แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1581

บทที่ 1581 เรียกไม่ลง

“ผู้นำ ถึงตอนนั้นพวกเราไม่เข้าโรงเรียนดีกว่าครับ ถ้าถูกคนจำได้จะแย่เอา เพื่อไม่ดึงดูดความสงสัยคนก็ให้เขาพาผู้นำเข้าโรงเรียนดีกว่าครับ”

“ได้” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก

“พะ…พบท่านผู้นำครับ!”

ชายชราวัยหกสิบเห็นเยี่ยหวันหวั่นก็มีสีหน้าเปี่ยมความตื่นเต้น

หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแต่งหน้าน่าเกลียดนี้ก็คือบอสของพันธมิตรอู๋เว่ย แบดเจอรัฐอิสระ…

“ไม่ต้องมากพิธีการ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณครับผู้นำ!” ชายชราวัยหกสิบพยักหน้ารัว

ไม่นานกลุ่มสีคนก็ออกจากพันธมิตรอู๋เว่ย ขับรถมุ่งตรงไปยังทิศทางของโรงเรียนชื่อเยี่ยน

“ผู้นำ นักเรียนโรงเรียนชื่อเยี่ยนคนหนึ่งครั้งก่อนลอบสังหารเจ้าสวะหมา เห็นว่าก็ไม่มีข่าวคราวแล้วครับ” บนรถผู้อาวุโสใหญ่เอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น

“ลอบสังหารเจ้าสวะหมา? ” เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าประหลาดใจ นักเรียนคนไหนคิดไม่ตกรับภารกิจฆ่าตัวตายอย่างนี้ ไม่ทำก็ไม่ตายแท้ๆ …

ไม่มีข่าวคราวแล้วก็คงเพราะถูกอี้สุ่ยหานจัดการแล้วนั่นแหละ อี้สุ่ยหานคนนั้นไม่ได้จัดการง่ายสักนิด…

สามโรงเรียนใหญ่ล้วนเป็นโรงเรียนทหารรับจ้าง ไม่เพ่งเล็งใคร ตราบใดที่มีภารกิจที่เหมาะสมก็จะรับภารกิจไว้ นักเรียนรับผิดชอบทำภารกิจให้สำเร็จ ส่วนภารกิจที่ระดับความยากสูง โดยทั่วไปแล้วแทบจะไม่มีคนรับ

ตัวอย่างเช่นภารกิจเอาผมหนึ่งเส้นของผู้นำอาชูร่า ไม่ก็ภารกิจเอาแหวนวงหนึ่งของจักรพรรดิจี้

อยากเอาชีวิตของอี้สุ่ยห่านนอกจากน้ำจะเข้าสมองไม่ก็เบื่อชีวิตไม่อยากอยู่แล้ว ไม่งั้นก็ไม่มีทางมีทหารรับจ้างไปรับภารกิจอย่างนี้

ผ่านไปครึ่งวัน ผู้อาวุโสสามก็ขับรถมาถึงตีนภูเขาลูกหนึ่ง

โรงเรียนชื่อเยี่ยนหนึ่งในสามโรงเรียนใหญ่อยู่บนภูเขานี้เอง อีกทั้งยังห้ามขับรถผ่าน ใครมาเยือนก็ได้แต่ต้องอาศัยเดินเท้าเข้าโรงเรียน

ก็เหมือนกับที่ว่าเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม หลายคนได้แต่ต้องเดินลงจากรถ

บนเส้นทางนี้ไม่ค่อยสงบอยู่หน่อยเหมือนที่จี้ซิวหร่านว่าจริงๆ นักเรียนที่มุ่งหน้ามาเข้าร่วมการสอบเข้าโรงเรียนมีล้นหลาม ระหว่างทางเยี่ยหวันหวั่นเห็นการต่อสู้ดุเดือดที่แค่พูดไม่ลงรอยกันหนึ่งประโยคก็ระเบิดการต่อสู้กันแล้วมากมาย

แต่พวกเธอยังนับว่าสงบมาก ราบรื่นไร้สิ่งกีดขวาง

“พวกนายกลับไปเถอะ” เยี่ยหวันหวั่นโบกมือให้ผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสสาม

“ผู้นำ พวกเราจะส่งผู้นำขึ้นภูเขา…” ผู้อาวุโสสามเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม

“ไม่ต้องแล้ว กลับไปเถอะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก

ผู้อาวุโสสามพูดไม่ออก

พวกเขาแต่งหน้าซะแก่ขนาดนี้แถมยังตามผู้นำข้ามน้ำข้ามทะเลมาถึงที่นี่ก็เพื่อคุยเล่นเป็นเพื่อนผู้นำแก้เหงาเหรอ…

ผู้อาวุโสทั้งสองคนไหนเลยจะรู้ว่าผู้นำพาพวกเขามา ความจริงแค่เพราะกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางเลยให้พวกเขามาเป็นบอดี้การ์ดเท่านั้น ในเมื่อถึงจุดหมายอย่างปลอดภัยแล้ว พวกเขาก็ย่อมควรกลับได้แล้ว

ผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสสามจำต้องจากไปก่อนภายใต้ความจนใจ

