แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1293

บทที่ 1293 พวกไร้ประโยชน์

ชีซิงได้ยินดังนั้นก็ชำเลืองมองเป๋ยโต่วแวบหนึ่ง จากนั้นก็แค่นหัวเราะ ไม่สนใจอีกฝ่ายอีก หันตัวจากไป

“ชีซิง แกกล้าเมินฉันเรอะ!” เป๋ยโต่วตั้งท่าก็ไล่ตามไป

…

เวลานี้ หลังเยี่ยหวันหวั่นมองชีซิงกับเป๋ยโต่วจากไปจึงค่อยถอนหายใจโล่งอกในที่สุด

ยังดีที่ก็ไม่ได้รับมือยากขนาดนั้นทุกคน

มองสภาพการณ์ตอนนี้ เป๋ยโต่วไม่จำเป็นต้องกังวล หลักๆ ก็คือชีซิง แน่นอนว่านอกจากชีซิง เกรงว่ายังมีคนอื่นอีก

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร ประตูห้องประชุมก็ถูกเคาะ

เยี่ยหวันหวั่นยืดตัวตรง เอ่ยปากเสียงเรียบ “เข้ามา”

เมื่อสิ้นเสียงเยี่ยหวันหวั่น ก็มีคนสิบกว่าคนเดินเข้ามาในโถงประชุมจากข้างนอก

“พบผู้นำพันธมิตรครับ!”

หลังทุกคนของพันธมิตรอู๋เว่ยเห็นเยี่ยหวันหวั่น ต่างคนต่างมีสีหน้า จากนั้นก็ทำความเคารพเยี่ยหวันหวั่น

“อืม” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้านิ่งๆ นับว่าสื่อเป็นนัย

คนสิบกว่าคนนี้เกรงว่าคงล้วนเป็นระดับสูงของพันธมิตรอู๋เว่ย สามารถมาเยี่ยมคารวะแบดเจอร์ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยได้ ตำแหน่งในพันธมิตรอู๋เว่ยจะต่ำต้อยได้ยังไง

“ผู้นำพันธมิตร ท่านกลับมาแล้ว ค่อยยังชั่วจริงๆ ครับ…หลายปีมานี้ผู้นำพันธมิตรหายตัวไป…แต่ละขั้วอำนาจใหญ่ต่างไม่มองพันธมิตรอู๋เว่ยในสายตาขึ้นทุกที โดยเฉพาะช่วงสองสามปีมานี้ เพราะผู้นำพันธมิตรไม่อยู่ พันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเรามีสาขาไม่น้อยทรยศ ทำให้อำนาจของพันธมิตรอู๋เว่ยไม่ยิ่งใหญ่เหมือนแต่ก่อน…ผู้นำพันธมิตรคิดว่าพวกเราควรจะทำยังไงกันดีครับ”

ชายวัยกลางคนสวมสูทผู้หนึ่งมองเยี่ยหวันหวั่นแล้วเอ่ยปาก

ได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นไม่เปลี่ยนสีหน้า นี่เกรงว่าคงเป็นชีซิงจงใจให้คนมาหยั่งเชิงตัวเองอีกแล้ว

ถ้าเป็นแบดเจอร์ตัวจริงย่อมมีวิธีแก้ไขของตัวเอง ถ้าเป็นตัวปลอม ความไม่ระวังเดียวก็อาจเผยพิรุธออกมา

เยี่ยหวันหวั่นพินิจมองชายวัยกลางคนด้วยแววตาเย็นชาทันที “เจ้าพวกไร้ประโยชน์!”

ตามด้วยคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น ทุกคนจากพันธมิตรอู๋เว่ยในที่นั้นต่างชะงัก

“ฉันไปข้างนอกแค่ไม่กี่ปี พันธมิตรอู๋เว่ยกลับถูกพวกแกทำจนลำบากยุ่งเหยิงแบบนี้ แล้วตอนนี้ยังมีหน้ามาถามฉันว่าควรทำยังไงดีอีก!” เยี่ยหวันหวั่นตะคอกเสียงเย็นชา ฝ่ามือฟาดไปที่โต๊ะเก้าอี้อย่างแรง

“ผู้นำพันธมิตรยกโทษให้ด้วยครับ! ลูกน้องไร้ความสามารถ!” เวลานี้หน้าผากชายวัยกลางคนผุดเหงื่อเย็นหนึ่งสาย ไม่กล้าพูดมากอีก

“ผู้นำพันธมิตร…นี่ก็โทษเขาไม่ได้นะครับ ยังไงเสีย…ผู้นำพันธมิตรก็หายตัวไปนานขนาดนี้…ขั้วอำนาจฝ่ายศัตรูเห็นผู้นำไม่อยู่ เลยคิดแผนร้ายต่อพันธมิตรอู๋เว่ย ยังมีสาขาที่ทรยศพวกนั้น…พวกเราก็หมดหนทางทางจริงๆ ครับ” ชายชราคนหนึ่งเอ่ยเสียงเย็นชา

“ทำไม นี่คือผลักความผิดใส่ฉัน เพราะปัญหาของฉันเลยสร้างความตกต่ำให้พันธมิตรอู๋เว่ย ใช่ไหม” เยี่ยหวันหวั่นมองชายชราที่พูด

