แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1507

บทที่ 1507 แค่อรรถรส

“OK อีกเดี๋ยวฉันก็ถึง”

พอวางสาย เยี่ยหวันหวั่นก็ให้ชีซิงเตรียมของขวัญสำหรับเยี่ยมจำนวนหนึ่ง แล้วก็ยังมีของขวัญที่จะให้ถังถังด้วย

หลังมาถึงที่นัดหมาย เยี่ยหวันหวั่นก็ขึ้นรถเนี่ยอู๋หมิง

“เถ้าแก่โหย่วหมิง แค่พาเธอไปดูว่าบ้านฉันอยู่ที่ไหน ดูเธอเตรียมของมาเยอะแยะเข้าสิ เห็นเป็นคนอื่นคนไกลไปได้…” เนี่ยอู๋หมิงจ้องของห่อเล็กห่อใหญ่ในมือเยี่ยหวันหวั่น แล้วยิ้มกว้าง

พูดจบ เนี่ยอู๋หมิงก็รีบคว้าของขวัญห่อหนึ่งไปทันที

“นั่นของถังถัง” เยี่ยหวันหวั่นย่นคิ้ว ตาเนี่ยอู๋หมิงคนนี้ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ

“แล้วอันนั้นล่ะ…?” เนี่ยอู๋หมิงชี้ห่อของขวัญอีกห่อ

“ของคุณหญิงเนี่ย” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย

เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้า จากนั้นก็หันไปมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างตั้งตาคอย “งั้น…ของฉันล่ะ?”

เยี่ยหวันหวั่นเงียบ

เห็นแววตาคาดหวังของเนี่ยอู๋หมิงแล้วเยี่ยหวันหวั่นก็ได้แต่ถอนหายใจ เธอหยิบแบงค์ร้อยหยวนห้าใบออกมาจากอกเสื้อ แล้ววางลงบนมือเนี่ยอู๋หมิง “อันนี้พอได้ไหม…”

“ได้สิๆๆ…โธ่ น้องสาวโหย่วหมิง เรื่องนี้เธอทำไม่ถูกนะ…พวกเราสนิทกันขนาดนี้เธอยังจะให้อะไรอีก…เห็นเป็นคนอื่นคนไกลไปได้ อย่างงี้ก็เท่ากับตบหน้าฉันน่ะสิ คราวหน้าอย่าทำอย่างงี้อีกล่ะ…” เนี่ยอู๋หมิงยัดแบงค์ร้อยหยวนห้าใบใส่กระเป๋า แล้วพูดกับเยี่ยหวันหวั่น

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก ยังหน้าด้านได้กว่านี้อีกไหมเนี่ย?

เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร เนี่ยอู๋หมิงก็รีบเหยียบคันเร่ง รถยนต์เคลื่อนที่ไปยังโซนเนี่ย

สุดท้ายเยี่ยหวันหวั่นก็มาถึงโซนเนี่ยประมาณเที่ยงวัน

ตระกูลเนี่ยตั้งอยู่ใจกลางของโซนเนี่ย คฤหาสน์หรูหราเทียบได้กับตระกูลจี้ทีเดียว ในบ้านน่าจะมีภูเขาทองอยู่เป็นแน่

ถ้าไม่รู้เรื่องมาก่อนเยี่ยหวันหวั่นต้องไม่เชื่อแน่ ว่าเนี่ยอู๋หมิงจะเป็นถึงคุณชายใหญ่ของตระกูลเนี่ย

“คุณชายใหญ่…”

ขณะเดินเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลเนี่ย มีนักสู้หลายคนหันมาทำความเคารพเนี่ยอู๋หมิง

เนี่ยอู๋หมิงไม่สนใจ เดินนำเยี่ยหวันหวั่นไปยังใจกลางของตระกูลเนี่ย

“หัวหน้า!”

ไม่นาน พวกหนุ่มกรรมกรต่างชาติกับอี้จือฮวาก็เดินออกมาจากสวนหลังคฤหาสน์

“ฮ่าๆ…เถ้าแก่โหย่วหมิงมาแล้วเหรอ…” นักพรตใจบริสุทธิ์มองเยี่ยหวันหวั่น แล้วยิ้มทักทาย แต่รอยยิ้มนั่นกลับดูร้อนตัว

หนุ่มภูเขาน้ำแข็งแบกโลงศพ ใบหน้าไร้อารมณ์ แอบชำเลืองมองเยี่ยหวันหวั่นเป็นพักๆ

พอเห็นพวกนักพรตใจบริสุทธิ์ เยี่ยหวันหวั่นก็มีน้ำโห ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขา เธอจะโดนกู่พิศวาสได้ยังไง…

“น้องสาวโหย่วหมิง กู่พิศวาสในตัวเธอ แก้ได้รึยัง…” หนุ่มกรรมกรต่างชาติมองพิจารณาเยี่ยหวันหวั่น แล้วถาม

สิ้นเสียงของหนุ่มกรรมกรต่างชาติ เนี่ยอู๋หมิงกับพวกก็หันไปถมึงตาใส่เขา ให้ตายเถอะ ทักเรื่องไหนไม่ทัก ไอ้สมองกลวงเอ๊ย!

“ต้องขอบคุณพวกนาย ยังไม่ได้แก้” เยี่ยหวันหวั่นตอบ

“งั้นก็แย่สิ” หนุ่มกรรมกรต่างชาติทำหน้ากังวล “น้องโหย่วหมิง กู่พิศวาสต้องหาคนที่มีใจตรงกันถึงจะแก้ได้ เธอต้องรีบหน่อยล่ะ ไม่งั้นพอถึงเวลาเลือดไหลออกทางทวารทั้งเจ็ด ปากและลิ้นเป็นแผล จะตายไม่รู้ตัวเอานะ!”

“ไสหัวไปไกลๆ เลย” นักพรตใจบริสุทธิ์ผลักหนุ่มกรรมกรต่างชาติ “คนที่โสดมาหลายสิบปีอย่างนายจะไปเข้าใจเรื่องกู่พิศวาสได้ยังไง นายไม่เข้าใจความรักด้วยซ้ำ ยังมีหน้ามาพูดเรื่องกู่พิศวาสอีก เถ้าแก่โหย่วหมิงหน้าตาสะสวย เปรียบเสมือนเทพธิดาบนสวรรค์ชั้นเจ็ดลงมาเยือนโลกมนุษย์ อยากได้หนุ่มเลี้ยงวัวแบบไหนมีเหรอจะหาไม่ได้? กู่พิศวาสนี่ก็แค่…อรรถรสอย่างหนึ่งเท่านั้นแหละ! เข้าใจไหม!”

เยี่ยหวันหวั่นเอือมระอา หนุ่มเลี้ยงวัวบ้านปู่เอ็งน่ะสิ!!

————————————————————————————-

บทที่ 1508 เอาให้ตาย