แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1291

บทที่ 1291 ลงทะเลว่ายกลับไป

“เธอนี่นะ ก็นิสัยแบบนี้ เรื่องไม่คาดฝันเรื่องเดียว ทำพวกเราเป็นห่วงตั้งหลายปี ชีซิงกับเป๋ยโต่วพวกเด็กบ้านั่นคิดถึงเธอทุกวัน ตอนนั้นต้องพลิกแผ่นดินรัฐอิสระก็จะหาเธอให้เธอ แต่เธอกลับไม่แม้แต่โทรกลับมา ใจร้ายจริงๆ” แม้หญิงสาวพูดแบบนี้ แต่ในดวงตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

ยังไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก สายตาของหญิงสาวก็กลับมองไปที่หน้าอกของเยี่ยหวันหวั่น มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย “หลายปีมานี้เปลี่ยนไปมากจริงๆ ถ้าไม่ได้ยินพวกชีซิงพูดว่าเธอกลับมา ฉันก็จำเธอไม่ได้แหง”

พูดจบไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย ก็กอดเยี่ยหวันหวั่นไว้อีกอย่างเปี่ยมอารมณ์เหลือแสน จากนั้นพลันถูไถอย่างกระตือรือร้น

เยี่ยหวันหวั่นถูกสาวงามหอมนุ่มกอด มุมปากก็กระตุกอย่างยากสังเกต

นี่…เร่าร้อนเกินไปหน่อยหรือเปล่า

อย่าบอกนะว่าจะใช้แผนสาวงามกับเธอ

ที่เยี่ยหวันหวั่นไม่สังเกตเห็นคือ สายตาของหญิงสาวตกลงบนบริเวณปกคอเสื้อที่ถูกขยี้จนยุ่งเหยิงอย่างกึ่งตั้งใจไม่ตั้งใจ

เมื่อเห็นปานจันทร์เสี้ยวที่โผล่รางๆ นั้น ดวงตาของหญิงสาวก็ผุดแววแปลกใจระคนยินดีอย่างเห็นได้ชัด

เยี่ยหวันหวั่นยังคงสวมรอยยิ้มบางบนใบหน้า ดูราวกับสนิทสนมกันมาก เพียงแต่ในใจเธอกลับรู้ดี ผู้หญิงคนนี้ก็คงแค่มาหยั่งเชิงตัวเองเท่านั้น

“เอาละ ฉันเหนื่อยนิดหน่อย เธอลงไปก่อนเถอะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเรียบๆ

“โอเคๆ เสี่ยวเฟิง งั้นเธอพักก่อนสักหน่อยนะ” หญิงสาวยิ้มน้อยๆ พลางพยักหน้า ก่อนหันกายจากไป

นอกโถงประชุม ชีซิงพิงกำแพง หลับตาครุ่นคิด

“ชีซิง”

ไม่นาน หญิงสาวเดินออกจากห้องประชุม มองไปทางชีซิง

“ชิวสุ่ย เป็นยังไงบ้าง” ชีสิงถามเสียงเรียบ ยังคงหลับตา

“ผู้หญิงคนนั้นก็คือเสี่ยวเฟิง” หญิงสาวเอ่ย

ได้ยินแบบนั้นดวงตาของซีชิงราวกับดวงดวงเปล่งประกาย เขาพลันลืมตา

“งั้นเหรอ” ในดวงตาของชีซิงในที่สุดก็ผุดแววปรวนแปร

ชิวสุ่ยมีความสัมพันธ์อันดีมากกับพันธมิตรอู๋เว่ย และชิวสุ่ยก็เป็นผู้หญิงที่เคยเห็นหนึ่งในปานแต่กำเนิดของผู้นำพันธมิตรมาก่อน แต่น่าเสียดายที่คนอื่นๆ หลายปีมานี้ไม่ต่อสู้จนตายก็ถูกอำนาจท้องถิ่นกักขังจนถึงตอนนี้…

“เป็นตัวจริง” หญิงสาวพยักหน้า น้ำเสียมั่นใจ

“ตกลง พี่ชิวสุ่ย ผมรู้แล้ว” ไม่รอโอกาสหญิงสาวเปิดปาก ชีซิงก็เข้าไปในโถงประชุมทันทีและยังปิดประตูแน่นหนา

…

ในโถงประชุม

มองหญิงสาาวที่นั่งบนที่นั่ง ดวงตาของชีซิงกลับยังคงผุดแววสงสัย

“พี่เฟิง หลายปีมานี้พี่ไปไหนมากันแน่” สายตาของชีซิงตกลงบนตัวของเยี่ยหวันหวั่น เอ่ยเสียงเย็นชา

เยี่ยหวันหวั่นไม่พูดจา

มาแล้วมาอีกแล้ว! ไม่จบสักที!

เธอจะควรจะพูดยังไงไงดีเนี่ย แบดเจอร์ เธอไปไหนกันแน่หา

“ฉันไปไหนยังต้องรายงานนายด้วยเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นนั่งบนโซฟาตามสบาย

“พี่เฟิงไปที่ไหนย่อมไม่จำเป็นต้องรายงานผม” ชีซิงเดินมาถึงตรงหน้าเยี่ยหวันหวั่น และถือโอกาสนั่งบนโซฟาด้วย

ไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก ชีซิงเอ่ยอีก “ครั้งนี้ถ้าพี่ไปไหนไม่ลาอีก ต่อให้พันธมิตรอู๋เว่ยต้องพลิกแผ่นดิน ก็จะต้องหาพี่ออกมาให้ได้ นอกจากพี่จะออกจากรัฐอิสระ”

เมื่อคำพูดนี้ของชีซิงออกมา เยี่ยหวันหวั่นพลันมีสีหน้าเย็นชา ทว่าใจกลับเป็นทุกข์ยากเอื้อนเอ่ย

เจ้าชีซิงนี่ แม่มต้อนเธอเขาทางตันชัดๆ เลย!

ด้วยอำนาจของพันธมิตรอู๋เว่ยในรัฐอิสระ อยากหาใครสักคนเหมือนว่าจะเป็นเรื่องสุดแสนง่ายดาย

ถึงตอนนั้น ต่อให้ตัวเธอหนีแล้วก็เกรงว่าคงถูกพันมิตรอู๋เว่ยหาตัวกลับมาได้…

ออกจากรัฐอิสระ…ตอนนี้หนึ่งคือเธอไม่มีเงิน สองคือไม่มีพาสสปอร์ตบัตรประจำตัว หนีได้กับผีสิ หรือจะให้เธอลงทะเลว่ายน้ำกลับไปจริงๆ เหรอ

———————————————————————————-

บทที่ 1292 สหายร่วมชีวิต

“โอ้…” มุมปากเยี่ยหวันหวั่นวาดโค้งเป็นรอยยิ้มเย็น สายตาจองหอง “ชีซิง…นายกำลัง ข่มขู่ฉันเหรอ”

“พี่เฟิง ผมแค่เป็นห่วงพี่” ชีซิงเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์