แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1347

บทที่ 1347 สายที่ไม่น่าเชื่อ

ที่เยี่ยหวันหวั่นคิดคือสวนข้างนอก แต่เป่ยโต่วกลับปรับปรุงที่ชั้นเจ็ดโดยตรง…

“แต่ว่า…พี่เฟิง ชั้นเจ็ดเป็นอาณาเขตของผู้อาวุโสพวกนั้น พี่ต้องคิดให้ดีๆ …แน่นอนว่าถ้าพี่ยืนกรานจะปรับปรุง…” เป่ยโต่วมองเยี่ยหวันหวั่นพลางหัวเราะซุกซน

เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นมุมปากกระตุกเล็กน้อย ตั้งแต่ต้นจนจบเธอพูดอะไรเหรอ ใครกันที่อยากปรับปรุงชั้นเจ็ด

“ไม่เห็นเป็นไร” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเรียบ “ทั้งพันธมิตรอู๋เว่ยเป็นของฉัน อย่าบอกนะว่าฉันจะลงมืออะไรในที่ของฉันยังต้องผ่านการอนุมัติจากผู้อาวุโสพวกนั้นก่อน นายจัดการเรื่องนี้ ปรับปรุงชั้นเจ็ดให้ฉัน ต้องใช้เงินเท่าไรก็ไปที่ฝ่ายการเงิน”

ได้ยินดังนั้นเป่ยโต่วก็หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย ให้เขาทำภารกิจนี้ ก็ไม่เท่ากับว่าให้เขาไปล่วงเกินพวกตาแก่นั่นหรอกเหรอ…

แต่เยี่ยหวันหวั่นพูดออกมาแล้ว เป่ยโต่วย่อมไม่อาจพูดอะไรได้อีก

เวลานี้เป่ยโต่วแทบอยากจะตบปากตัวเองแรงๆ สองที ปากเขาจะวอนหาเรื่องทำไม…

“ตกลงครับ…พี่เฟิง เอาเป็นตามนี้…ไม่มีธุระผมก็จะไปทำงานแล้ว…” เป่ยโต่วถอนหายใจแล้วเอ่ยอย่างหมดอาลัยตายอยาก

“ไปเถอะๆ” เยี่ยหวันหวั่นโบกมือให้เป่ยโต่วไสหัวไป

หลังเป่ยโต่วจากไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ไปถูไถบีรุสกับต้าไป๋แป๊บหนึ่ง

แต่ผ่านไปชั่วครู่ มือถือของเยี่ยหวันหวั่นก็พลันดังขึ้นมา

มองชื่อคนโทรเข้าบนมือถือ เยี่ยหวันหวั่นชะงักเล็กน้อย

มือถือกับเบอร์โทรนี้เป็นของที่เป่ยโต่วให้เธอมาตอนเยี่ยหวันหวั่นเพิ่งเข้าพันธมิตรอู๋เว่ยแรกๆ ก็มีแค่เป่ยโต่ว ชีซิงกับอีกไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้

เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นรับสายแล้วเอ่ยเสียงเย็น “ว่ามา”

“ผู้นำประตูไหม” เสียงของปลายสายออกเย็นชาและแปลกหน้าเล็กน้อย

เป็นสายจากไอ้โง่ที่ไหนโทรมา ยังมาถามเธอว่าเป็นเจ้าประตูหรือเปล่า?

“เหลวไหล” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเย็น “พวกแกมาจากฝ่ายไหน”

ได้ยินแบบนั้นฝ่ายตรงข้ามเงียบไปครู่หนึ่ง “หมายความว่าไง”

“หมายความว่าไง?” เยี่ยหวันหวั่นมุมปากกระตุกเล็กน้อย “คุณเป็นใคร”

“อี้สุ่ยหาน” เสียงเรียบนิ่งดังออกมาจากในมือถือ

“ว่าไงนะ…เจ้าสวะหมา!?” หลังได้รู้ตัวตนของฝ่ายตรงข้าม เยี่ยหวันหวั่นประหลาดใจทันควัน ไม่อยากจะเชื่อ

เวลานี้มาคิดดู เจ้าสวะหมาเรียกเธอว่าผู้นำประตู ไม่ใช่ผู้นำพันธมิตร…

อี้สุ่ยหาน “?”

“เปล่าๆ …ท่านหมา…ไม่ใช่ จอมยุทธอี้…ที่แท้ก็เป็นคุณนี่เอง วันนี้ทำไมจอมยุทธอี้จู่ๆ ก็ว่างได้ล่ะ” รอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าเยี่ยหวันหวั่นพลันสลายหายไปไม่เหลือแต่เงา

เยี่ยหวันหวั่นฉุกคิดขึ้นได้ว่า ที่คาสิโนคืนนั้น ตัวเองแลกเบอร์โทรกับเจ้าสวะหมา…

แต่เธอกลับไม่คิดมาก่อนว่า เจ้าสวะหมาจะเป็นฝ่ายโทรมาหาตัวเอง ซึ่งเธอเกือบจะลืมเรื่องพวกนี้ไปแล้ว

“ธุรกิจ” เจ้าสวะหมาเอ่ยเสียงเรียบ

“จอมยุทธอี้มีธุรกิจอะไร”

ได้ยินคำพูดนี้ของเจ้าขยะหมา เยี่ยหวันหวั่นก็ขมวดคิ้วน้อยๆ หรือว่าเจ้าสวะหมามองทะลุตัวตนของเธอแล้ว?

“ฉันจะส่งที่อยู่ให้ มาแล้วค่อยว่ากัน”

พูดจบประโยคนี้ เจ้าสวะหมาก็วางสายไปโดยตรง

ได้ยินเสียงสายไม่ว่างในโทรศัพท์ เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้างงงัน ยังไม่ให้…ที่อยู่เลยนะ…

เยี่ยหวันหวั่นส่งข้อความไปอย่างรวดเร็ว ให้เจ้าสวะหมาส่งที่อยู่มา

มองที่อยู่บนข้อความ เยี่ยหวันหวั่นเข้าสู่ห้วงความคิด

เผชิญหน้ากับสุดยอดบอสของรัฐอิสระผู้นี้ เธอจะไปเองดี หรือพากองทัพคนกลุ่มใหญ่ไปด้วยดี