัวไป พวกเขาจะต้องไปเผชิญหน้าอย่างไร?

สิ่งเหล่านี้ ล้วนเป็นจวนอู่หมิงโหวที่ก่อกรรมทำชั่ว

บรรดาประชาชนที่เป็นเดือดเป็นแค้น แต่ละคนต่างก็อยากที่จะเห็นคนของจวนอู่หมิงโหวเจอกรรมตามสนองด้วยตาของตนเอง

และสิ่งเหล่านี้ ไม่ใช่การกระทำที่ผิดกฎหมายทั้งหมดของจวนอู่หมิงโหว