แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1515

บทที่ 1515 ลูกโง่ของเจ้าของที่

เยี่ยหวันหวั่นยังคงไม่ได้สติกลับมา คุณนายตระกูลเนี่ยจะรับตัวเองเป็นลูกสาวบุญธรรม มันปัจจุบันทันด่วนเกินไปจนเธอไม่ได้เตรียมใจแม้แต่น้อย

ไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก ‘เนี่ยอู๋โยว’ ก็มองคุณนายเนี่ยและขมวดคิ้วแน่น “แม่คะ…คุณแม่เป็นคุณนายตระกูลเนี่ย รับลูกสาวบุญธรรมไม่ใช่เรื่องเล็กๆ…อีกอย่าง คุณแม่เพิ่งเคยพบหน้าคุณหนูหวันหวั่นท่านนี้เป็นครั้งแรก ไม่ได้รู้จักกันแม้แต่น้อย ไหนเลยจะรับเป็นลูกสาวบุญธรรมได้ง่ายๆ อย่างนี้…”

“แม่คะ พี่อู๋โยวพูดถูก เรื่องนี้รอพ่อกลับมาก่อน หลังปรึกษากันแล้วค่อยตัดสินใจดีกว่า…” เนี่ยหลิงหลงก็รีบเอ่ยปาก

“พวกแกสองคนพูดบ้าอะไรหา!” เนี่ยอู๋หมิงเหลือบมอง ‘เนี่ยอู๋โยว’ กับเนี่ยหลิงหลงหนึ่งทีแล้วมองคุณนายเนี่ยก่อนแย้มยิ้ม “แม่…ผมว่าหวันหวั่นดีมากเลยนะ ด้วยความสัมพันธ์ของพวกเรา รับเธอเป็นลูกบุญธรรมได้สบายหายห่วง”

“แต่พ่อยังไม่กลับมา ทำแบบนี้ออกจะมักง่ายไปหน่อย” เนี่ยหลิงหลงมองเนี่ยอู๋โยวแล้วเอ่ยปาก

ได้ยินดังนั้นเนี่ยอู๋หมิงก็เบ้ปาก “พ่อไม่ได้กลับมาตั้งนานแล้ว ฉันว่าคงถูกปีศาจจิ้งจอกตัวไหนสักตัวล่อลวงที่ข้างนอกแล้วแหงแซะ…”

“ปากเสีย! พูดจาเหลวไหลอยู่นั่นแหละ!” คุณนายเนี่ยถลึงตาใส่เนี่ยอู๋หมิง

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก พูดแบบนี้กับพ่อตัวเอง…เนี่ยอู๋หมิงโง่หรือเปล่า…

เห็นเนี่ยอู๋หมิงไม่เอ่ยปากอีก คุณนายเนี่ยก็หันมองเยี่ยหวันหวั่นแล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ย “หวันหวั่น หนูคิดว่ายังไงจ๊ะ”

“คุณป้า…”

เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งคิดจะอ้าปาก คุณนายเนี่ยก็กลับเอ่ยขัดเสียก่อน “ก็กะทันหันไปหน่อยจริงๆ เอาแบบนี้ หวันหวั่นหนูไปใคร่ครวญก่อนสักสองสามวัน”

“ได้ค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าน้อยๆ

อีกด้านหนึ่ง เนี่ยหลิงหลงเพิ่งอยากอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง แต่พ่อบ้านตระกูลเนี่ยกลับเดินเข้ามาในโถงใหญ่แล้วเอ่ยกับคุณนายเนี่ยด้วยเสียงเคารพ “คุณนายครับ…คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นมาเยี่ยมครับ”

“คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น?” คุณนายเนี่ยมีท่าทีครุ่นคิด

ตระกูลเสิ่นเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่รัฐอิสระ กำลังเงินแข็งแกร่ง ในรัฐอิสระไม่มีกองกำลังไหนสามารถยกมาเปรียบเทียบได้

รัฐอิสระเชิดชูวิทยายุทธ์ ตระกูลและกองกำลังทรงอิทธิพลต่างๆ ส่วนใหญ่ลุ่มหลงในวิทยายุทธ์

แต่ตระกูลเสิ่นกลับเป็นข้อยกเว้น ให้ความสำคัญกับแค่การค้า

ทั้งรัฐอิสระ เล็กไปจนถึงร้านอาหาร ใหญ่ไปจนถึงการก่อสร้างอสังหาริมทรัพย์ แทบทั้งหมดล้วนผูกขาดโดยตระกูลเสิ่น

และคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นนี้ก็คือผู้สืบทอดของตระกูลเสิ่น

“เทพแห่งโชคลาภมาเหรอ!” เนี่ยอู๋หมิงมีสีหน้าตื่นเต้น “ระ…รีบเชิญเข้ามาเร็วๆ เลย!”

ได้ยินดังนั้นพ่อบ้านก็พยักหน้า จากนั้นถอนตัวออกไป

หลังจากนั้นชั่วครู่ ชายหนุ่มในชุดสีน้ำเงินคนหนึ่งก็เดินสง่าเข้ามาในโถงใหญ่ตระกูลเนี่ย

“ฮ่าๆๆ น้องเสิ่น ไม่เจอกันนานเลยนะ” เมื่อเนี่ยอู๋หมิงเห็นคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นก็รีบเข้าไปหา

“พี่เนี่ย มา ของขวัญพบหน้า”

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหยิบแท่งทองออกมาว่งให้เนี่ยอู๋หมิงหนึ่งแท่ง

“น้องเสิ่น!” เนี่ยอู๋หมิงมึสีหน้าเปี่ยมความไม่พอใจ “น้องเสิ่นดูว่าตัวเองทำอะไรสิ! พวกเราเป็นอะไรกัน พี่น้องร่วมสาบานนะ! ไม่มีอะไรก็ให้แท่งทองฉันแล้ว นี่ไม่ใช่ตบหน้าฉันเนี่ยอู๋หมิงเหรอ! ครั้งหน้าไม่ต้องทำแบบนี้แล้วนะ!”

เนี่ยอู๋หมิงพูดจบก็รีบเก็บแท่งทองอย่างดี

เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูด คนพิลึกจากไหนเนี่ย…

“มา พ่อบ้านลำบากแล้ว” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหยิบแท่งทองออกมาส่งให้พ่อบ้านชราหนึ่งแท่ง

“ขอบคุณครับคุณชายใหญ่เสิ่น” ชายชราพยักหน้าให้ชายหนุ่ม

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นท่านนี้ ทุกครั้งที่มาจะให้พวกแท่งทองไม่ก็เงิน พ่อบ้านคุ้นชินแล้ว

————————————————————————————————–