แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1109

บทที่ 1109 คนหน้าตาดี พูดอะไรก็ถูก

สามคนพ่อแม่ลูกเลือกที่จะฉลองในร้านหม้อไฟแห่งหนึ่ง

“ฮิๆ ฉันได้ประกาศนียบัตรจบการศึกษาแล้ว เจียงเยียนหรานก็ออดิชั่นผ่าน วันนี้ถือว่ามีโชคสามชั้น! มาๆ ชนแก้ว!” เยี่ยหวันหวั่นยกน้ำส้มในมือขึ้นอย่างเบิกบาน

ซือเยี่ยหานได้ยินก็มองหน้าหญิงสาว “โชคสามชั้น?”

ถังถังที่อยู่ข้างๆ เองก็กะพริบตาปริบๆ แล้วถามว่า “แม่ครับ ไม่ใช่โชคสองชั้นเหรอ?”

เยี่ยหวันหวั่นเท้าคางเหล่มองซือเยี่ยหาน แล้วบอกว่า “สามชั้นน่ะถูกแล้ว แม่เรียนจบ เจียงเยียนหรานออดิชั่นผ่าน แล้วก็อีคิวพ่อของลูกก็มีพัฒนาการด้วย ไม่มีข้อบกพร่องแล้ว!”

ซือเยี่ยหานเงียบ

ซือเยี่ยหานมองหญิงสาว แล้วถามว่า “อีคิวฉันต่ำเหรอ?”

เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ “บอกตามตรง คุณหน้าตาอย่างงี้ ถ้ายังอีคิวสูงอีก ฉันคงจะตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกพบแล้วล่ะค่ะ!”

ยังต้องลำบากตรากตรำเหมือนตอนนั้นเสียที่ไหน…

ความจริงเธอไม่เคยเข้าใจเลยว่าตอนนั้นตัวเองคิดยังไง ถึงได้หลงผิด ปล่อยผู้ชายอย่างซือเยี่ยหานไป แล้วไปหลงรักคนเลวๆ อย่างกู้เยว่เจ๋อหัวปักหำปำอย่างนั้น

ทั้งที่เธอชอบคนหน้าตาดีถึงขนาดนี้ ถึงแม้ซือเยี่ยหานจะมีจุดที่น่ากลัวไปบ้าง แต่เธอก็ไม่น่าจะเกลียดเขาขนาดนั้นนี่?

เพราะถึงยังไงสำหรับคนที่มองคนที่หน้าตา มักจะยึดหลักที่ว่า “หน้าตาดี พูดอะไรก็ถูกไปหมด” …

ขอแค่ตอนนั้นเธอมีท่าทีอ่อนลงหน่อย ซือเยี่ยหานก็คงไม่โมโหจนทำรุนแรงขนาดนั้น แล้วก็คงไม่เกิดวงจรอุบาท จนทำให้กลายเป็นโศกนาฏกรรมในที่สุด…

ซือเยี่ยหานที่ถูกเมียพูดแทงใจดำทำได้แค่เงียบ

พอได้ยินเยี่ยหวันหวั่นพูดอย่างนั้น สีหน้าของซือเยี่ยหานก็สับสนวุ่นวายอยู่นาน จากนั้นก็จ้องหน้าเธอนิ่งๆ แล้วถามขึ้นว่า “เธอรู้ได้ยังไงว่าเธอไม่ได้ตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกพบ?”

เยี่ยหวันหวั่นอึ้งงัน “หา? ฉันตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกพบเหรอ? ทำไมฉันจำไม่เห็นได้เลยล่ะ?”

เธอจำได้ว่าตัวเองถูกคนของซือเยี่ยหานนำตัวไปที่สวนจิ่นหยวน เจอกันครั้งแรกในฐานะคนแปลกหน้า ซือเยี่ยหานไม่พูดพร่ำทำเพลงก็สั่งให้เธออยู่ที่นี่ ไม่อนุญาตให้ไปไหน ฉะนั้นการพบกันครั้งแรกของพวกเขา จึงไม่ถือว่าน่าประทับใจนัก…

สายตาของซือเยี่ยหานขรึมลงเล็กน้อย แต่ไม่นานก็รีบกลบเกลื่อนสายตาผิดปกติ แล้วบอกว่า “ตัดเค้กเถอะ มูสเค้กปล่อยไว้นานจะละลาย”

“อ้อๆ ถังถังรีบดันเค้กมาเร็วเข้าลูก!” เยี่ยหวันหวั่นคิดว่าซือเยี่ยหานแค่พูดเรื่องรักแรกพบไปเรื่อยเปื่อย เลยไม่ได้คิดอะไรมาก จึงหันไปตัดเค้กอย่างมีความสุข

ขณะเดียวกัน ที่หวงเทียนเอนเตอร์เทนเมนต์

ในห้องประชุม เยี่ยอีอี เหลียงซือหาน รวมถึงผู้ช่วยของเหลียงซือหานต่างก็อยู่พร้อมหน้ากัน

ผู้ช่วยเอ่ยปากด้วยความระมัดระวัง “พี่อีอี ฉันเพิ่งได้รับการตอบรับจากทางกองถ่าย ซือหานออดิชั่นไม่ผ่าน แถมทางนั้นยังบอกว่าหานางเอกที่เหมาะสมได้แล้วด้วย…”

เหลียงซือหานออดิชั่นไม่ผ่าน เยี่ยอีอีไม่ได้แปลกใจ เพราะถึงอย่างไรในวงการนี้ทุกคนต่างก็รู้ว่าเผิงหน่วนหูเข้มงวดขนาดไหน ขนาดนักแสดงใหญ่หลายคนยังออดิชั่นไม่ผ่าน

แต่คนที่มาจากมหาลัยมีแต่หน้าใหม่ทั้งนั้น นึกไม่ถึงว่าจะหานางเอกที่เหมาะสมได้เร็วขนาดนี้ ทำให้เธอประหลาดใจเล็กน้อย

ไม่รอให้เยี่ยอีอีเอ่ยปาก เหลียงซือหานรีบถาม “หาคนที่เหมาะสมได้แล้ว ใครกัน? ศิลปินบริษัทไหน? คนของโกลบอลเหรอ?”

หวงเทียนส่งเธอไปแค่คนเดียว ถ้าไม่ใช่เธอ แล้วจะเป็นศิลปินต่ายไหนกัน?

ผู้ช่วยได้ยนิก็บอกว่า “ฉันสืบดูแล้ว ได้ยินว่าเป็นนักศึกษาปีหนึ่งของมหาวิทยาลัยภาพยนตร์ ยังไม่ได้เซ็นสัญญากับค่ายไหนเลย ขนาดสัญญาเธอก็เป็นคนเซ็นเอง เดาว่าคงเพราะโชคดีน่ะสิ!”

เหลียงซือหานได้ยินก็สีหน้าไม่ดี “เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยภาพยนตร์เหมือนกันงั้นเหรอ? ใครกัน ฉันรู้จักไหม?”

……………………..