แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1003

บทที่ 1003 แฟนคลับคนอื่นเขา

เยี่ยอีอีเก็บซ่อนประกายในดวงตา แล้วพยักหน้าอย่างมีความสุข “อื้ม!”

สุดท้ายทรัพย์สินของตระกูลเยี่ยจะตกอยู่ในมือคนนอกหรือไม่ เธอไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย เพราะถึงอย่างไรการได้เป็นนายหญิงของตระกูลกู้ ก็ยังดีกว่าการเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเยี่ยมาก

ส่วนพวกคนระดับสูงกับผู้ถือหุ้นของตระกูลเยี่ย พวกเขาไม่ได้สนใจอยู่แล้วว่าคนที่จะดูแลตระกูลเยี่ยในภายภาคหน้าจะเป็นหลานของเยี่ยหงเหวยหรือหลานเขยของเขา พวกเขาสนใจแค่ว่าจะช่วยให้พวกเขาทำเงินได้มากขึ้น ได้ผลประโยชน์มามากขึ้นได้หรือไม่เท่านั้น

เธอต้องร่วมมือกับกู้เยว่เจ๋อยึดครองตระกูลเยี่ยโดยเร็วที่สุด…

ไม่อย่างนั้นทันทีที่ชาติกำเนิดของเธอถูกเปิดโปง เธอจะไม่เหลืออะไรเลย…

เดิมทีแผนการของเธอราบรื่นทุกอย่าง ใครจะรู้ว่าจู่ๆ เยี่ยมู่ฝานกลับเปลี่ยนนิสัย หัดฉลาดขึ้นมาเสียอย่างนั้น

แต่ว่าไม่เป็นไร เยี่ยมู่ฝานรับมือยาก แต่ยังมียายโง่เยี่ยหวันหวั่นอยู่อีกคน คิดจะเล่นงานหล่อนนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายแสนง่าย เยี่ยมู่ฝานนั่งเฝ้าหล่อนตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ได้อยู่แล้ว

……

การถ่ายทำหลายฉากต่อจากนั้นเป็นไปอย่างราบรื่นมาก

เยี่ยหวันหวั่นไม่ลืมช่วยให้แฟนคลับผู้หญิงบางคนสมหวัง หลังจากได้รับความยินยอมจากหานเซี่ยนอวี่แล้ว ก็หยิบกล้องโพลาลอยด์ขึ้นมา หามุมที่ดูดี แล้วถ่ายรูปที่เขาสวมชุดศาสตราจารย์ไปหนึ่งรูป จากนั้นให้หานเซี่ยนอวี่เซ็นชื่อตัวเองลงบนนั้น

กงซวี่ที่อยู่อีกด้านหนึ่งเห็นอย่างนั้นก็ไม่พอใจ ชะโงกหน้าเข้ามา “พี่เยี่ย ทำไมพี่ไม่เอารูปถ่ายกับลายเซ็นผมบ้างล่ะ! คนรอบตัวพี่ไม่มีใครเป็นแฟนคลับผมบ้างเหรอ? เป็นไปไม่ได้น่า!”

เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว “แฟนคลับนายเหรอ”

“ใช่! พี่ลองคิดดูดีๆ สิ ต้องมีแน่!” กงซวี่ทำหน้าจริงจัง

เยี่ยหวันหวั่นคิดอย่างถี่ถ้วน จากนั้นพูดขึ้นว่า “เหมือนจะมีคนหนึ่งจริงๆ ด้วย…”

กงซวี่ทำหน้าพอใจทันที “ฮ่าๆๆ ผมรู้อยู่แล้ว มาๆๆ ถ่ายรูปผมๆ เดี๋ยวผมเซ็นลายเซ็นให้!”

เยี่ยหวันหวั่นทำได้เพียงถ่ายรูปกงซวี่อีกหลายใบ

กงซวี่ตวัดปากกา เซ็นชื่อตัวเองลงไปอย่างสวยงาม “พี่เยี่ย เพื่อนพี่คนไหนที่ตาถึงอย่างนี้”

เยี่ยหวันหวั่นตอบว่า “อ้อ นายก็เคยเจอแล้วนะ ก็คนที่มาดูแลกองถ่ายครั้งที่แล้วไง เจียวเจียว…”

กงซวี่อึ้งงัน

ได้ยินเสียงดัง ‘แกร๊ง’ กงซวี่มือสั่น ปากกาในมือตกพื้นไปแล้ว

ดวงหน้าเล็กๆ ของกงซวี่ซีดเผือด เขากลืนน้ำลายเอ่ยว่า “พี่เยี่ย จู่ๆ ผมก็รู้สึกว่าทักษะการแสดงของตัวเองแย่มาก ไม่คู่ควรให้แฟนคลับชื่นชอบเลย ผมขอตัวไปอ่านสคริปต์ก่อนนะ…”

พูดจบเขาก็แย่งรูปถ่ายพร้อมลายเซ็นหลายรูปนั้นมาขยำเป็นก้อน จากนั้นรีบไปนั่งอ่านบทอยู่อีกด้านหนึ่งด้วยความเร็วปานสายฟ้า

เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ฮืออออ!

ทำไมแฟนคลับของหานเซี่ยนอวี่ถึงเป็นสาวน่ารัก ส่วนแฟนคลับของเขากลับน่ากลัวอย่างนี้!

โชคดีที่เขาวิ่งเร็ว…

เยี่ยหวันหวั่นหางตากระตุกเบาๆ ขณะมองแผ่นหลังของกงซวี่ที่วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว หาได้ยากจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะมีสาวที่เขาไม่กล้าหว่านเสน่ห์ใส่อยู่ด้วย

ฉากที่เหลือของวันนี้ล้วนเป็นฉากที่กงซวี่ต้องแสดงความเป็นตัวเองออกมา น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว

เยี่ยหวันหวั่นจึงดูเวลาบนมือถือแล้วบอกว่า “อีกเดี๋ยวฉันยังมีธุระอีก ขอตัวก่อนแล้วกัน!”

หานเซี่ยนอวี่พยักหน้า “โอเค นายไปเถอะ”

กงซวี่ที่กำลังแกล้งทำเป็นตั้งใจอ่านบทหูกระดิก พอได้ยินประโยคนี้ก็พลันรีบร้อนกลับมา “หา? พี่เยี่ย พี่ไม่อยู่ดูแล้วเหรอ? ตอนบ่ายยังมีฉากของผมอยู่อีกนะ! ถ้าพี่ไปจะส่งผลกระทบต่ออารมณ์ในการถ่ายทำของผมนะ!”

เยี่ยหวันหวั่นหรี่ตาพูด “นายเก่งขนาดนี้ ฉันวางใจมาก ฉะนั้นเลยไม่ต้องคอยจับตาดูแล้วไงล่ะ!”