แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1547

บทที่ 1547 แข่งเดินหมากจนอารมณ์ร้อน

ตอนนี้ เยี่ยหวันหวั่นที่กำลังดื่มชาอยู่กับผู้นำตระกูลเสิ่นได้ยินเสียงเป่ยโต่ว ก็รีบหันไปมองทางนายแห่งอาชูร่ากับจี้ซิวหร่าน

สองคนนั้น…กำลังแข่งเดินหมากกันงั้นเหรอ?

แข่งเดินหมากกันจนอารมณ์ร้อนขึ้นมาเลยจะตีกัน?!

เยี่ยหวันหวั่นส่ายหน้า หน้าตาเหมือนไม่อยากเชื่อ ถ้าเป็นเป่ยโต่วแข่งเดินหมากแพ้แล้วอารมณ์ร้อนขึ้นมา เยี่ยหวันหวั่นจะไม่แปลกใจเลยซักนิด แต่ถ้าเป็นคนระดับจี้ซิวหร่านกับนายแห่งอาชูร่าล่ะก็ ไม่มีทางเป็นไปได้แน่

สองคนนี้เดินหมากกันอยู่ดีๆ เมื่อกี้ยังสนิทกันเหมือนพี่น้องท้องเดียวกัน พริบตาเดียวทำไมถึงตีกันขึ้นมาได้ล่ะ…

เจียงเหยียนรีบก้าวเข้ามายืนขวางด้านหน้าซือเยี่ยหาน จ้องจี้ซิวหร่านด้วยสายตาเย็นชา

แต่เจียงเหยียนยังไม่ทันทำอะไรมากกว่านั้น คูกู่กลับเดินออกมาจากกลุ่มคน แล้วเผชิญหน้ากับเจียงเหยียน

“คูกู่ ถอยไป” จี้ซิวหร่านมองคูกู่ แล้วเอ่ยเสียงเรียบ

คูกู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ทำท่าเหมือนจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ไม่พูด ทำได้เพียงถอยออกไปทำตามคำสั่งของจี้ซิวหร่าน

“เจียงเหยียน” นายแห่งอาชูร่ากล่าวเสียงเรียบ

“นายท่าน…” เจียงเหยียนรีบกล่าว “อาการบาดเจ็บของนายท่าน…”

“หายดีแล้ว” นายแห่งอาชูร่ากล่าว

“แต่…”

เจียงเหยียนยังอยากจะพูดอะไร แต่ยังพูดไม่ทันจบ นายแห่งอาชูร่าก็ตัดบท “ถอยไป”

เจียงเหยียนกัดฟัน เขาย่อมไม่กล้าขัดคำสั่งของนายแห่งอาชูร่า จึงทำได้เพียงถอยออกไปอย่างไม่มีทางเลือก

เมื่อคู่กู่กับเจียงเหยียนถอยออกไป จี้ซิวหร่านก็เคลื่อนไหวทันที ขายาวก้าวออกไป พริบตาเดียวก็มายืนอยู่หน้าซือเยี่ยหาน จากนั้นง้างฝ่ามือขวาขึ้น แล้วสับลงมา

พลังฝ่ามือเหมือนผิวน้ำที่กระเพื่อม ราวกับมีระลอกคลื่นปรากฏเป็นริ้ว ฝ่ามือยังไม่ทันถึง ลมแรงปะทะเข้ามาก่อน

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ทว่านายแห่งอาชูร่ายังคงหน้าไม่เปลี่ยนสี เขากลับตวัดฝ่ามือออกไป

ฝ่ามือของนายแห่งอาชูร่ากับจี้ซิวหร่านปะทะกัน ราวกับอุกาบาตที่หลุดจากวงโคจรสองลูกพุ่งชนกัน

วินาทีต่อมา เสียงปะทะกันดังสนั่นหวั่นไหวจนชวนให้คนหูอื้อ

จี้ซิวหร่านเคลื่อนไหวสง่างามดุจเทพเซียน นายแห่งอาชูร่าราวกับเหยียบอยู่บนยอดเขาหิมะ ทุกกระบวนท่าชวนให้ผู้ชมอกสั่นขวัญแขวน

พอเห็นนายแห่งอาชูร่ากับจี้ซิวหร่านสู้กันขึ้นมา เยี่ยหวันหวั่นได้แต่ทำหน้างง การต่อสู้ของสองคนนี้เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเลยจริงๆ…แต่ถ้าพูดตามหลักแล้ว เธอก็ควรอยู่เฉยๆ ไม่เข้าไปยุ่งรึเปล่านะ…

ผู้นำตระกูลเสิ่นหันไปมองทางนายแห่งอาชูร่ากับจี้ซิวหร่านแล้วอดขมวดคิ้วไม่ได้ แต่ในฐานะผู้นำตระกูลที่เป็นเจ้าภาพ เขากลับนิ่งเฉยไม่ทำอะไร เหมือนไม่มีความคิดจะเข้าไปยุ่ง

วินาทีนี้ ผู้คนในงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นต่างทำหน้าประหลาดใจ ตามหลักแล้วคนระดับนายแห่งอาชูร่ากับจี้หวง ถึงจะมีความแค้นอะไรกัน ก็ไม่น่าจะสู้กันในสถานการณ์อย่างนี้ กว่าพวกเขาจะมาอยู่จุดนี้ได้ มีคนไหนบ้างที่ไม่ใช่คนฉลาดรอบคอบ ไม่มีทางที่จะแยกแยะสถานการณ์ไม่ออก

ถึงจะสู้กันจริงๆ ก็ควรจะสู้กันหลังงานเลี้ยงเลิกถึงจะถูก…

“น่าแปลก เกิดอะไรขึ้นกันแน่ จี้หวงกับนายแห่งอาชูร่าถึงได้สู้กันในงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นอย่างงี้…”

แขกคนหนึ่งพูดด้วยความประหลาดใจ

“เมื่อกี้เป่ยโต่วจากพันธมิตรอู๋เว่ย…เหมือนจะบอกว่าเป็นเพราะจี้หวงกับนายแห่งอาชูร่าแข่งเดินหมากกัน…แล้วอารมณ์ร้อนขึ้นมา…ก็เลยสู้กัน…”

“แข่งเดินหมาก…จนอารมณ์ร้อน?”

แขกในงานหลายคนอึ้ง นี่กำลังล้อเล่นอะไรกันอยู่…จี้หวงกับนายแห่งอาชูร่าเป็นคนระดับไหน จะสู้กันเพราะเรื่องแข่งเดินหมากได้ยังไง…