แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1505

บทที่ 1505 โปรดเคารพตัวเองด้วย

นัยน์ตาลึกล้ำของชายหนุ่มจับจ้องไปที่เยี่ยหวันหวั่น “ดูเหมือนความรู้สึกที่หัวหน้าไป๋มีต่อจี้หวง ก็ไม่ได้พิเศษอะไรมากมาย”

“นายแห่งอาชูร่าผู้ยิ่งใหญ่ต้องการจะสื่ออะไร” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มหวาน

“หัวหน้าไป๋เข้าห้องผมกลางดึก ไม่ทราบต้องการอะไร” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ

เยี่ยหวันหวั่นกระตุกมุมปากเล็กน้อย สาวเท้าไปหาชายหนุ่มช้าๆ แล้วกระซิบเบาๆ ข้างหูเขา “ฉันน่ะ…รักแผ่นดินยิ่งรักหนุ่มรูปงาม…นายแห่งอาชูร่าผู้ยิ่งใหญ่ไม่รู้นิสัยฉันซักนิดเลยจริงๆ เหรอ…”

เวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นอยู่ห่างชายหนุ่มแค่ครึ่งนิ้วเท่านั้น ตัวแทบจะชิดติดกันแล้ว ใกล้จนชายหนุ่มได้กลิ่นหอมจากตัวหญิงสาว

ลึกๆ ข้างในของชายหนุ่ม ราวกับมีสัตว์ร้ายยุคบรรพกาลถูกขังไว้ และมันกำลังจะแหกกรงออกมา

“หัวหน้าไป๋โปรดเคารพตัวด้วย” ชายหนุ่มข่มกลั่นไฟปรารถนาอันร้อนแรง แล้วเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่นเสียงเรียบ

เมื่อมองดูหญิงสาวตรงหน้าที่ทำท่าเหมือนรอให้บุรุษมาเชยชม ชายหนุ่มพยายามสงบสัญชาตญาณดิบเถื่อนในใจอย่างสุดความสามารถ

“เคารพตัวเอง…ไม่ทราบว่าเคารพตัวเองที่นายแห่งอาชูร่าผู้ยิ่งใหญ่พูดถึง…เป็นแบบไหน…” เยี่ยหวันหวั่นหรี่ตาจนกลายเป็นรูปจันทร์เสี้ยว สายตาสองคู่สานประสบกัน

เยี่ยหวันหวั่นยกมือขวาขึ้นเล็กน้อย ทำท่าจะคว้าตัวชายหนุ่ม

ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไม่ทันว่าเขาเคลื่อนไหวยังไง แต่กลับหลบฝ่ามือของเยี่ยหวันหวั่นไปได้

เยี่ยหวันหวั่นใบหน้าเปื้อนยิ้ม ค่อยๆ ก้าวไปหาชายหนุ่ม

ชายหนุ่มไม่พูดอะไรซักคำ เขากลับเข้าไปในห้องน้ำ หยิบชุดนอนที่ห้อยไว้บนราวในห้องน้ำ ทำท่าจะใส่ชุดนอน แต่เยี่ยหวันหวั่นกลับเดินตามเข้ามาอย่างรวดเร็วเหมือนงามตามตัว

“หัวหน้าไป๋อยากดูผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอ” สายตาของชายหนุ่มจับจ้องเยี่ยหวันหวั่น

“ก็ดีสิ” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้ายิ้ม

ชายหนุ่มยังไม่ทันพูดอะไร เยี่ยหวันหวั่นกลับก้าวเท้ายาวๆ ก้าวหนึ่งมายืนข้างกายเขา แล้วพูดยิ้มๆ ว่า “ถ้าไง…ให้ฉันช่วยนายแห่งอาชูร่าผู้ยิ่งใหญ่ใส่เสื้อผ้าดีไหม…”

“ไม่จำเป็น” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเย็นชา

“จริงเหรอ…” เยี่ยหวันหวั่นเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม ไอร้อนในห้องน้ำทำให้ร่างกายของทั้งสองเปียกชื้นเล็กน้อย

พอเห็นเยี่ยหวันหวั่นเอื้อมมือมาทางตัวเอง ชายหนุ่มรีบยกแขนขวาขึ้น

เยี่ยหวันหวั่นคว้าแขนขวาของชายหนุ่ม ใบหน้ายิ้มหวาน ดูไร้เดียงสาน่าหลงใหล

ชายหนุ่มสะบัดมือไปข้างหน้าโดยสัญชาตญาณ เหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหันบวกกับพื้นที่เปียก เยี่ยหวันหวั่นลื่นล้มไปด้านข้าง

ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อย ยื่นมือไปคว้าตัวเยี่ยหวันหวั่น

แต่เพราะแรงโน้มถ่วง เยี่ยหวันหวั่นคว้าตัวซือเยี่ยหาน แล้วล้มเข้าไปในอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่นพร้อมกัน

พริบตาเดียว เยี่ยหวันหวั่นเปียกไปทั้งตัว ผิวกายทุกระเบียดนิ้วบนร่างบางปรากฏให้เห็นรางๆ

