แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1049

บทที่ 1049 ซาดิสม์

ทันใดนั้น เสียงอู้อี้ดังขึ้น ยามาโมโตะหน้าเปลี่ยนสี งอเข่าด้วยความเจ็บปวดสาหัส หน้าผากซึมเหงื่อเย็น ทั้งร่างถอยกะโผลกกะเผลกไปข้างหลังหลายก้าว

แต่ ทันทีที่ยามาโมโตะถอยหลัง เยี่ยหวันหวั่นก็กลับพุ่งไปด้วยความรวดเร็ว เพียงไม่กี่ก้าว ตัวเธอก็มาถึงด้านหน้ายามาโมโตะ แขนซ้ายยกขึ้น ตั้งท่าจะตบแก้มขวาของยามาโมโตะ

แทบจะด้วยสัญชาตญาณ ยามาโมโตะยกมือกัน

เห็นดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นลดแขนลง จ้องยามาโมโตะที่อยู่ในท่ายกแขนกันอย่างสนใจ

“แกหลอกฉัน!”

ยามาโมโตะได้สติอย่างรวดเร็ว เขามองเยี่ยหวันหวั่นอย่างโมโห

แต่ยามาโมโตะเพิ่งเอ่ยปาก แขนซ้ายของเยี่ยหวันหวั่นกลับเงื้อขึ้นอีก

เห็นแบบนั้น ยามาโมโตะก็ตั้งท่าป้องกันอีกครั้งโดยจิตใต้สำนึก

‘เพี๊ยะ!’

จากนั้นทันทีทันใด เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะเยาะ ยกแขนขวาขึ้น ตบแก้มซ้ายของยามาโมโตะอย่างแรง

“ฉันจะฆ่าแก!”

หลังจากที่ยามาโมโตะถูกเยี่ยหวันหวั่นตบหนึ่งฉาด เขาก็พลันตะคอกเสียงดัง ใช้ฝ่ามือต่างมีด พุ่งไปเฉือนลำคอของเยี่ยหวันหวั่น

เยี่ยหวันหวั่นยืนอยู่กับที่ ไม่ขยับสักแอะ แต่ในชั่วพริบตาเดียว ฝ่ามือเธอพุ่งออกไป คว้าหมับมีดมือที่ยามาโมโตะฟาดมา

มือซ้ายของเยี่ยหวันหวั่นราวกับคีมจับไม่ปาน เรี่ยวแรงน่าตื่นตะลึง จนยามาโมโตะชักมือกลับไม่ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ

‘เพียะ!’

มือหนึ่งของเยี่ยหวันหวั่นจับมือขวาของยามาโมโตะไว้ ส่วนอีกมือก็ตบใส่หน้ายามาโมโตะอย่างแรง

“นังนี่ แกตายแน่!” ยามาโมโตะจ้องเยี่ยหวันหวั่นเขม็ง

‘เพียะ!’

ยามาโมโตะพูดจบ เยี่ยหวันหวั่นก็ตบหน้ายามาโตโตะอย่างแรงอีกฉาดติดๆ

“ตายไม่ตายนะ?” เยี่ยหวันหวั่นแค่นเสียงเย็น ดวงตาวาบคลื่นเย็นชา

เดิมทีเธอจัดการคนคนนี้เร็วๆ ก็ได้ แต่เมื่อนึกถึงคำที่เจ้าขยะนี่พูดเมื่อตะกี้ เธอก็ไม่อยากทำอย่างนั้น

เสี้ยวเวลานี้ ทุกคนในเหตุการณ์ตาโตอ้าปากค้าง ตะลึงงันอยู่กับที่

ยามาโมโตะคำรามด้วยความโกรธทันที ไม่ขัดขืนกับพันธนาการของเยี่ยหวันหวั่นอีก สองมือเขาจับเยี่ยหวันหวั่นแน่น คิดจะใช้แรงกดของร่างกาย ล้มเยี่ยหวันหวั่นชั่วพริบตา

แต่ทว่าเยี่ยหวันหวั่นกลับคล่องแคล่วว่องไว พริบตาที่ยามาโมโตะคว้าเธอ เธอก็งอตัวน้อยๆ ประสานแรงทั้งร่างระเบิดมันในชั่ววินาที

ในสายตาของทุกคน เหมือนกับว่าเยี่ยหวันหวั่นคว้ายามาโมโตะไว้ งอเอวหงายหลัง ทุ่มยามาโมโตะลงกับพื้นอย่างหนักหน่วง

เสียงดังสนั่นนี้ คนอื่นแค่ได้ยินก็รู้สึกเจ็บเหลือแสนแล้ว

ผู้นำตระกูลซุนซุนลี่จ้ง มองเยี่ยหวันหวั่นที่ด้านล่าง ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความไม่อยากเชื่อ แข็งแกร่งอย่างยามาโมโตะ ในฝ่ามือของผู้หญิงคนนั้น กลับถูกรังแกเล่นอย่างสิ้นเชิง…

ทุกครั้งที่ยามาโมโตะทำท่าจะโจมตี เยี่ยหวันหวั่นก็นำก่อนหนึ่งก้าว ตอบโต้กลับอย่างยอดเยี่ยม แม้ความเร็วและเรี่ยวแรงของเยี่ยหวันหวั่นจะเทียบยามาโมโตะไม่ได้ แต่ทักษะศิลปะการต่อสู้และทักษะมวยปล้ำกลับเหนือล้ำยามาโมโตะหลายขุม…ทั้งสองคนนี้ คนละระดับกันโดยสิ้นเชิง!

คนของตระกูลซุนและตระกูลฉินที่เดิมทีดูถูกเยี่ยหวันหวั่นต่างๆ นานา ตอนนี้ตกอยู่ในความเงียบงันแล้ว มองท่วงท่าคล่องแคล่วพลิ้วไหวของผู้หญิงคนนั้นราวกับเห็นผีไม่ปาน

ทั่วทั้งสถานที่ เงียบกริบ

คนคนหนึ่งที่ร่างกายดูเล็กและอ่อนแอ จะระเบิดแรงน่ากลัวแบบนี้ได้ยังไง แล้วเธอยังมองทะลุองศาและการเคลื่อนไหวของยามาโมโตะได้ยังไงอีก…

ทุกครั้งที่ลงมือ เยี่ยหวันหวั่นกดการโจมตีของยามาโมโตะได้อยู่หมัด ทำให้ยามาโมโตะมีแรงแต่ไม่ได้ใช้ หากนี่เป็นศึกชี้เป็นชี้ตาย เกรงว่ายามาโมโตะคงถูกเยี่ยหวันหวั่นทุบตายไปแล้ว…

ผู้หญิงคนนี้…น่ากลัวเกินไปแล้วจริงๆ …

—————————————————————————————-

บทที่ 1050 เสือซ่อนเล็บ

บนสังเวียน ยามาโมโตะถูกโยนออกไป เขาคว่ำอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับเขยื้อน