ส่วนสมาชิกหัวกะทิของพันธมิตรอู๋เว่ยก็ถูกทิ้งไว้ที่นี่

การสอบเข้าโรงเรียนชื่อเยี่ยน ในสถานการณ์ทั่วไปแล้วรุ่นเยาว์ของกองกำลังใหญ่จะต่างพาสมาชิกของตระกูลมาด้วย คนธรรมดาก็จะพาสมาชิกครอบครัวมา แค่เพื่อว่าโรงเรียนชื่อเยี่ยนจะได้รู้จักครอบครัวของผู้เข้าสอบ หลีกเลี่ยงการล้มเหลวภารกิจถูกฆ่าแล้วไม่มีคนในครอบครัวเก็บศพ…

“ผู้เฒ่า ควรเรียกคุณว่าอะไร” เยี่ยหวันหวั่นมองสมาชิกหัวกะทิพันธมิตรอู๋เว่ยที่ยืนครับผมลูกเดียวอยู่ข้างตัวเองพลางหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ย

“ผู้นำ ให้เกียรติผมไปแล้ว ผู้นำเรียกผมว่าเสี่ยวหลิวก็ได้ครับ” ชายชราเอ่ยอย่างยำเกรง

เยี่ยหวันหวั่นนิ่งเงียบ มองชายชราอายุหกสิกว่าเรียกตัวเองว่าเสี่ยวหลิว…นี่มัน…เรียกไม่ลงจริงๆ!

———————————————————————————-

“ผู้เฒ่าหลิว ฉันดูหลานสาวคุณผอมแห้งอ่อนแออย่างนี้ ทำไมถึงให้เธอมาสมัครสอบโรงเรียนชื่อเยี่ยนเล่า วันข้างหน้าฉันว่าไม่ช้าเร็วก็คงตายระหว่างภารกิจ คุณพากลับไปดีกว่า” ชายชรายิ้มเอ่ยต่อ

“นั่นก็ไม่เกี่ยวกับคุณมั้ง” ผู้เฒ่าหลิวเอ่ยเสียงเย็น

“ฉันก็แค่หวังดี คุณไม่รับน้ำใจก็ช่างเถอะ คุณว่าคุณ วิทยายุทธธรรมดา วิทยายุทธหลานสาวคุณรับรองว่าก็ต้องธรรมดามากแน่ โรงเรียนชื่อเยี่ยนเป็นหนึ่งในสามโรงเรียนใหญ่ การสอบเข้มงวด ฉันว่าหลานสาวคุณแม้แต่การสอบรอบแรกก็ไม่ผ่านแล้ว อีกอย่างนะ ต่อให้ผ่านได้ อนาคตก็ไม่ได้สดใสอะไร ไม่สู้ให้เธอเข้าพันธมิตรอู๋เว่ยตามคุณ กลายเป็นคนของพันธมิตรอู๋เว่ยอยู่กินจนตายดีกว่า แบบนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว” ชายชราหัวเราะร่า

พูดจบชายหนุ่มหญิงสาวที่ด้านหลังชายชราก็เหลือบมองเยี่ยหวันหวั่นหนึ่งที สีหน้าเต็มไปด้วยความดูถูกและหัวเราะพลางส่ายหน้า

หญิงสาวคนนี้น่าเกลียดหาใดเปรียบ จะเอาอะไรไปเข้าชื่อเยี่ยน อาศัยหน้าตานี้ทำให้ผู้คุมสอบตกใจตายเหรอ

“ขอบคุณความห่วงใยคุณ” ผู้เฒ่าหลิวเอ่ยอย่างเรียบเฉย

“ฮ่าๆ ผู้เฒ่าหลิว อย่าทำตัวห่างเหินอย่างนั้นสิ คุณลองดูหลานสาวกับหลานชายฉัน” ชายชรายิ้มเอ่ย

“อืม ไม่เลว” ผู้เฒ่าหลิวมีสีหน้าไร้อารมณ์

“ยังไม่ทักทายคนอีก” ชายชราหันไปมองหนึ่งชายหนึ่งหญิงที่ด้านข้าง

“ผู้เฒ่าหลิวสวัสดีครับ/ค่ะ”

หนึ่งชายหนึ่งหญิงนี้เอ่ยปากยิ้มเอ่ยพร้อมกัน

ได้ยินดังนั้นผู้เฒ่าหลิวก็พยักหน้า

“เอาล่ะผู้เฒ่าหลิว ไม่คุยเล่นแล้ว” ชายชราพูดจบก็พาคู่ชายหญิงเดินขึ้นภูเขาไป

…

“น่าขำให้ตาย หน้าตาอย่างนี้ก็ยังหน้าด้านกล้าโชว์หน้าในที่สาธารณะ ขายหน้าซะไม่มี” ด้านหลังชายชรา หญิงสาวแค่นหัวเราะเยาะ

“สมเป็นโลกกว้างใหญ่ไม่ไร้สิ่งประหลาด มองโรงเรียนชื่อเยี่ยนเป็นสถานที่แบบไหน ไม่ว่าใครก็กล้ามาสมัครเหรอ แถมยังอยากเป็นนักเรียนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนอีก…เพ้อฝันสิ้นดี” ชายหนุ่มก็หัวเราะเยาะด้วย