ชายหนุ่มนอนคร่อมอยู่บนตัวเยี่ยหวันหวั่น ผ้าขนหนูหลุดออกไปครึ่งหนึ่ง

ในห้องน้ำ บรรยากาศคลุมเครือแผ่ปกคลุมไปทั่ว…

“นายแห่งอาชูร่า…คุณ…จะทำอะไร…” พอสัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่มจากตัวชายหนุ่ม กับการเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติบางอย่าง เยี่ยหวันหวั่นก็มองชายหนุ่มที่อยู่ข้างบนด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย

วินาทีนี้ ชายหนุ่มไม่อาจควบคุมความปรารถนาในแววตาได้อีก ราวกับสัตว์ร้ายที่ถูกขังอยู่ข้างในได้แหกกรงออกมา และต้องการขย้ำหญิงสาวที่อยู่ข้างล่าง กลืนกินเธอทั้งตัวไม่ให้เหลือแม้แต่กระดูก

แต่ชายหนุ่มยังไม่ทันทำอะไร เสียง “โครม” กลับดังสนั่น ใครบางคนถีบประตูเข้ามา

วินาทีต่อมา เจียงเหยียนที่ย้อมผมสีแดงทั้งหัวก็วิ่งเข้ามาในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

เสียงดังโครมครามในห้องน้ำทำให้เจียงเหยียนคิดว่ามีนักฆ่าบุกเข้ามา ด้วยเหตุนี้จึงถีบประตูเข้ามา แต่พอเข้ามาในห้องน้ำแล้ว…กลับเห็นนายแห่งอาชูร่าพันผ้าขนหนู แล้วก็นอนคร่อมอยู่บนตัวไป๋เฟิ่ง…

————————————————————————————-

บทที่ 1506 พักผ่อนเอาแรง

แวบแรก เจียงเหยียนนึกว่าตัวเองตาฝาด

นายแห่งอาชูร่า…กับ…ไป๋เฟิ่ง!!!

“พี่เฟิ่ง รัฐอิสระเหมือนวังหลังของพี่เลย! พี่อยากจะขึ้นใครก็ขึ้นได้!” เป่ยโต่วชูนิ้วโป้งให้เยี่ยหวันหวั่นด้วยสีหน้าทึ่ง

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

“ตอนนี้พี่เฟิ่งคงเหนื่อยแล้ว…พวกเราไปกันเถอะ ให้พี่เฟิ่งพักผ่อนเอาแรงหน่อย…” ชีซิงครุ่นคิด แล้วกล่าว

เป่ยโต่วอึ้ง “คนที่เหนื่อยต้องเป็น…นายแห่งอาชูร่าไม่ใช่เหรอ…”

“พูดเหลวไหลอะไรกัน” เยี่ยหวันหวั่นมองค้อนเป่ยโต่วกับชีซิง “ไม่ได้ทำอะไร แค่เจอกันแล้วก็คุยกันธรรมดา”

เป่ยโต่วกับชีซิงจ้องเสื้อผ้าผู้ชายบนตัวเยี่ยหวันหวั่น…ใครจะไปเชื่อล่ะ!

ไม่ได้ทำอะไร แล้วเสื้อผ้าตัวเองหายไปไหนล่ะ? ถึงได้ใส่เสื้อผ้าของนายแห่งอาชูร่ากลับมาแบบนี้…

“พี่เฟิ่ง…กู่พิษในตัวพี่…แก้ได้แล้วใช่ไหม” ชีซิงถามอย่างมีความหมายแฝง

“ก็บอกแล้วไงว่าแค่คุยกันธรรมดา ยังไม่ได้แก้พิษ” เยี่ยหวันหวั่นบอก

ชีซิงพยักหน้า ในเมื่อพี่เฟิ่งบอกว่าไม่ได้ทำอะไรก็คงจะเป็นอย่างงั้น

“เห็นไหม ฉันบอกนายแล้ว พี่เฟิ่งจะเผด็จศึกนายแห่งอาชูร่าได้ยังไง พี่เฟิ่ง ผมไม่ได้ว่าพี่นะ คนระดับนายแห่งอาชูร่ากับจี้หวง พี่อย่าไปหวังเลย…สุดท้ายจะลำบากตัวเองเปล่าๆ” เป่ยโต่วหัวเราะบอก

อีกอย่าง ถ้าขืนใจจริงๆ นายแห่งอาชูร่าไม่มีทางชอบพี่เฟิ่งแน่นอน งั้นขืนใจเสร็จก็ต้องตายอยู่ดี!

เยี่ยหวันหวั่นขี้เกียจสนใจคำพูดไร้สาระของเป่ยโต่ว พอสั่งให้ทั้งสองไสหัวออกไป เธอก็ไปกอดต้าไป๋กับเจ้าบีรุส

มองดูต้าไป๋ จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมา…คราวหน้าเธอพาต้าไป๋ไปทดสอบนายแห่งอาชูร่าก็ได้นี่นา…

……

เช้าตรู่วันต่อมา ในห้องทำงานของพันธมิตรอู๋เว่ย จู่ๆ เสียงมือถือของเยี่ยหวันหวั่นก็ดังขึ้น

“น้องโหย่วหมิง ตอนนี้ฉันอยู่ที่เดิม เธอรีบออกมาเร็ว ฉันจะพาเธอกลับบ้าน” เสียงของเนี่ยอู๋หมิงดังมาจากปลายสาย