แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1127

บทที่ 1127 หวงก้าง

พวกเขา?

พวกเขาทั้งหมดเลยเหรอ?

ไม่นึกเลยว่าจะเยอะขนาดนั้น

เพิ่งสิ้นเสียงของสืออี ดวงหน้าเล็กๆ ของเยี่ยหวันหวั่นที่เดิมก็เย็นชาอยู่แล้วยิ่งเต็มไปด้วยไอสังหาร…

หัวหน้าทีมบอดี้การ์ดลับหนึ่งในนั้นตะโกนลั่นอย่างขวัญเสีย “บ้าเอ๊ย! สืออี! นายเลวเกินไปแล้วมั้ง!”

เมื่อเห็นว่าเยี่ยหวันหวั่นเลิกโจมตีตัวเองสักที สืออีหอบหายใจพลางกุมขาตัวเอง ไม่สนใจเสียงด่าทอของพวกนั้นแม้แต่น้อย และตะโกนบอกเยี่ยหวันหวั่นอย่างสุดชีวิต “จริงๆ นะครับ เป็นพวกเขา! ผมไม่ได้โกหก!”

เป็นเพื่อนก็ต้องร่วมทุกข์ไปด้วยกันสิ! ทำไมเขาต้องยอมโดนอัดอยู่คนเดียวด้วยล่ะ?

“ดีมาก”

นั่นหมายถึงไม่ดีแล้วต่างหาก

เสียงของเยี่ยหวันหวั่นราวกับเสียงที่มาจากขุมนรก

วินาทีต่อมา เยี่ยหวันหวั่นหันไปโจมตีพวกเฟิงเสวียนอี้แทน สถานการณ์ทางนั้นชุลมุนวุ่นวายไปหมดในทันที

ส่วนซือเยี่ยหานเจ้านายของพวกเขา…เป็นอย่างที่เฟิงเสวียนอี้เดาไว้ไม่มีผิด…ยืนมองพวกเขาโดนกระทืบจริงๆ…

สีหน้าของเยี่ยหวันหวั่นเหมือนกะจะฆ่าให้หมดไม่มีเหลือ เป็นการหวงก้างที่น่ากลัวสุดๆ

อีกอย่าง…ไม่รู้ว่าเขารู้สึกไปเองหรือยังไง?

ทำไมรู้สึกว่าพลังทำลายล้างของคุณหนูหวันหวั่นสูงขึ้นกว่าเดิมมาก?

ห่างออกไปไม่ไกล กงซวี่กับคนอื่นๆ ยืนมองกันตะลึงตาค้าง

ถ้าเมื่อครู่ตอนเยี่ยหวันหวั่นชกรถจนเป็นหลุมพวกเขาตกตะลึง ตอนนี้ก็ตกใจกลัวไปแล้ว

กงซวี่พึมพำอย่างปากอ้าตาค้างว่า “พี่เยี่ย…พี่เยี่ยดื่มเหล้าปลอมเข้าไปหรือเปล่า?”

ลั่วเฉินเงียบนิ่ง

เยี่ยมู่ฝานยิ่งรู้สึกว่านี่ไม่ใช่น้องสาวตัวจริงของเขา ถึงแม้เขาจะรู้ว่าน้องสาวตัวเองมีพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ที่ไม่เลว เคยมีโค้ชหลายคนชมเธอ แต่ก็ไม่ได้เก่งจนน่ากลัวขนาดนี้ เธอคนเดียวสู้กับคนมากขนาดนั้น อีกทั้งคนที่เหมือนบอดี้การ์ดพวกนั้นก็ดูจะมีฝีมือไม่ธรรมดา

ตอนนี้เอง ได้ยินเสียงแหวกอากาศดัง ‘สวบ’ เยี่ยหวันหวั่นหมุนตัวเหวี่ยงลูกเตะพร้อมพลังมหาศาลไปทางชายร่างผอมสูงที่เพิ่งไปซื้อชาแก้เมามาเมื่อครู่

ชายตัวผอมสูงเหลือบเห็นหลุมบนรถแลนด์โรเวอร์คันนั้น ก็หน้าซีดเผือดทันที เรี่ยวแรงขนาดนี้ ถ้าโดนเข้าไป สมองเขาต้องกระจุยเป็นดอกไม้ไฟแน่ๆ!

“ไม่! ไม่ใช่! ไม่ใช่ผม!!!” ในช่วงเวลาคับขัน ชายตัวผอมสูงพลันตะโกนลั่น ยกมือชี้สะเปะสะปะไปทางไหนไม่รู้ แล้วบอกว่า “เป็นเขา…เขาต่างหาก…”

สายตาอันเย็นเยียบของเยี่ยหวันหวั่นมองตามนิ้วมือของบอดี้การ์ดร่างผอมสูงไป…

กงซวี่

กงซวี่ที่จู่ๆ โดนชี้ตัวทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก เสียววาบไปทั้งตัว

“ชิบหายแล้ว!!!”

ถ้ารู้แต่แรกว่าพี่เยี่ยเมาแล้วจะน่ากลัวขนาดนี้ ตีให้ตายเขาก็ไม่มีทางตื๊อพี่เยี่ยให้ดื่มเหล้าเด็ดขาด!

สายตาเย็นยะเยือกของเยี่ยหวันหวั่นพลันตวัดมองไปที่กงซวี่

กงซวี่ถูกจ้องจนขนลุกซู่ไปทั้งตัว หลังจากอึ้งอยู่สามวินาที ก็ตัดสินใจหันไปกอดลั่วเฉินไว้แน่น “ไม่! ไม่ใช่ผม! ผมมีเมียแล้ว! เมียผมก็คือเขา!”

ลั่วเฉินอึ้งค้าง

เขาที่ถูกกอดรู้สึกแขยงเต็มทน ทำท่าจะผลักกงซวี่ออกตามจิตใต้สำนึก

กงซวี่กอดเขาไว้แน่นเหมือนเป็นฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้าย “ถ้านายกล้าผลักฉันออก ฉันจะบอกว่าเป็นนาย!”

ลั่วเฉิน…นิ่งไปทันที…

ในวินาทีหน้าสิ่วหน้าขวาน ความคิดแผลงๆ ของกงซวี่ได้ช่วยชีวิตเขาไว้

ด้วยเหตุนี้เอง เยี่ยหวันหวั่นจึงหันไปโจมตีพวกบอดี้การ์ดที่เหลือต่อ ทั้งน่ากลัวกว่าเดิม ทั้งไม่สนใจว่าจะเป็นใครหน้าไหน ยอมฆ่าผิดดีกว่าปล่อยไป

“ไม่ใช่ผมนะ! ไม่ใช่ผมจริงๆ!”

“ใช่แล้ว ไม่ใช่พวกผมจริงๆ นะครับ!”

ภรรยาที่ว่าก็คุณเองนั่นแหละ!