“ลูกน้องไม่กล้าครับ และก็ไม่ได้มีเจตนากล่าวโทษผู้นำพันธมิตรด้วย…แค่พูดความจริงเท่านั้นครับ” ชายชราเอ่ย

“หึหึ…” เยี่ยหวันหวั่นยกมุมปากน้อยๆ วาดโค้งเป็นรอยยิ้มเย็นชา “อย่าเอาความสามัญกับไร้ความสามารถของตัวเองมาหาข้ออ้าง เข้าใจหรือยัง”

ได้ยินดังนั้น ชายชรามุมปากกระตุกน้อยๆ แต่ท้ายที่สุดก็พยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ”

“ดี เอาสาขาที่ทรยศพวกนั้น แล้วก็ขั้วอำนาจที่สองสามปีมานี้กล้ามาแหย่พันธมิตรอู๋เว่ยฉันทำเป็นรายชื่อส่งมาให้ฉัน” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเย็น

“ผู้นำพันธมิตรตั้งใจจะกำราบสาขาที่ทรยศกับขั้วอำนาจศัตรูพวกนั้นเหรอครับ” เป๋ยโต่วมองเยี่ยหวันหวั่น

“ฉันมีแผน” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเย็นชา

————————————————————————————————-

บทที่ 1294 ที่แท้ก็ไร้ยางอายขนาดนี้

ตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นพอเข้าใจคร่าวๆ เกี่ยวกับพันธมิตรอู๋เว่ยและสิ่งมีชีวิตอย่างแบดเจอร์นี้แล้ว

“นั่นแล้วยังไง” เยี่ยหวันหวั่นให้ตายก็ยังปากแข็ง

เธอไม่ใช่ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยสักหน่อย ถึงตอนนั้นเจ้าสวะหมามาหาเรื่อง เรื่องนั้นก็มาไม่ถึงเธอ

“เฮ้อ…ผมคิดว่า รัฐอิสระของพวกเรา ยังไม่มีใครเอาชนะเจ้าสวะหมาได้…พี่เฟิง ผ่านไปตั้งหลายปีขนาดนี้แล้ว ก็ช่างๆ มันเถอะนะ ไม่งั้น ถึงตอนนั้นถูกเจ้าสวะหมากดอัดลงกับพื้นอีก พันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเราจะเสียหน้า…” เป๋ยโต่วจนใจเล็กน้อย

“เหอะ เรื่องของฉันกับเจ้าสวะหมา ช่างไปแบบนี้ไม่ได้หรอก” เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะเย็น

“โอ้…งั้นก็ได้ สองสามวันก่อนพวกผมค้นเจอข่าวคราวของเจ้าสวะหมาพอดี เขาก็อยู่ที่รัฐอิสระ เอาแบบนี้แล้วกัน ผมเรียกคนให้ไปนัดเจ้าสวะหมามาดวลเดี่ยวกับพี่เฟิง…

“พี่เฟิง พวกเราจะเป็นเหมือนตอนนั้นไม่ได้แล้วนะ พี่ดวลเดี่ยวเอาชนะไม่ได้ ให้คนซุ่มรุมโจมตี…ยังดีที่ซุ่มโจมตีสำเร็จ แต่ประเด็นคือคนที่พี่เฟิงจัดไปล้วนถูกอัดหมอบทุกคน…น่าขายหน้าเกินไป…” เป๋ยโต่วเอ่ย

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

ดูไม่ออกเลยว่า ที่แท้แบดเจอร์ก็ไร้อายขนาดนี้…

ดวลตัวต่อตัวเอาชนะไม่ได้ ถึงกับยังส่งพันธมิตรอู๋เว่ยไปโจมตีหมู่…ที่น่ากลัวที่สุดคือ ไม่น่าเชื่อว่าจะถูกเจ้าสวะหมาคนนั้นอัดจนเข่าทรุด…

“พี่เฟิง ผมให้คนไปนัดเจ้าสวะหมาแล้ว” พูดจบเป๋ยโต่วก็กำลังจะจากไป

“เดี๋ยวก่อน!” เยี่ยหวันหวั่นดึงข้อมือเป๋ยโต่วไว้ ลากเขากลับมานั่งบนโซฟาใหม่อีกครั้ง

“ฉันเพิ่งกลับมา พันธมิตรอู๋เว่ยยังมีเรื่องต้องจัดการอีกมาก ช่วงนี้ไม่มีเวลาเท่าไร…ค่อยว่ากันหลังจากนี้ดีกว่า” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย

เจ้าเป๋ยโต่วนี้สมองมีน้ำหรือเปล่า รู้ทั้งรู้ว่าแบดเจอร์เอาชนะเจ้าสวะหมาไม่ได้ยังจะไปนัด นัดน้องสาวแกสิยะ!

แบดเจอร์สู้ชนะไม่ได้ นับประสาอะไรกับเธอ…

ต้องให้เป๋ยโต่วถอนนัดนี้ให้จงได้…

แบบนั้นโคตรแย่เลยไม่ใช่หรือไง!